دوم قرنتیان 6

۱ 1 پس چون همکاران او هستیم، التماس می نماییم که فیض خدا را بی‌فایده نیافته باشید.

Working together, we entreat also that you do not receive the grace of God in vain.

۲ 2 زیرا می‌گوید: «در وقت مقبول تو را مستجاب فرمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.» اینک الحال زمان مقبول است؛ اینک الان روز نجات است.

For he says, “At an acceptable time I listened to you. In a day of salvation I helped you.” Behold, now is the acceptable time. Behold, now is the day of salvation.

۳ 3 در هیچ‌چیز لغزش نمی دهیم که مباداخدمت ما ملامت کرده شود،

We give no occasion of stumbling in anything, that our service may not be blamed,

۴ 4 بلکه در هر امری خود را ثابت می‌کنیم که خدام خدا هستیم: درصبر بسیار، در زحمات، در حاجات در تنگیها،

but in everything commending ourselves as servants of God: in great endurance, in afflictions, in hardships, in distresses,

۵ 5 در تازیانه‌ها، در زندانها، در فتنه‌ها، در محنتها، در بی‌خوابیها، در گرسنگیها،

in beatings, in imprisonments, in riots, in labors, in watchings, in fastings,

۶ 6 در طهارت، درمعرفت، در حلم، در مهربانی، در روح‌القدس، درمحبت بی‌ریا،

in pureness, in knowledge, in perseverance, in kindness, in the Holy Spirit, in sincere love,

۷ 7 در کلام حق، در قوت خدا بااسلحه عدالت بر طرف راست و چپ،

in the word of truth, in the power of God, by the armor of righteousness on the right hand and on the left,

۸ 8 به عزت وذلت و بدنامی و نیکنامی. چون گمراه کنندگان واینک راستگو هستیم؛

by glory and dishonor, by evil report and good report, as deceivers and yet true,

۹ 9 چون مجهول و اینک معروف؛ چون در حالت موت و اینک زنده هستیم؛ چون سیاست کرده شده، اما مقتول نی؛

as unknown and yet well known, as dying and behold—we live, as punished and not killed,

۱۰ 10 چون محزون، ولی دائم شادمان؛ چون فقیر واینک بسیاری را دولتمند می‌سازیم؛ چون بی‌چیز، اما مالک همه‌چیز.

as sorrowful yet always rejoicing, as poor yet making many rich, as having nothing and yet possessing all things.

۱۱ 11 ‌ای قرنتیان، دهان ما به سوی شما گشاده ودل ما وسیع شده است.

Our mouth is open to you, Corinthians. Our heart is enlarged.

۱۲ 12 در ما تنگ نیستید لیکن در احشای خود تنگ هستید.

You are not restricted by us, but you are restricted by your own affections.

۱۳ 13 پس در جزای این، زیرا که به فرزندان خود سخن می‌گویم، شمانیز گشاده شوید.

Now in return—I speak as to my children—you also open your hearts.

۱۴ 14 زیر یوغ ناموافق با بی‌ایمانان مشوید، زیرا عدالت را با گناه چه رفاقت و نور را باظلمت چه شراکت است؟

Do not be unequally yoked with unbelievers, for what fellowship do righteousness and iniquity have? Or what fellowship does light have with darkness?

۱۵ 15 و مسیح را با بلیعال چه مناسبت و مومن را با کافر چه نصیب است؟

What agreement does Christ have with Belial? Or what portion does a believer have with an unbeliever?

۱۶ 16 و هیکل خدا را با بتها چه موافقت؟ زیرا شماهیکل خدای حی می‌باشید، چنانکه خدا گفت که «در ایشان ساکن خواهم بود و در ایشان راه خواهم رفت و خدای ایشان خواهم بود، و ایشان قوم من خواهند بود.»

What agreement does a temple of God have with idols? For you are a temple of the living God. Even as God said, “I will dwell in them and walk in them. I will be their God and they will be my people.”

۱۷ 17 پس خداوند می‌گوید: «از میان ایشان بیرون آیید و جدا شوید و چیزناپاک را لمس مکنید تا من شما را مقبول بدارم،

Therefore “‘Come out from among them, and be separate,’ says the Lord. ‘Touch no unclean thing. I will receive you.

۱۸ 18 و شما را پدر خواهم بود و شما مرا پسران ودختران خواهید بود؛ خداوند قادر مطلق می‌گوید.»

I will be to you a Father. You will be to me sons and daughters,’ says the Lord Almighty.”