دوم قرنتیان 11

۱ 1 کاشکه مرا در اندک جهالتی متحمل شوید و متحمل من هم می‌باشید.

I wish that you would bear with me in a little foolishness, but indeed you do bear with me.

۲ 2 زیراکه من بر شما غیور هستم به غیرت الهی؛ زیرا که شما را به یک شوهر نامزد ساختم تا باکره‌ای عفیفه به مسیح سپارم.

For I am jealous over you with a godly jealousy. For I promised you in marriage to one husband, that I might present you as a pure virgin to Christ.

۳ 3 لیکن می‌ترسم که چنانکه مار به مکر خود حوا را فریفت، همچنین خاطرشما هم از سادگی‌ای که در مسیح است، فاسدگردد.

But I am afraid that somehow, as the serpent deceived Eve in his craftiness, so your minds might be corrupted from the simplicity that is in Christ.

۴ 4 زیرا هرگاه آنکه آمد، وعظ می‌کرد به عیسای دیگر، غیر از آنکه ما بدو موعظه کردیم، یا شما روحی دیگر را جز آنکه یافته بودید، یاانجیلی دیگر را سوای آنچه قبول کرده بودیدمی پذیرفتید، نیکو می‌کردید که متحمل می‌شدید.

For if he who comes preaches another Jesus whom we did not preach, or if you receive a different spirit which you did not receive, or a different “good news” which you did not accept, you put up with that well enough.

۵ 5 زیرا مرا یقین است که از بزرگترین رسولان هرگز کمتر نیستم.

For I reckon that I am not at all behind the very best apostles.

۶ 6 اما هرچند در کلام نیز امی باشم، لیکن در معرفت نی. بلکه در هر امری نزدهمه کس به شما آشکار گردیدیم.

But though I am unskilled in speech, yet I am not unskilled in knowledge. No, in every way we have been revealed to you in all things.

۷ 7 آیا گناه کردم که خود را ذلیل ساختم تا شما سرافراز شوید دراینکه به انجیل خدا شما را مفت بشارت دادم؟

Or did I commit a sin in humbling myself that you might be exalted, because I preached to you God’s Good News free of charge?

۸ 8 کلیساهای دیگر را غارت نموده، اجرت گرفتم تا شما را خدمت نمایم و چون به نزد شما حاضربوده، محتاج شدم، بر هیچ‌کس بار ننهادم.

I robbed other assemblies, taking wages from them that I might serve you.

۹ 9 زیرابرادرانی که از مکادونیه آمدند، رفع حاجت مرانمودند و در هرچیز از بار نهادن بر شما خود رانگاه داشته و خواهم داشت.

When I was present with you and was in need, I was not a burden on anyone, for the brothers, when they came from Macedonia, supplied the measure of my need. In everything I kept myself from being burdensome to you, and I will continue to do so.

۱۰ 10 به راستی مسیح که در من است قسم که این فخر در نواحی اخائیه از من گرفته نخواهد شد.

As the truth of Christ is in me, no one will stop me from this boasting in the regions of Achaia.

۱۱ 11 از چه سبب؟ آیا ازاینکه شما را دوست نمی دارم؟ خدا می‌داند!

Why? Because I do not love you? God knows.

۱۲ 12 لیکن آنچه می‌کنم هم خواهم کرد تا از جویندگان فرصت، فرصت را منقطع سازم تا درآنچه فخر می‌کنند، مثل ما نیز یافت شوند.

But what I do, that I will continue to do, that I may cut off opportunity from those who desire an opportunity, that in which they boast, they may be recognized just like us.

۱۳ 13 زیرا که چنین اشخاص رسولان کذبه و عمله مکار هستند که خویشتن را به رسولان مسیح مشابه می‌سازند.

For such men are false apostles, deceitful workers, masquerading as Christ’s apostles.

۱۴ 14 و عجب نیست، چونکه خودشیطان هم خویشتن را به فرشته نور مشابه می‌سازد.

And no wonder, for even Satan masquerades as an angel of light.

۱۵ 15 پس امر بزرگ نیست که خدام وی خویشتن را به خدام عدالت مشابه سازند که عاقبت ایشان برحسب اعمالشان خواهد بود.

It is no great thing therefore if his servants also masquerade as servants of righteousness, whose end will be according to their works.

۱۶ 16 باز می‌گویم، کسی مرا بی‌فهم نداند والا مراچون بی‌فهمی بپذیرید تا من نیز اندکی افتخارکنم.

I say again, let no one think me foolish. But if so, yet receive me as foolish, that I also may boast a little.

۱۷ 17 آنچه می‌گویم از جانب خداوندنمی گویم، بلکه از راه بی‌فهمی در این اعتمادی که فخر ما است.

That which I speak, I do not speak according to the Lord, but as in foolishness, in this confidence of boasting.

۱۸ 18 چونکه بسیاری از طریق جسمانی فخر می‌کنند، من هم فخر می‌نمایم.

Seeing that many boast after the flesh, I will also boast.

۱۹ 19 زیرا چونکه خود فهیم هستید، بی‌فهمان را به خوشی متحمل می‌باشید.

For you bear with the foolish gladly, being wise.

۲۰ 20 زیرا متحمل می‌شوید هرگاه کسی شما را غلام سازد، یا کسی شما را فرو خورد، یا کسی شما را گرفتار کند، یاکسی خود را بلند سازد، یا کسی شما را بر رخسارطپانچه زند.

For you bear with a man if he brings you into bondage, if he devours you, if he takes you captive, if he exalts himself, or if he strikes you on the face.

۲۱ 21 از روی استحقار می‌گویم که گویاما ضعیف بوده‌ایم.

To my shame, I speak as though we had been weak. Yet in whatever way anyone is bold (I speak in foolishness), I am bold also.

۲۲ 22 آیاعبرانی هستند؟ من نیز هستم! اسرائیلی هستند؟ من نیز هستم! از ذریت ابراهیم هستند؟ من نیزمی باشم!

Are they Hebrews? So am I. Are they Israelites? So am I. Are they the offspring of Abraham? So am I.

۲۳ 23 آیا خدام مسیح هستند؟ چون دیوانه حرف می‌زنم، من بیشتر هستم! در محنتهاافزونتر، در تازیانه‌ها زیادتر، در زندانها بیشتر، در مرگها مکرر.

Are they servants of Christ? (I speak as one beside himself.) I am more so: in labors more abundantly, in prisons more abundantly, in stripes above measure, and in deaths often.

۲۴ 24 از یهودیان پنج مرتبه از چهل یک کم تازیانه خوردم.

Five times I received forty stripes minus one from the Jews.

۲۵ 25 سه مرتبه مرا چوب زدند؛ یک دفعه سنگسار شدم؛ سه کرت شکسته کشتی شدم؛ شبانه‌روزی در دریا بسر بردم؛

Three times I was beaten with rods. Once I was stoned. Three times I suffered shipwreck. I have been a night and a day in the deep.

۲۶ 26 درسفرها بارها؛ در خطرهای نهرها؛ در خطرهای دزدان؛ در خطرها از قوم خود و در خطرها ازامت‌ها؛ در خطرها در شهر؛ در خطرها دربیابان؛ در خطرها در دریا؛ در خطرها در میان برادران کذبه؛

I have been in travels often, perils of rivers, perils of robbers, perils from my countrymen, perils from the Gentiles, perils in the city, perils in the wilderness, perils in the sea, perils among false brothers;

۲۷ 27 در محنت و مشقت، در بی‌خوابیها بارها؛ در گرسنگی و تشنگی، در روزه‌ها بارها؛ در سرماو عریانی.

in labor and travail, in watchings often, in hunger and thirst, in fastings often, and in cold and nakedness.

۲۸ 28 بدون آنچه علاوه بر اینها است، آن باری که هر روزه بر من است، یعنی اندیشه برای همه کلیساها.

Besides those things that are outside, there is that which presses on me daily: anxiety for all the assemblies.

۲۹ 29 کیست ضعیف که من ضعیف نمی شوم؟ که لغزش می‌خورد که من نمی سوزم؟

Who is weak, and I am not weak? Who is caused to stumble, and I do not burn with indignation?

۳۰ 30 اگر فخر می‌باید کرد از آنچه به ضعف من تعلق دارد، فخر می‌کنم.

If I must boast, I will boast of the things that concern my weakness.

۳۱ 31 خدا و پدر عیسی مسیح خداوند که تا به ابد متبارک است، می‌داند که دروغ نمی گویم. (aiōn g165)

The God and Father of the Lord Jesus Christ, he who is blessed for the ages (aiōn g165), knows that I do not lie.

۳۲ 32 در دمشق، والی حارث پادشاه، شهر دمشقیان را برای گرفتن من محافظت می‌نمود.

In Damascus the governor under King Aretas guarded the Damascenes’ city, desiring to arrest me.

۳۳ 33 و مرا از دریچه‌ای در زنبیلی از باره قلعه پایین کردند و از دستهای وی رستم.

I was let down in a basket through a window by the wall, and escaped his hands.