دوم سموئیل 22

۱ 1 و داود در روزی که خداوند او را ازدست جمیع دشمنانش و از دست شاول رهایی داد، کلمات این سرود را برای خداوند انشا نمود.

David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:

۲ 2 و گفت: «خداوند صخره من و قلعه من و رهاننده من است.

«Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.

۳ 3 خدای صخره من که بر او توکل خواهم نمود، سپر من و شاخ نجاتم، برج بلند و ملجای من، ای نجات‌دهنده من، مرا از ظلم خواهی رهانید.

Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!

۴ 4 خداوند را که سزاوار کل حمد است، خواهم خواند. پس از دشمنان خود خلاصی خواهم یافت.

Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.

۵ 5 زیرا که موجهای موت مرا احاطه نموده، وسیلهای عصیان مرا ترسانیده بود.

Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.

۶ 6 رسنهای گور مرا احاطه نمودند. دامهای موت مرا دریافتند. (Sheol h7585)

Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)

۷ 7 در تنگی خود خداوند را خواندم. و نزد خدای خویش دعا نمودم. و او آواز مرا از هیکل خودشنید. و استغاثه من به گوش وی رسید.

Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.

۸ 8 آنگاه زمین متزلزل و مرتعش گردید. واساسهای آسمان بلرزیدند. و از حدت خشم اومتحرک گردیدند.

Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:

۹ 9 از بینی وی دود متصاعد شد. و از دهان او آتش سوزان درآمد و اخگرها از آن افروخته گردید.

Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.

۱۰ 10 و او آسمانها را خم کرده، نزول فرمود. وتاریکی غلیظ زیر پایهایش بود.

Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.

۱۱ 11 بر کروبین سوار شده، پرواز نمود. و بر بالهای باد نمایان گردید.

Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.

۱۲ 12 ظلمت را به اطراف خود سایبانها ساخت. واجتماع آبها و ابرهای متراکم افلاک را.

Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.

۱۳ 13 از درخشندگی‌ای که پیش روی وی بود، اخگرهای آتش افروخته گردید.

Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.

۱۴ 14 خداوند از آسمان رعد نمود. و حضرت اعلی آواز خویش را مسموع گردانید.

Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:

۱۵ 15 تیرها فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت. و برق را جهانیده، ایشان را سراسیمه گردانید.

Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.

۱۶ 16 پس عمق های دریا ظاهر شد. و اساسهای ربع مسکون منکشف گردید. از توبیخ خداوند و ازنفخه باد بینی وی.

Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.

۱۷ 17 از اعلی علیین فرستاده، مرا گرفت. و از آبهای بسیار مرا بیرون کشید.

Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.

۱۸ 18 مرا از دشمنان زورآورم رهایی داد. و ازمبغضانم، چونکه از من قویتر بودند.

Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.

۱۹ 19 در روز شقاوت من، ایشان مرا دریافته بودند. لیکن خداوند تکیه گاه من بود.

Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.

۲۰ 20 مرا به مکان وسیع بیرون آورد. و مرا خلاصی داد چونکه به من رغبت می‌داشت.

Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.

۲۱ 21 پس خداوند مرا به حسب عدالتم جزا خواهدداد. و به حسب پاکیزگی دستم مرا مکافات خواهد رسانید.

Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.

۲۲ 22 زیرا که طریق های خداوند را حفظ نمودم. و ازخدای خویش عصیان نورزیدم.

For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.

۲۳ 23 چونکه جمیع احکام او در مد نظر من است. واز فرایض او انحراف نورزیدم.

Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.

۲۴ 24 و به حضور او کامل شدم. و از عصیان ورزیدن، خویشتن را بازداشتم.

So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.

۲۵ 25 بنابراین خداوند مرا به حسب عدالتم جزا داد. و بر‌حسب صداقتی که در نظر وی داشتم.

Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.

۲۶ 26 با شخص رحیم، خویشتن را رحیم خواهی نمود. و با مرد کامل با کاملیت رفتار خواهی کرد.

Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.

۲۷ 27 با شخص طاهر به طهارت عمل خواهی نمود. و با کج خلقان مخالفت خواهی کرد.

Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.

۲۸ 28 و قوم مستمند را نجات خواهی داد. اماچشمان تو بر متکبران است تا ایشان را پست گردانی.

For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.

۲۹ 29 زیرا که تو‌ای خداوند، نور من هستی. وخداوند، تاریکی مرا به روشنایی مبدل خواهدساخت.

For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.

۳۰ 30 زیرا که به استعانت تو بر لشکری تاخت آوردم. و به مدد خدای خود بر حصارها جست وخیز نمودم.

Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.

۳۱ 31 و اما خدا، طریق وی کامل است؛ و کلام خداوند مصفا؛ و او برای جمیع متوکلانش سپرمی باشد.

Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.

۳۲ 32 زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره غیر از خدای ما؟

For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?

۳۳ 33 خدا قلعه استوار من است. و طریق مرا کامل می سازد.

Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,

۳۴ 34 و پایهایم را مثل پای غزال می‌گرداند، و مرا برمکانهای بلندم برپا می‌دارد.

som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,

۳۵ 35 دستهای مرا به جنگ تعلیم می‌دهد، و به بازوی خود کمان برنجین را می‌کشم.

som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.

۳۶ 36 و سپر نجات خود را به من خواهی داد، و لطف تو مرا بزرگ خواهد ساخت.

Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.

۳۷ 37 قدمهای مرا در زیر من وسعت دادی که پایهایم نلغزید.

Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.

۳۸ 38 دشمنان خود را تعاقب نموده، ایشان را هلاک خواهم ساخت، و تا نابود نشوند بر نخواهم گشت.

Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.

۳۹ 39 ایشان را خراب کرده، خرد خواهم ساخت تادیگر برنخیزند، و زیر پایهایم خواهند افتاد.

Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.

۴۰ 40 زیرا کمر مرا برای جنگ به قوت خواهی بست، و آنانی را که به ضد من برخیزند در زیر من خم خواهی ساخت.

Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.

۴۱ 41 و دشمنانم را پیش من منهزم خواهی کرد تاخصمان خود را منقطع سازم.

Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.

۴۲ 42 فریاد برمی آورند، اما رهاننده‌ای نیست؛ و به سوی خداوند، لیکن ایشان را اجابت نخواهدکرد.

Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.

۴۳ 43 پس ایشان را مثل غبار زمین نرم می‌کنم. و مثل گل کوچه‌ها کوبیده، پایمال می‌سازم.

Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.

۴۴ 44 و تو مرا از مخاصمات قوم من خواهی رهانید، و مرا برای سرداری امت‌ها حفظ خواهی کرد، وقومی را که نشناخته بودم، مرا بندگی خواهندنمود.

Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.

۴۵ 45 غریبان نزد من تذلل خواهند کرد و به مجردشنیدن من، مرا اطاعت خواهند نمود.

Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.

۴۶ 46 غریبان پژمرده خواهند گردید و از مکان های مخفی خود با ترس بیرون خواهند آمد.

Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.

۴۷ 47 خداوند زنده است و صخره من متبارک وخدای صخره نجات من متعال باد.

Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,

۴۸ 48 ‌ای خدایی که برای من انتقام می‌کشی و قومهارا زیر من پست می‌سازی.

Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg

۴۹ 49 و مرا از دست دشمنانم بیرون می‌آوری و برمقاومت کنندگانم مرا بلند می‌گردانی. تو مرا ازمرد ظالم خلاصی خواهی داد.

og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!

۵۰ 50 بنابراین‌ای خداوند، تو را در میان امت‌ها حمدخواهم گفت. و به نام تو ترنم خواهم نمود.

Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.

۵۱ 51 نجات عظیمی برای پادشاه خود می‌نماید. وبرای مسیح خویش رحمت را پدید می‌آورد. به جهت داود و ذریت وی تا ابدالاباد.»

For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»