جامعه 10

۱ 1 فاسد می‌سازد، و اندک حماقتی از حکمت و عزت سنگینتر است.

Dying flies spoil the sweetness of the ointment. Wisdom and glory is more precious than a small and shortlived folly.

۲ 2 دل مرد حکیم بطرف راستش مایل است و دل احمق بطرف چپش.

The heart of a wise man is in his right hand, and the heart of a fool is in his left hand.

۳ 3 ونیز چون احمق به راه می‌رود، عقلش ناقص می‌شود و به هر کس می‌گوید که احمق هستم.

Yea, and the fool when he walketh in the way, whereas be himself is a fool, esteemeth all men fools.

۴ 4 اگر خشم پادشاه بر تو انگیخته شود، مکان خود را ترک منما زیرا که تسلیم، خطایای عظیم را می‌نشاند.

If the spirit of him that hath power, ascend upon thee, leave not thy place: because care will make the greatest sins to cease.

۵ 5 بدی‌ای هست که زیر آفتاب دیده‌ام مثل سهوی که از جانب سلطان صادر شود.

There is an evil that I have seen under the sun, as it were by an error proceeding from the face of the prince:

۶ 6 جهالت بر مکان های بلند برافراشته می‌شود و دولتمندان در مکان اسفل می‌نشینند.

A fool set in high dignity, and the rich sitting beneath.

۷ 7 غلامان را بر اسبان دیدم و امیران را مثل غلامان بر زمین روان.

I have seen servants upon horses: and princes walking on the ground as servants.

۸ 8 آنکه چاه می‌کند در آن می‌افتد و آنکه دیواررا می‌شکافد، مار وی را می‌گزد.

He that diggeth a pit, shall fall into it: and he that breaketh a hedge, a serpent shall bite him.

۹ 9 آنکه سنگها رامی کند، از آنها مجروح می‌شود و آنکه درختان رامی برد از آنها در خطر می‌افتد.

He that removeth stones, shall be hurt by them: and he that cutteth trees, shall be wounded by them.

۱۰ 10 اگر آهن کند باشد و دمش را تیز نکنند بایدقوت زیاده بکار آورد، اما حکمت به جهت کامیابی مفید است.

If the iron be blunt, and be not as before, but be made blunt, with much labour it shall be sharpened: and after industry shall follow wisdom.

۱۱ 11 اگر مار پیش از آنکه افسون کنند بگزد پس افسونگر‌چه فایده دارد؟

If a serpent bite in silence, he is nothing better that backbiteth secretly.

۱۲ 12 سخنان دهان حکیم فیض بخش است، امالبهای احمق خودش را می‌بلعد.

The words of the mouth of a wise man are grace: but the lips of a fool shall throw him down headlong.

۱۳ 13 ابتدای سخنان دهانش حماقت است و انتهای گفتارش دیوانگی موذی می‌باشد.

The beginning of his words is folly, and the end of his talk is a mischievous error.

۱۴ 14 احمق سخنان بسیارمی گوید، اما انسان آنچه را که واقع خواهد شدنمی داند و کیست که او را از آنچه بعد از وی واقع خواهد شد مخبر سازد؟

A fool multiplieth words. A man cannot tell what hath been before him: and what shall be after him, who can tell him?

۱۵ 15 محنت احمقان ایشان را خسته می‌سازد چونکه نمی دانند چگونه به شهر باید رفت.

The labour of fools shall afflict them that know not bow to go to the city.

۱۶ 16 وای بر تو‌ای زمین وقتی که پادشاه تو طفل است و سرورانت صبحگاهان می‌خورند.

Woe to thee, O land, when thy king is a child, and when the princes eat in the morning.

۱۷ 17 خوشابحال تو‌ای زمین هنگامی که پادشاه توپسر نجبا است و سرورانت در وقتش برای تقویت می‌خورند و نه برای مستی.

Blessed is the land, whose king is noble, and whose princes eat in due season for refreshment, and not for riotousness.

۱۸ 18 از کاهلی سقف خراب می‌شود و از سستی دستها، خانه آب پس می‌دهد.

By slothfulness a building shall be brought down, and through the weakness of hands, the house shall drop through.

۱۹ 19 بزم به جهت لهو و لعب می‌کنند و شراب زندگانی را شادمان می‌سازد، اما نقره همه‌چیز رامهیا می‌کند.

For laughter they make bread, and wine that the living may feast: and all things obey money.

۲۰ 20 پادشاه را در فکر خود نیز نفرین مکن ودولتمند را در اطاق خوابگاه خویش لعنت منمازیرا که مرغ هوا آواز تو را خواهد برد و بالدار، امررا شایع خواهد ساخت.

Detract not the king, no not in thy thought; and speak not evil of the rich man in thy private chamber: because even the birds of the air will carry thy voice, and he that hath wings will tell what thou hast said.