جامعه 4

۱ 1 پس من برگشته، تمامی ظلمهایی را که زیرآفتاب کرده می‌شود، ملاحظه کردم. واینک اشکهای مظلومان و برای ایشان تسلی دهنده‌ای نبود! و زور بطرف جفاکنندگان ایشان بود اما برای ایشان تسلی دهنده‌ای نبود!

Again I looked, and I considered all the oppression taking place under the sun. I saw the tears of the oppressed, and they had no comforter; the power lay in the hands of their oppressors, and there was no comforter.

۲ 2 ومن مردگانی را که قبل از آن مرده بودند، بیشتر اززندگانی که تا بحال زنده‌اند آفرین گفتم.

So I admired the dead, who had already died, above the living, who are still alive.

۳ 3 و کسی را که تا بحال بوجود نیامده است، از هر دو ایشان بهتر دانستم چونکه عمل بد را که زیر آفتاب کرده می‌شود، ندیده است.

But better than both is he who has not yet existed, who has not seen the evil that is done under the sun.

۴ 4 و تمامی محنت و هر کامیابی را دیدم که برای انسان باعث حسد از همسایه او می‌باشد. وآن نیز بطالت و در‌پی باد زحمت کشیدن است.

I saw that all labor and success spring from a man’s envy of his neighbor. This too is futile and a pursuit of the wind.

۵ 5 مرد کاهل دستهای خود را بر هم نهاده، گوشت خویشتن را می‌خورد.

The fool folds his hands and consumes his own flesh.

۶ 6 یک کف پر از راحت ازدو کف پر از مشقت و در‌پی باد زحمت کشیدن بهتر است.

Better one handful with tranquility than two handfuls with toil and pursuit of the wind.

۷ 7 پس برگشته، بطالت دیگر را زیر آسمان ملاحظه نمودم.

Again, I saw futility under the sun.

۸ 8 یکی هست که ثانی ندارد و او راپسری یا برادری نیست و مشقتش را انتها نی و چشمش نیز از دولت سیر نمی شود. و می‌گوید ازبرای که زحمت کشیده، جان خود را از نیکویی محروم سازم؟ این نیز بطالت و مشقت سخت است.

There is a man all alone, without even a son or brother. And though there is no end to his labor, his eyes are still not content with his wealth: “For whom do I toil and bereave my soul of enjoyment?” This too is futile—a miserable task.

۹ 9 دو از یک بهترند چونکه ایشان را ازمشقتشان اجرت نیکو می‌باشد؛

Two are better than one, because they have a good return for their labor.

۱۰ 10 زیرا اگربیفتند، یکی از آنها رفیق خود را خواهدبرخیزانید. لکن وای بر آن یکی که چون بیفتددیگری نباشد که او را برخیزاند.

For if one falls down, his companion can lift him up; but pity the one who falls without another to help him up!

۱۱ 11 و اگر دو نفرنیز بخوابند، گرم خواهند شد اما یک نفر چگونه گرم شود.

Again, if two lie down together, they will keep warm; but how can one keep warm alone?

۱۲ 12 و اگر کسی بر یکی از ایشان حمله آورد، هر دو با او مقاومت خواهند نمود. وریسمان سه لا بزودی گسیخته نمی شود.

And though one may be overpowered, two can resist. Moreover, a cord of three strands is not quickly broken.

۱۳ 13 جوان فقیر و حکیم از پادشاه پیر و خرف که پذیرفتن نصیحت را دیگر نمی داند بهتر است.

Better is a poor but wise youth than an old but foolish king who no longer knows how to take a warning.

۱۴ 14 زیرا که او از زندان به پادشاهی بیرون می‌آید وآنکه به پادشاهی مولود شده است فقیر می‌گردد.

For the youth has come from the prison to the kingship, though he was born poor in his own kingdom.

۱۵ 15 دیدم که تمامی زندگانی که زیر آسمان راه می‌روند، بطرف آن پسر دوم که بجای او برخیزد، می‌شوند.

I saw that all who lived and walked under the sun followed this second one, the youth who succeeded the king.

۱۶ 16 و تمامی قوم یعنی همه کسانی را که او بر ایشان حاکم شود انتها نیست. لیکن اعقاب ایشان به او رغبت ندارند. به درستی که این نیزبطالت و در‌پی باد زحمت کشیدن است.

There is no limit to all the people who were before them. Yet the successor will not be celebrated by those who come even later. This too is futile and a pursuit of the wind.