اول قرنتیان 2

۱ 1 و من‌ای برادران، چون به نزد شما آمدم، با فضیلت کلام یا حکمت نیامدم چون شمارا به‌سر خدا اعلام می‌نمودم.

ⲁ̅ⲁⲛⲟⲕ ⲇⲉ ϩⲱ ⲛⲧⲉⲣⲓⲉⲓ ϣⲁⲣⲱⲧⲛ ⲛⲁⲥⲛⲏⲩ ⲛⲧⲁⲓⲉⲓ ϩⲛ ⲟⲩϫⲓⲥⲉ ⲁⲛ ⲛϣⲁϫⲉ ⲏ ⲛⲥⲟⲫⲓⲁ ⲉⲓϫⲱ ⲉⲣⲱⲧⲛ ⲛⲧⲙⲛⲧⲙⲛⲧⲣⲉ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ

۲ 2 زیرا عزیمت نکردم که چیزی در میان شما دانسته باشم جزعیسی مسیح و او را مصلوب.

ⲃ̅ⲙⲡⲓⲙⲉⲉⲩⲉ ⲅⲁⲣ ϫⲉ ϯⲥⲟⲟⲩⲛ ⲛⲗⲁⲁⲩ ⲛϩⲏⲧ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲛⲥⲁⲓⲏⲥ ⲡⲉⲭⲥ ⲁⲩⲱ ⲡⲁⲓ ⲉⲁⲩⲥⲧⲁⲩⲣⲟⲩ ⲙⲙⲟϥ

۳ 3 و من در ضعف وترس و لرزش بسیار نزد شما شدم،

ⲅ̅ⲁⲛⲟⲕ ϩⲱ ⲛⲧⲁⲓⲉⲓ ϣⲁⲣⲱⲧⲛ ϩⲛ ⲟⲩⲙⲛⲧϭⲱⲃ ⲙⲛ ⲟⲩϩⲟⲧⲉ ⲙⲛ ⲟⲩⲥⲧⲱⲧ ⲉⲛⲁϣⲱϥ

۴ 4 و کلام ووعظ من به سخنان مقنع حکمت نبود، بلکه به برهان روح و قوت،

ⲇ̅ⲁⲩⲱ ⲡⲁϣⲁϫⲉ ⲙⲛ ⲡⲁⲧⲁϣⲉⲟⲉⲓϣ ⲛⲧⲁϥϣⲱⲡⲉ ⲁⲛ ϩⲛ ⲟⲩⲡⲓⲑⲉ ⲛⲥⲟⲫⲓⲁ ⲛϣⲁϫⲉ ⲁⲗⲗⲁ ϩⲛ ⲟⲩⲟⲩⲱⲛϩ ⲉⲃⲟⲗ ⲙⲡⲛⲁ ϩⲓ ϭⲟⲙ

۵ 5 تا ایمان شما در حکمت انسان نباشد بلکه در قوت خدا.

ⲉ̅ϫⲉⲕⲁⲥ ⲉⲛⲛⲉⲧⲛⲡⲓⲥⲧⲓⲥ ϣⲱⲡⲉ ϩⲛ ⲟⲩⲡⲓ ⲑⲉ ⲛⲥⲟⲫⲓⲁ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲁⲗⲗⲁ ϩⲛ ⲟⲩϭⲟⲙ ⲛⲧⲉ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ

۶ 6 لکن حکمتی بیان می‌کنیم نزد کاملین، اماحکمتی که از این عالم نیست و نه از روسای این عالم که زایل می‌گردند. (aiōn g165)

ⲋ̅ⲉⲛϣⲁϫⲉ ⲇⲉ ⲛⲟⲩⲥⲟⲫⲓⲁ ϩⲛ ⲛⲧⲉⲗⲉⲓⲟⲥ ⲟⲩⲥⲟⲫⲓⲁ ⲇⲉ ⲉⲛⲧⲁ ⲡⲉⲓⲁⲓⲱⲛ ⲁⲛ ⲧⲉ ⲟⲩⲇⲉ ⲛⲧⲁ ⲛⲁⲣⲭⲱⲛ ⲁⲛ ⲧⲉ ⲙⲡⲉⲓⲁⲓⲱⲛ ⲛⲁⲓ ⲉⲧⲛⲁⲟⲩⲱⲥϥ (aiōn g165)

۷ 7 بلکه حکمت خدا را درسری بیان می‌کنیم، یعنی آن حکمت مخفی را که خدا پیش از دهرها برای جلال ما مقدر فرمود، (aiōn g165)

ⲍ̅ⲁⲗⲗⲁ ⲉⲛϣⲁϫⲉ ⲛⲟⲩⲥⲟⲫⲓⲁ ⲛⲧⲉ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ϩⲛ ⲟⲩⲙⲩⲥⲧⲏⲣⲓⲟⲛ ⲧⲁⲓ ⲉⲧϩⲏⲡ ⲧⲉⲛⲧⲁ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲡⲟⲣϫⲥ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲁⲑⲏ ⲛⲛⲁⲓⲱⲛ ⲉⲡⲉⲛⲉⲟⲟⲩ (aiōn g165)

۸ 8 که احدی از روسای این عالم آن را ندانست زیرا اگر می‌دانستند خداوند جلال را مصلوب نمی کردند. (aiōn g165)

ⲏ̅ⲧⲁⲓ ⲉⲧⲉⲙⲡⲉ ⲗⲁⲁⲩ ⲛⲁⲣⲭⲱⲛ ⲛⲧⲉ ⲡⲉⲓⲁⲓⲱⲛ ⲥⲟⲩⲱⲛⲥ ⲉⲛⲉⲛⲧⲁⲩⲥⲟⲩⲱⲛⲥ ⲅⲁⲣ ⲛⲉⲩⲛⲁⲥⲧⲁⲩⲣⲟⲩ ⲁⲛ ⲡⲉ ⲙⲡϫⲟⲉⲓⲥ ⲙⲡⲉⲟⲟⲩ (aiōn g165)

۹ 9 بلکه چنانکه مکتوب است: «چیزهایی را که چشمی ندید و گوشی نشنید و به‌خاطر انسانی خطور نکرد، یعنی آنچه خدا برای دوستداران خود مهیا کرده است.»

ⲑ̅ⲁⲗⲗⲁ ⲕⲁⲧⲁ ⲑⲉ ⲉⲧⲥⲏϩ ϫⲉ ⲛⲉⲧⲉ ⲙⲡⲉ ⲃⲁⲗ ⲛⲁⲩ ⲉⲣⲟⲟⲩ ⲛⲉⲧⲉ ⲙⲡⲉ ⲙⲁⲁϫⲉ ⲥⲟⲧⲙⲟⲩ ⲛⲉⲧⲉ ⲙⲡⲟⲩⲁⲗⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲙ ⲡϩⲏⲧ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲛⲁⲓ ⲉⲛⲧⲁ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲥⲃⲧⲱⲧⲟⲩ ⲛⲛⲉⲧⲙⲉ ⲙⲙⲟϥ

۱۰ 10 اما خدا آنهارا به روح خود بر ما کشف نموده است، زیرا که روح همه‌چیز حتی عمقهای خدا را نیز تفحص می‌کند.

ⲓ̅ⲁⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲅⲁⲣ ϭⲟⲗⲡⲟⲩ ⲛⲁⲛ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲙ ⲡⲉⲡⲛⲁ ⲡⲉⲡⲛⲁ ⲅⲁⲣ ϩⲟⲧϩⲧ ⲛⲛⲕⲁ ⲛⲓⲙ ⲁⲩⲱ ⲛⲉⲑⲏⲡ ⲛⲧⲉ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ

۱۱ 11 زیرا کیست از مردمان که امور انسان رابداند جز روح انسان که در وی می‌باشد. همچنین نیز امور خدا را هیچ‌کس ندانسته است، جز روح خدا.

ⲓ̅ⲁ̅ⲛⲓⲙ ⲅⲁⲣ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲡⲉⲧⲥⲟⲟⲩⲛ ⲛⲛⲁ ⲡⲣⲱⲙⲉ ⲉⲓⲙⲏⲧⲓ ⲡⲉⲡⲛⲁ ⲙⲡⲣⲱⲙⲉ ⲉⲧⲛϩⲏⲧϥ ⲧⲁⲓ ⲟⲛ ⲧⲉ ⲑⲉ ⲛⲛⲁ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲙⲡⲉ ⲗⲁⲁⲩ ⲥⲟⲩⲱⲛⲟⲩ ⲛⲥⲁ ⲡⲉⲡⲛⲁ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ

۱۲ 12 لیکن ما روح جهان را نیافته‌ایم، بلکه آن روح که از خداست تا آنچه خدا به ما عطا فرموده است بدانیم.

ⲓ̅ⲃ̅ⲁⲛⲟⲛ ⲇⲉ ⲛⲧⲁⲛϫⲓ ⲁⲛ ⲙⲡⲉⲡⲛⲁ ⲙⲡⲉⲉⲓⲕⲟⲥⲙⲟⲥ ⲁⲗⲗⲁ ⲡⲉⲡⲛⲁ ⲡⲉⲃⲟⲗ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ϫⲉⲕⲁⲥ ⲉⲛⲉⲉⲓⲙⲉ ⲉⲛⲉⲛⲧⲁ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲭⲁⲣⲓⲍⲉ ⲙⲙⲟⲟⲩ ⲛⲁⲛ

۱۳ 13 که آنها را نیز بیان می‌کنیم نه به سخنان آموخته شده از حکمت انسان، بلکه به آنچه روح‌القدس می‌آموزد و روحانیها را باروحانیها جمع می‌نماییم.

ⲓ̅ⲅ̅ⲉⲧⲉ ⲛⲁⲓ ⲛⲉⲧⲛϣⲁϫⲉ ⲛϩⲏⲧⲟⲩ ϩⲛ ϩⲉⲛϣⲁϫⲉ ⲁⲛ ⲛϯ ⲥⲃⲱ ⲛⲥⲟⲫⲓⲁ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲁⲗⲗⲁ ϩⲛ ϩⲉⲛϯⲥⲃⲱ ⲙⲡⲛⲁ ⲉⲛϣⲱⲛⲃ ⲛϩⲉⲛⲡⲛⲁⲧⲓⲕⲟⲛ ⲉϩⲉⲛⲡⲛⲁⲧⲓⲕⲟⲥ

۱۴ 14 اما انسان نفسانی‌امور روح خدا را نمی پذیرد زیرا که نزد او جهالت است و آنها را نمی تواند فهمید زیرا حکم آنها ازروح می‌شود.

ⲓ̅ⲇ̅ⲟⲩⲯⲩⲭⲓⲕⲟⲥ ⲇⲉ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲙⲉϥϣⲱⲡ ⲉⲣⲟϥ ⲛⲛⲁ ⲡⲉⲡⲛⲁ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲟⲩⲙⲛⲧⲥⲟϭ ⲅⲁⲣ ⲛⲁϥ ⲧⲉ ⲁⲩⲱ ⲙⲛϭⲟⲙ ⲙⲙⲟϥ ⲉⲉⲓⲙⲉ ϫⲉ ⲥⲉⲁⲛⲁⲕⲣⲓⲛⲉ ⲙⲙⲟϥ ⲡⲛⲁⲧⲓⲕⲱⲥ

۱۵ 15 لکن شخص روحانی در همه‌چیز حکم می‌کند و کسی را در او حکم نیست.

ⲓ̅ⲉ̅ⲡⲉⲡⲛⲁⲧⲓⲕⲟⲥ ⲇⲉ ϣⲁϥⲁⲛⲁⲕⲣⲓⲛⲉ ⲙⲉⲛ ⲛⲟⲩⲟⲛ ⲛⲓⲙ ⲛⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲙⲉⲣⲉⲗⲁⲁⲩ ⲁⲛⲁⲕⲣⲓⲛⲉ ⲙⲙⲟϥ

۱۶ 16 «زیرا کیست که فکر خداوند را دانسته باشد تااو را تعلیم دهد؟» لکن ما فکر مسیح را داریم.

ⲓ̅ⲋ̅ⲛⲓⲙ ⲅⲁⲣ ⲡⲉⲛⲧⲁϥⲥⲟⲩⲛ ⲡϩⲏⲧ ⲙⲡϫⲟⲉⲓⲥ ⲡⲁⲓ ⲉⲧⲛⲁⲧⲥⲉⲃⲉⲉⲓⲁⲧϥ ⲉⲃⲟⲗ ⲁⲛⲟⲛ ⲇⲉ ⲟⲩⲛⲧⲁⲛ ⲙⲙⲁⲩ ⲙⲡⲙⲉⲉⲩⲉ ⲙⲡⲉⲭⲥ