کارهای رسولان 2
| و چون روز پنطیکاست رسید، به یک دل در یکجا بودند. | ۱ 1 |
| اَپَرَنْچَ نِسْتاروتْسَواتْ پَرَں پَنْچاشَتَّمے دِنے سَمُپَسْتھِتے سَتِ تے سَرْوّے ایکاچِتِّیبھُویَ سْتھانَ ایکَسْمِنْ مِلِتا آسَنْ۔ |
| که ناگاه آوازی چون صدای وزیدن باد شدید از آسمان آمد و تمام آن خانه را که در آنجا نشسته بودند پر ساخت. | ۲ 2 |
| ایتَسْمِنّیوَ سَمَیےکَسْمادْ آکاشاتْ پْرَچَنْڈاتْیُگْرَوایوح شَبْدَوَدْ ایکَح شَبْدَ آگَتْیَ یَسْمِنْ گرِہے تَ اُپاوِشَنْ تَدْ گرِہَں سَمَسْتَں وْیاپْنوتْ۔ |
| وزبانه های منقسم شده، مثل زبانه های آتش بدیشان ظاهر گشته، بر هر یکی از ایشان قرار گرفت. | ۳ 3 |
| تَتَح پَرَں وَہْنِشِکھاسْوَرُوپا جِہْواح پْرَتْیَکْشِیبھُویَ وِبھَکْتاح سَتْیَح پْرَتِجَنورْدّھوے سْتھَگِتا اَبھُووَنْ۔ |
| و همه از روحالقدس پر گشته، به زبانهای مختلف، به نوعی که روح بدیشان قدرت تلفظ بخشید، به سخنگفتن شروع کردند. | ۴ 4 |
| تَسْماتْ سَرْوّے پَوِتْریناتْمَنا پَرِپُورْناح سَنْتَ آتْما یَتھا واچِتَوانْ تَدَنُسارینانْیَدیشِییاناں بھاشا اُکْتَوَنْتَح۔ |
| و مردم یهود دین دار از هر طایفه زیر فلک دراورشلیم منزل میداشتند. | ۵ 5 |
| تَسْمِنْ سَمَیے پرِتھِوِیسْتھَسَرْوَّدیشیبھْیو یِہُودِییَمَتاوَلَمْبِنو بھَکْتَلوکا یِرُوشالَمِ پْراوَسَنْ؛ |
| پس چون این صدابلند شد گروهی فراهم شده در حیرت افتادندزیرا هر کس لغت خود را از ایشان شنید. | ۶ 6 |
| تَسْیاح کَتھایاح کِںوَدَنْتْیا جاتَتْواتْ سَرْوّے لوکا مِلِتْوا نِجَنِجَبھاشَیا شِشْیاناں کَتھاکَتھَنَں شْرُتْوا سَمُدْوِگْنا اَبھَوَنْ۔ |
| و همه مبهوت و متعجب شده به یکدیگر میگفتند: «مگر همه اینها که حرف میزنند جلیلی نیستند؟ | ۷ 7 |
| سَرْوَّایوَ وِسْمَیاپَنّا آشْچَرْیّانْوِتاشْچَ سَنْتَح پَرَسْپَرَں اُکْتَوَنْتَح پَشْیَتَ یے کَتھاں کَتھَیَنْتِ تے سَرْوّے گالِیلِییَلوکاح کِں نَ بھَوَنْتِ؟ |
| پس چون است که هر یکی از ما لغت خود را که در آن تولد یافتهایم میشنویم؟ | ۸ 8 |
| تَرْہِ وَیَں پْرَتْییکَشَح سْوَسْوَجَنْمَدیشِییَبھاشابھِح کَتھا ایتیشاں شرِنُمَح کِمِدَں؟ |
| پارتیان و مادیان و عیلامیان و ساکنان جزیره و یهودیه و کپدکیا وپنطس و آسیا | ۹ 9 |
| پارْتھِی-مادِی-اَرامْنَہَرَیِمْدیشَنِواسِمَنو یِہُودا-کَپَّدَکِیا-پَنْتَ-آشِیا- |
| و فریجیه و پمفلیه و مصر ونواحی لبیا که متصل به قیروان است و غربا از روم یعنی یهودیان و جدیدان | ۱۰ 10 |
| پھْرُگِیا-پَمْپھُلِیا-مِسَرَنِواسِنَح کُرِینِینِکَٹَوَرْتِّلُوبِییَپْرَدیشَنِواسِنو رومَنَگَرادْ آگَتا یِہُودِییَلوکا یِہُودِییَمَتَگْراہِنَح کْرِیتِییا اَرابِییادَیو لوکاشْچَ یے وَیَمْ |
| و اهل کریت و عرب اینها را میشنویم که به زبانهای ما ذکر کبریایی خدا میکنند.» | ۱۱ 11 |
| اَسْماکَں نِجَنِجَبھاشابھِریتیشامْ اِیشْوَرِییَمَہاکَرْمَّوْیاکھْیانَں شرِنُمَح۔ |
| پس همه در حیرت و شک افتاده، به یکدیگر گفتند: «این به کجا خواهدانجامید؟» | ۱۲ 12 |
| اِتّھَں تے سَرْوَّایوَ وِسْمَیاپَنّاح سَنْدِگْدھَچِتّاح سَنْتَح پَرَسْپَرَمُوچُح، اَسْیَ کو بھاوَح؟ |
| اما بعضی استهزاکنان گفتند که «ازخمر تازه مست شدهاند!» | ۱۳ 13 |
| اَپَرے کیچِتْ پَرِہَسْیَ کَتھِتَوَنْتَ ایتے نَوِینَدْراکْشارَسینَ مَتّا اَبھَوَنْ۔ |
| پس پطرس با آن یازده برخاسته، آواز خودرا بلند کرده، بدیشان گفت: «ای مردان یهود وجمیع سکنه اورشلیم، این را بدانید و سخنان مرافراگیرید. | ۱۴ 14 |
| تَدا پِتَرَ ایکادَشَبھِ رْجَنَیح ساکَں تِشْٹھَنْ تالّوکانْ اُچَّیحکارَمْ اَوَدَتْ، ہے یِہُودِییا ہے یِرُوشالَمْنِواسِنَح سَرْوّے، اَوَدھانَں کرِتْوا مَدِییَواکْیَں بُدھْیَدھْوَں۔ |
| زیرا که اینها مست نیستند چنانکه شما گمان میبرید، زیرا که ساعت سوم از روزاست. | ۱۵ 15 |
| اِدانِیمْ ایکَیامادْ اَدھِکا ویلا ناسْتِ تَسْمادْ یُویَں یَدْ اَنُماتھَ مانَوا اِمے مَدْیَپانینَ مَتّاسْتَنَّ۔ |
| بلکه این همان است که یوئیل نبی گفت | ۱۶ 16 |
| کِنْتُ یوییلْبھَوِشْیَدْوَکْتْرَیتَدْواکْیَمُکْتَں یَتھا، |
| که “خدا میگوید در ایام آخر چنین خواهدبود که از روح خود بر تمام بشر خواهم ریخت وپسران و دختران شما نبوت کنند و جوانان شما رویاها و پیران شما خوابها خواهند دید؛ | ۱۷ 17 |
| اِیشْوَرَح کَتھَیاماسَ یُگانْتَسَمَیے تْوَہَمْ۔ وَرْشِشْیامِ سْوَماتْمانَں سَرْوَّپْرانْیُپَرِ دھْرُوَمْ۔ بھاوِواکْیَں وَدِشْیَنْتِ کَنْیاح پُتْراشْچَ وَسْتُتَح۔ پْرَتْیادیشَنْچَ پْراپْسْیَنْتِ یُشْماکَں یُوَمانَواح۔ تَتھا پْراچِینَلوکاسْتُ سْوَپْنانْ دْرَکْشْیَنْتِ نِشْچِتَں۔ |
| و برغلامان و کنیزان خود در آن ایام از روح خودخواهم ریخت و ایشان نبوت خواهند نمود. | ۱۸ 18 |
| وَرْشِشْیامِ تَداتْمانَں داسَداسِیجَنوپِرِ۔ تینَیوَ بھاوِواکْیَں تے وَدِشْیَنْتِ ہِ سَرْوَّشَح۔ |
| واز بالا در افلاک، عجایب و از پایین در زمین، آیات را از خون و آتش و بخار دود به ظهور آورم. | ۱۹ 19 |
| اُورْدّھوَسْتھے گَگَنے چَیوَ نِیچَسْتھے پرِتھِوِیتَلے۔ شونِتانِ برِہَدْبھانُونْ گھَنَدھُومادِکانِ چَ۔ چِہْنانِ دَرْشَیِشْیامِ مَہاشْچَرْیَّکْرِیاسْتَتھا۔ |
| خورشید به ظلمت و ماه به خون مبدل گرددقبل از وقوع روز عظیم مشهور خداوند. | ۲۰ 20 |
| مَہابھَیانَکَسْیَیوَ تَدِّنَسْیَ پَریشِتُح۔ پُراگَمادْ رَوِح کرِشْنو رَکْتَشْچَنْدْرو بھَوِشْیَتَح۔ |
| وچنین خواهد بود که هرکه نام خداوند را بخواند، نجات یابد.” | ۲۱ 21 |
| کِنْتُ یَح پَرَمیشَسْیَ نامْنِ سَمْپْرارْتھَیِشْیَتے۔ سَایوَ مَنُجو نُونَں پَرِتْراتو بھَوِشْیَتِ۔۔ |
| «ای مردان اسرائیلی این سخنان را بشنوید. عیسی ناصری مردی که نزد شما از جانب خدامبرهن گشت به قوات و عجایب و آیاتی که خدادر میان شما از او صادر گردانید، چنانکه خودمی دانید، | ۲۲ 22 |
| اَتو ہے اِسْراییلْوَںشِییَلوکاح سَرْوّے کَتھایامیتَسْیامْ مَنو نِدھَدّھوَں ناسَرَتِییو یِیشُرِیشْوَرَسْیَ مَنونِیتَح پُمانْ ایتَدْ اِیشْوَرَسْتَتْکرِتَیراشْچَرْیّادْبھُتَکَرْمَّبھِ رْلَکْشَنَیشْچَ یُشْماکَں ساکْشادیوَ پْرَتِپادِتَوانْ اِتِ یُویَں جانِیتھَ۔ |
| این شخص چون برحسب اراده مستحکم و پیشدانی خدا تسلیم شد، شما بهدست گناهکاران بر صلیب کشیده، کشتید، | ۲۳ 23 |
| تَسْمِنْ یِیشَو اِیشْوَرَسْیَ پُورْوَّنِشْچِتَمَنْتْرَنانِرُوپَنانُسارینَ مرِتْیَو سَمَرْپِتے سَتِ یُویَں تَں دھرِتْوا دُشْٹَلوکاناں ہَسْتَیح کْرُشے وِدھِتْواہَتَ۔ |
| که خدا دردهای موت را گسسته، او را برخیزانیدزیرا محال بود که موت او را در بند نگاه دارد، | ۲۴ 24 |
| کِنْتْوِیشْوَرَسْتَں نِدھَنَسْیَ بَنْدھَنانْموچَیِتْوا اُدَسْتھاپَیَتْ یَتَح سَ مرِتْیُنا بَدّھَسْتِشْٹھَتِیتِ نَ سَمْبھَوَتِ۔ |
| زیرا که داود درباره وی میگوید: “خداوند راهمواره پیش روی خود دیدهام که بهدست راست من است تا جنبش نخورم؛ | ۲۵ 25 |
| ایتَسْتِنْ دایُودَپِ کَتھِتَوانْ یَتھا، سَرْوَّدا مَمَ ساکْشاتَّں سْتھاپَیَ پَرَمیشْوَرَں۔ سْتھِتے مَدَّکْشِنے تَسْمِنْ سْکھَلِشْیامِ تْوَہَں نَہِ۔ |
| از این سبب دلم شادگردید و زبانم به وجد آمد بلکه جسدم نیز در امیدساکن خواهد بود؛ | ۲۶ 26 |
| آنَنْدِشْیَتِ تَدّھیتو رْمامَکِینَں مَنَسْتُ وَے۔ آہْلادِشْیَتِ جِہْواپِ مَدِییا تُ تَتھَیوَ چَ۔ پْرَتْیاشَیا شَرِیرَنْتُ مَدِییَں وَیشَیِشْیَتے۔ |
| زیرا که نفس مرا در عالم اموات نخواهی گذاشت و اجازت نخواهی داد که قدوس تو فساد را ببیند. (Hadēs g86) | ۲۷ 27 |
| پَرَلوکے یَتو ہیتوسْتْوَں ماں نَیوَ ہِ تْیَکْشْیَسِ۔ سْوَکِییَں پُنْیَوَنْتَں تْوَں کْشَیِتُں نَیوَ داسْیَسِ۔ ایوَں جِیوَنَمارْگَں تْوَں مامیوَ دَرْشَیِشْیَسِ۔ (Hadēs g86) |
| طریقهای حیات را به من آموختی و مرا از روی خود به خرمی سیرگردانیدی.” | ۲۸ 28 |
| سْوَسَمُّکھے یَ آنَنْدو دَکْشِنے سْوَسْیَ یَتْ سُکھَں۔ اَنَنْتَں تینَ ماں پُورْنَں کَرِشْیَسِ نَ سَںشَیَح۔۔ |
| «ای برادران، میتوانم درباره داود پطریارخ با شما بیمحابا سخن گویم که او وفات نموده، دفن شد و مقبره او تا امروز در میان ماست. | ۲۹ 29 |
| ہے بھْراتَروسْماکَں تَسْیَ پُورْوَّپُرُشَسْیَ دایُودَح کَتھاں سْپَشْٹَں کَتھَیِتُں مامْ اَنُمَنْیَدھْوَں، سَ پْرانانْ تْیَکْتْوا شْمَشانے سْتھاپِتوبھَوَدْ اَدْیاپِ تَتْ شْمَشانَمْ اَسْماکَں سَنِّدھَو وِدْیَتے۔ |
| پس چون نبی بود و دانست که خدا برای او قسم خوردکه از ذریت صلب او بحسب جسد، مسیح رابرانگیزاند تا بر تخت او بنشیند، | ۳۰ 30 |
| پھَلَتو لَوکِکَبھاوینَ دایُودو وَںشے کھْرِیشْٹَں جَنْمَ گْراہَیِتْوا تَسْیَیوَ سِںہاسَنے سَمُویشْٹُں تَمُتّھاپَیِشْیَتِ پَرَمیشْوَرَح شَپَتھَں کُتْوا دایُودَح سَمِیپَ اِمَمْ اَنْگِیکارَں کرِتَوانْ، |
| درباره قیامت مسیح پیش دیده، گفت که نفس او در عالم اموات گذاشته نشود و جسد او فساد را نبیند. (Hadēs g86) | ۳۱ 31 |
| اِتِ جْناتْوا دایُودْ بھَوِشْیَدْوادِی سَنْ بھَوِشْیَتْکالِییَجْنانینَ کھْرِیشْٹوتّھانے کَتھامِماں کَتھَیاماسَ یَتھا تَسْیاتْما پَرَلوکے نَ تْیَکْشْیَتے تَسْیَ شَرِیرَنْچَ نَ کْشیشْیَتِ؛ (Hadēs g86) |
| پس همان عیسی را خدا برخیزانید و همه ما شاهد برآن هستیم. | ۳۲ 32 |
| اَتَح پَرَمیشْوَرَ اینَں یِیشُں شْمَشانادْ اُدَسْتھاپَیَتْ تَتْرَ وَیَں سَرْوّے ساکْشِنَ آسْمَہے۔ |
| پس چون بهدست راست خدا بالابرده شد، روحالقدس موعود را از پدر یافته، این را که شما حال میبینید و میشنوید ریخته است. | ۳۳ 33 |
| سَ اِیشْوَرَسْیَ دَکْشِنَکَرینونَّتِں پْراپْیَ پَوِتْرَ آتْمِنَ پِتا یَمَنْگِیکارَں کرِتَوانْ تَسْیَ پھَلَں پْراپْیَ یَتْ پَشْیَتھَ شرِنُتھَ چَ تَدَوَرْشَتْ۔ |
| زیرا که داود به آسمان صعود نکرد لیکن خودمی گوید “خداوند به خداوند من گفت بر دست راست من بنشین | ۳۴ 34 |
| یَتو دایُودْ سْوَرْگَں نارُروہَ کِنْتُ سْوَیَمْ اِماں کَتھامْ اَکَتھَیَدْ یَتھا، مَمَ پْرَبھُمِدَں واکْیَمَوَدَتْ پَرَمیشْوَرَح۔ |
| تا دشمنانت را پای انداز توسازم.” | ۳۵ 35 |
| تَوَ شَتْرُونَہَں یاوَتْ پادَپِیٹھَں کَرومِ نَ۔ تاوَتْ کالَں مَدِییے تْوَں دَکْشَوارْشْوَ اُپاوِشَ۔ |
| پس جمیع خاندان اسرائیل یقین بدانندکه خدا همین عیسی را که شما مصلوب کردیدخداوند و مسیح ساخته است.» | ۳۶ 36 |
| اَتو یَں یِیشُں یُویَں کْرُشےہَتَ پَرَمیشْوَرَسْتَں پْرَبھُتْوابھِشِکْتَتْوَپَدے نْیَیُںکْتیتِ اِسْراییلِییا لوکا نِشْچِتَں جانَنْتُ۔ |
| چون شنیدند دلریش گشته، به پطرس وسایر رسولان گفتند: «ای برادران چه کنیم؟» | ۳۷ 37 |
| ایتادرِشِیں کَتھاں شْرُتْوا تیشاں ہرِدَیاناں وِدِیرْنَتْواتْ تے پِتَرایَ تَدَنْیَپْریرِتیبھْیَشْچَ کَتھِتَوَنْتَح، ہے بھْراترِگَنَ وَیَں کِں کَرِشْیامَح؟ |
| پطرس بدیشان گفت: «توبه کنید و هر یک ازشما به اسم عیسی مسیح بجهت آمرزش گناهان تعمید گیرید و عطای روحالقدس را خواهیدیافت. | ۳۸ 38 |
| تَتَح پِتَرَح پْرَتْیَوَدَدْ یُویَں سَرْوّے سْوَں سْوَں مَنَح پَرِوَرْتَّیَدھْوَں تَتھا پاپَموچَنارْتھَں یِیشُکھْرِیشْٹَسْیَ نامْنا مَجِّتاشْچَ بھَوَتَ، تَسْمادْ دانَرُوپَں پَرِتْرَمْ آتْمانَں لَپْسْیَتھَ۔ |
| زیرا که این وعده است برای شما وفرزندان شما و همه آنانی که دورند یعنی هرکه خداوند خدای ما او را بخواند.» | ۳۹ 39 |
| یَتو یُشْماکَں یُشْمَتْسَنْتانانانْچَ دُورَسْتھَسَرْوَّلوکانانْچَ نِمِتَّمْ اَرْتھادْ اَسْماکَں پْرَبھُح پَرَمیشْوَرو یاوَتو لاکانْ آہْواسْیَتِ تیشاں سَرْوّیشاں نِمِتَّمْ اَیَمَنْگِیکارَ آسْتے۔ |
| و به سخنان بسیار دیگر، بدیشان شهادت داد و موعظه نموده، گفت که «خود را از این فرقه کجرو رستگارسازید.» | ۴۰ 40 |
| ایتَدَنْیابھِ رْبَہُکَتھابھِح پْرَمانَں دَتْواکَتھَیَتْ ایتیبھْیو وِپَتھَگامِبھْیو وَرْتَّمانَلوکیبھْیَح سْوانْ رَکْشَتَ۔ |
| پس ایشان کلام او را پذیرفته، تعمیدگرفتند و در همان روز تخمین سه هزار نفر بدیشان پیوستند | ۴۱ 41 |
| تَتَح پَرَں یے سانَنْداسْتاں کَتھامْ اَگرِہْلَنْ تے مَجِّتا اَبھَوَنْ۔ تَسْمِنْ دِوَسے پْرایینَ تْرِینِ سَہَسْرانِ لوکاسْتیشاں سَپَکْشاح سَنْتَح |
| و در تعلیم رسولان ومشارکت ایشان و شکستن نان و دعاها مواظبت مینمودند. | ۴۲ 42 |
| پْریرِتانامْ اُپَدیشے سَنْگَتَو پُوپَبھَنْجَنے پْرارْتھَناسُ چَ مَنَحسَںیوگَں کرِتْواتِشْٹھَنْ۔ |
| و همه خلق ترسیدند و معجزات وعلامات بسیار از دست رسولان صادر میگشت. | ۴۳ 43 |
| پْریرِتَے رْناناپْرَکارَلَکْشَنیشُ مَہاشْچَرْیَّکَرْمَمَسُ چَ دَرْشِتیشُ سَرْوَّلوکاناں بھَیَمُپَسْتھِتَں۔ |
| و همه ایمانداران با هم میزیستند و درهمهچیز شریک میبودند | ۴۴ 44 |
| وِشْواسَکارِنَح سَرْوَّ چَ سَہَ تِشْٹھَنَتَح۔ سْویشاں سَرْوّاح سَمْپَتِّیح سادھارَنْیینَ سْتھاپَیِتْوابھُنْجَتَ۔ |
| و املاک و اموال خود را فروخته، آنها را به هر کس به قدراحتیاجش تقسیم میکردند. | ۴۵ 45 |
| پھَلَتو گرِہانِ دْرَوْیانِ چَ سَرْوّانِ وِکْرِییَ سَرْوّیشاں سْوَسْوَپْرَیوجَنانُسارینَ وِبھَجْیَ سَرْوّیبھْیودَدَنْ۔ |
| و هر روزه درهیکل به یکدل پیوسته میبودند و در خانهها نان را پاره میکردند و خوراک را به خوشی وساده دلی میخوردند. | ۴۶ 46 |
| سَرْوَّ ایکَچِتِّیبھُویَ دِنے دِنے مَنْدِرے سَنْتِشْٹھَمانا گرِہے گرِہے چَ پُوپانَبھَنْجَنْتَ اِیشْوَرَسْیَ دھَنْیَوادَں کُرْوَّنْتو لوکَیح سَمادرِتاح پَرَمانَنْدینَ سَرَلانْتَحکَرَنینَ بھوجَنَں پانَنْچَکُرْوَّنْ۔ |
| و خدا را حمد میگفتندو نزد تمامی خلق عزیز میگردیدند و خداوند هرروزه ناجیان را بر کلیسا میافزود. | ۴۷ 47 |
| پَرَمیشْوَرو دِنے دِنے پَرِتْرانَبھاجَنَے رْمَنْڈَلِیمْ اَوَرْدّھَیَتْ۔ |
