ମାର୍କ 2
1 ଏଚେକ୍ ଦିନ୍ ପାଚେ, ଜିସୁ ଆରେ ରଗ କପର୍ନାହୁମ୍ ମାସ୍ଦି ୱାତାନ୍, ହେୱାନ୍ ଇଞ୍ଜ ମାନାନ୍ ଇଞ୍ଜି ୱିଜ଼ାର୍ ପୁଚାର୍ ।
କେତେକ ଦିନ ଉତ୍ତାରେ ଯୀଶୁ ପୁନର୍ବାର କଫର୍ନାହୂମରେ ପ୍ରବେଶ କରନ୍ତେ ସେ ଗୃହରେ ଅଛନ୍ତି ବୋଲି ଜନରବ ହେଲା।
2 ହେବେ ଏଚେକ୍ ମାନାୟାର୍ ରୁଣ୍ଡା ଆତାର୍, ଜେ, ଦୁୱେର୍ତ ପା ବାହା ହିଲ୍ୱାତାତ୍, ପାଚେ ହେୱାନ୍ ହେୱାର୍ ତାକେ ବେରଣ୍ ସୁଣାୟ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାନ୍ ।
ସେଥିରେ ଏତେ ଲୋକ ଏକତ୍ର ହେଲେ ଯେ, ଦ୍ୱାର ପାଖରେ ସୁଦ୍ଧା ଆଉ ସ୍ଥାନ ରହିଲା ନାହିଁ, ପୁଣି, ସେ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ବାକ୍ୟ ପ୍ରଚାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ।
3 ଇବେ ପା ମାନାୟାର୍ ର ହିରକଲ୍ ରଗିଂ ଚାରିଜାଣ୍ତାଂ ପିଣ୍ଡ୍ଜ଼ି ଜିସୁ ଲାଗାଏ ତାସି ୱାତାର୍,
ଇତିମଧ୍ୟରେ ଲୋକେ ଜଣେ ପକ୍ଷାଘାତ ରୋଗୀକୁ ଚାରି ଜଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବୁହାଇ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଘେନି ଆସିଲେ,
4 ମାତର୍ ବିଡ଼୍ ଲାଗିଂ ଜିସୁତାକେ ତାସ୍ ୱାଦେଂ ଆଡ୍ୱିତିଲେ, ହେୱାନ୍ ଇମ୍ଣି ବାହାତ ମାଚାନ୍, ହେବେନି ଚାଉଣି ଜେତାର୍ ଆରି ହେଦାଂ ଡ୍ରିକ୍ଚି ହେ କାଟେଲ୍ତ ହିର୍କଲ୍ ଇଡ଼ିୟାତି ରଗି ହୁନ୍ଞ୍ଜି ମାଚାନ୍ ହେଦାଂ ଜୁତ୍ତାତାର୍ ।
କିନ୍ତୁ ଭିଡ଼ ହେତୁ ତାହାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆଣି ନ ପାରିବାରୁ, ସେ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଥିଲେ, ସେହି ସ୍ଥାନର ଛାତ ଖୋଳି କାଢ଼ିପକାଇଲେ, ଆଉ ତାହା ଭାଙ୍ଗି, ଯେଉଁ ଖଟିଆରେ ପକ୍ଷାଘାତ ରୋଗୀଟି ଶୋଇଥିଲା, ତାହା ଓହ୍ଲାଇଦେଲେ।
5 ଜିସୁ ହେୱାର୍ ପାର୍ତି କିନାକା ହୁଡ଼୍ଜି ହେ ହିରକଲ୍ ରଗିଂ ଇଚାନ୍, “ଏ ବପା, ନି ପାପ୍ ସବୁ କେମା କିୟା ଆତାତ୍ ।”
ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ଦେଖି ସେହି ପକ୍ଷାଘାତ ରୋଗୀକୁ କହିଲେ, “ବତ୍ସ, ତୁମ୍ଭର ପାପସବୁ କ୍ଷମା କରାଗଲା।”
6 ମାତର୍ ଦରମ୍ ଗୁରୁର୍ ତାଙ୍ଗ୍ କେତେଜାଣ୍ ହେ ବାହାତ କୁଚ୍ଚି ନିଜେ ନିଜେତି ମାନ୍ତ ପୁସୁର୍ ପାସାର୍ ଆଜ଼ି ୱେଚ୍ପା ଆଜ଼ି ମାଚାର୍ ।
କିନ୍ତୁ ଶାସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେକ ସେ ସ୍ଥାନରେ ବସି ଆପଣା ଆପଣା ମନରେ ଏହା ତର୍କବିତର୍କ କରୁଥିଲେ,
7 “ଇ ମାନାୟ୍ ଇନେକିଦେଂ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ଇନାନ୍ନା? ହେୱାନ୍ ଇସ୍ୱର୍ ନିନ୍ଦା କିନାନା! ହେଦାଂ ରୱାନିଂ ପିସ୍ତି ଇଚିସ୍ ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ପିସ୍ତି ଆରେ ଇନେନ୍ ପାପ୍ କେମା କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ନାନ୍!”
ଏ ଲୋକ କାହିଁକି ଏପରି କହୁଅଛି? ସେ ଈଶ୍ବର ନିନ୍ଦା କରୁଅଛି; କେବଳ ଜଣଙ୍କ ବିନା, ଅର୍ଥାତ୍ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ବିନା ଆଉ କିଏ ପାପ କ୍ଷମା କରିପାରେ?
8 ହେୱାର୍ ଜେ, ମାନ୍ତ ମାନ୍ତ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ୱେଚ୍ପା ଆନାରା, ହେଦାଂ ଜିସୁ ନିଜେ “ହେ ଦାପ୍ରେ ପୁଞ୍ଜି ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ଜାର୍ ଜାର୍ ମାନ୍ତ ଇନେକିଦେଂ ଇ ସବୁ ୱେଚ୍ପା ଆନାଦେରା?”
ସେମାନେ ଯେ ମନେ ମନେ ଏପରି ତର୍କବିତର୍କ କରୁଅଛନ୍ତି, ତାହା ଯୀଶୁ ନିଜ ଆତ୍ମାରେ ସେହିକ୍ଷଣି ଜ୍ଞାତ ହୋଇ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ତୁମ୍ଭେମାନେ ଆପଣା ଆପଣା ମନରେ କାହିଁକି ଏହି ସମସ୍ତ ତର୍କବିତର୍କ କରୁଅଛ?
9 “ଇନାକା ଆଡ଼୍ୱା? ହିରକଲ୍ ରଗିଂ ନି ପାପ୍ ସବୁ କେମା କିୟା ଆତ୍ତାତ୍ ଇଞ୍ଜି ଇନାକା, କି ନିଙ୍ଗା, ନି କାଟେଲ୍ ଆସ୍ତି ତାଙ୍ଗା ଇଞ୍ଜି ଇନାକା?”
କଅଣ ସହଜ? ପକ୍ଷାଘାତ ରୋଗୀକୁ ତୁମ୍ଭର ପାପସବୁ କ୍ଷମା କରାଗଲା ବୋଲି କହିବା, କିଅବା, ଉଠ, ତୁମ୍ଭର ଖଟିଆ ଘେନି ଚାଲ ବୋଲି କହିବା?
10 ମାତର୍ ପୁର୍ତିତ ପାପ୍ କେମା କିଦେଙ୍ଗ୍ ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ଜେ ଆନ୍, ନା ଆଦିକାର୍ ମାନାତ୍, ଇଦାଂ ଏପେଙ୍ଗ୍ ପୁନାଦେର୍ ଇଦାଂ କାଜିଂ ହେ ହିରକଲ୍ ରଗିଂ ଇଚାନ୍,
କିନ୍ତୁ ପୃଥିବୀରେ ପାପ କ୍ଷମା କରିବାକୁ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରଙ୍କର ଯେ ଅଧିକାର ଅଛି, ଏହା ଯେପରି ତୁମ୍ଭେମାନେ ଜାଣିପାର,” ଏଥିପାଇଁ ସେ ପକ୍ଷାଘାତ ରୋଗୀକୁ କହିଲେ,
11 “ଆନ୍ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ନିଙ୍ଗା, ନି କାଟେଲ୍ ଆସ୍ତି, ମିଞ୍ଜ ହାଲା!”
“ମୁଁ ତୁମ୍ଭକୁ କହୁଅଛି, ଉଠ; ନିଜ ଖଟିଆ ଘେନି ଆପଣା ଘରକୁ ଚାଲିଯାଅ।”
12 ହେବେତାଂ ହେୱାନ୍ ନିଙ୍ଗ୍ଜି ହେ ଦାପ୍ରେ କାଟେଲ୍ ଆଜ଼ି ୱିଜ଼ାକାର୍ ମୁମ୍ଦାଂ ହସି ହାଚାନ୍; ହେବେ ୱିଜ଼ାର୍ କାବା ଆଜ଼ି ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ଗୁଣ୍ କେର୍ଜି କେର୍ଜି ଇଚାର୍, “ଆପେଂ ଏଲେଙ୍ଗ୍ ବାର୍ତାକା ଇନାୱାଡ଼ାଂପା ହୁଡ଼୍ୱାଦାଂ ମାଚାପ୍!”
ସେଥିରେ ସେ ଉଠି ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ଖଟିଆ ଘେନି ସମସ୍ତଙ୍କ ସାକ୍ଷାତରେ ବାହାରିଗଲା; ତହିଁରେ ସମସ୍ତେ ଆଚମ୍ଭିତ ହୋଇ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ମହିମା କୀର୍ତ୍ତନ କରୁ କରୁ କହିଲେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଏପରି କେବେ ହେଁ ଦେଖି ନ ଥିଲୁ।
13 ହେୱାନ୍ ଆରେ ରଗ ଗାଲିଲି ହାମ୍ଦୁର୍ ଗୁଟିତ ହସି ହାଚାନ୍, ଆରେ ମାନାୟାର୍ ତା ତାକେ ୱାତିଲେ, ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ହିକାୟ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାନ୍ ।
ଯୀଶୁ ପୁନର୍ବାର ସମୁଦ୍ରକୂଳକୁ ବାହାରିଗଲେ, ଆଉ ଲୋକସମୂହ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସନ୍ତେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷା ଦେବାକୁ ଲାଗିଲେ।
14 ଆରେ, ହାଲୁ ହାଲୁ ହେୱାନ୍ ଆଲପିତି ମାଜ଼ି ଲେବିଙ୍ଗ୍ ନିଜ୍ ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାନ୍ ବାହାତ କୁଚ୍ଚି ମାନାକା ହୁଡ଼୍ଜି ହେୱାନିଂ ଇଚାନ୍, “ନା ପାଚେ ୱା” ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେୱାନ୍ ତା ପାଚେ ହାଚାନ୍ ।
ପୁଣି, ସେ ଯାଉ ଯାଉ ଆଲଫିଙ୍କ ପୁତ୍ର ଲେବୀଙ୍କୁ କର ଆଦାୟ ସ୍ଥାନରେ ବସିଥିବା ଦେଖି ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, “ମୋହର ଅନୁଗମନ କର।” ସେଥିରେ ସେ ଉଠି ତାହାଙ୍କର ଅନୁଗମନ କଲେ।
15 ଇଦାଂ ପାଚେ, ଜିସୁ ଲେବିର୍ ଇଞ୍ଜ ଚିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କୁଚ୍ନି ୱେଡ଼ାଲିଂ ହେନି ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍ ଆରି ପାପିର୍ ହେୱାନ୍ ଆରି ଜିସୁ ଚେଲାହିର୍ ହୁକେ କୁଚ୍ଚାନ୍; ଇନାକିଦେଂକି ହେୱାର୍ ହେନି ମାଚାର୍, ଆରି ହେୱାନ୍ ପାଚେ ହାଲ୍ଜି ମାଚାର୍ ।
ଆଉ ଯୀଶୁ ତାହାଙ୍କ ଗୃହରେ ଭୋଜନ କରିବାକୁ ବସିବା ସମୟରେ ଅନେକ କରଗ୍ରାହୀ ଏବଂ ପାପୀ, ତାହାଙ୍କ ଓ ତାହାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ବସିଲେ; କାରଣ ସେମାନେ ଅନେକ ଥିଲେ ପୁଣି, ତାହାଙ୍କର ଅନୁଗମନ କରୁଥିଲେ।
16 ହେୱାନ୍ ପାପିର୍ ଆରେ ସିସ୍ତୁଏନ୍ନାକାର୍ ହୁକେ ତିନ୍ଞ୍ଜି ମାଚାନ୍, ଇଦାଂ ହୁଡ଼୍ଜି ହେୱାନ୍ ପାରୁସି ଦଲ୍ନି ସାସ୍ତିର୍ ହେୱାନ୍ ଚେଲାରିଂ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, ଇଦାଂ ଇନାକା? “ହେୱାନ୍ ଗାଚ୍ନାକାର୍ ହୁକେ ଆରି ପାପିର୍ ହୁକେ ରଚେ ତିନାନା ।”
ସେ ପାପୀ ଓ କରଗ୍ରାହୀମାନଙ୍କ ସହିତ ଭୋଜନ କରୁଅଛନ୍ତି, ଏହା ଦେଖି ଫାରୂଶୀ-ଦଳର ଶାସ୍ତ୍ରୀମାନେ ତାହାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ଏ କଅଣ? ସେ କରଗ୍ରାହୀ ଓ ପାପୀମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଭୋଜନ କରନ୍ତି!
17 ଜିସୁ ହେଦାଂ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଉଜ୍ ଆତାକାରିଂ ଡାକ୍ତର୍ ଲଡ଼ାଆକାୟ, ମାତର୍ ଇନେର୍ ନଚ୍ନି ମାନାୟ୍ତିଂ ହେୱାରିଂ ଡାକ୍ତର୍ ଲଡ଼ା ମାନାତ୍; ଆନ୍ ଦାର୍ମି ଲଗାଂ କୁକ୍ତେଂ ଇଞ୍ଜି ୱାୱାତାଂନା, ମାତର୍ ପାପିରିଙ୍ଗ୍ କୁକ୍ତେଂ ୱାତାଂନା ।”
ଯୀଶୁ ତାହା ଶୁଣି ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ସୁସ୍ଥ ଲୋକମାନଙ୍କର ବୈଦ୍ୟଠାରେ ପ୍ରୟୋଜନ ନାହିଁ, ମାତ୍ର ଅସୁସ୍ଥ ଲୋକମାନଙ୍କର ପ୍ରୟୋଜନ ଅଛି; ମୁଁ ଧାର୍ମିକମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଆସି ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ପାପୀମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଆସିଅଛି।”
18 ଜହନ୍ ଚେଲାହିର୍ ଆରେ ପାରୁସିର୍ ଉପାସ୍ କିିଜ଼ି ମାଚାର୍ । “ଏଚେକ୍ଜାଣ୍ ୱାଜ଼ି ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, ଜହନ୍ ଚେଲାହିର୍ ଆରେ ପାରୁସିର୍ ଚେଲାହିର୍ ଉପାସ୍ କିତାର୍, ମାତର୍ ନି ଚେଲାର୍ ଉପାସ୍ କିଉରୁ ଇନେକିଦେଂ?”
ଯୋହନଙ୍କର ଶିଷ୍ୟମାନେ ଓ ଫାରୂଶୀମାନେ ଉପବାସ କରୁଥିଲେ। ସେଥିରେ ସେମାନେ ଆସି ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ଯୋହନଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଓ ଫାରୂଶୀମାନଙ୍କର ଶିଷ୍ୟମାନେ ଉପବାସ କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଉପବାସ କରନ୍ତି ନାହିଁ କାହିଁକି?
19 “ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ବିବାକିନାକାର୍ ହୁକେ ବିବା ଦାଂଣେନ୍ ମାନି ସମୁତ ହେୱାର୍ ଇନାକା ଉପାସ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ନାର୍? ବିବାଦାଂଣେନ୍ ଏଚେକ୍ ୱେଡ଼ାପାତେକ୍ ହେୱାର୍ ହୁକେ ମାନାନ୍, ହେ ପାତ୍ତେକ୍ ହେୱାର୍ ଉପାସ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡୁର୍ ।
ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ବରଯାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ସହିତ ବର ଥିବା ସମୟରେ ସେମାନେ କି ଉପବାସ କରିପାରନ୍ତି? ବର ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଥାଆନ୍ତି, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନେ ଉପବାସ କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ।
20 ମାତର୍ ସମୁ ୱାନାତ୍, ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ହେୱାର୍ତାଂ ବିବା ଦାଂଣେନିଂ ନିକ୍ଚି ଅୟା ଆନାତ୍, ଆରି ହେବେଣ୍ଡାଂ ହେ ଦିନ୍ତ ହେୱାର୍ ଉପାସ୍ କିତାର୍ ।
କିନ୍ତୁ ସମୟ ଆସିବ, ଯେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ବରଙ୍କୁ କାଢ଼ି ନିଆଯିବ, ଆଉ ସେତେବେଳେ ସେହି ଦିନ ସେମାନେ ଉପବାସ କରିବେ।
21 ଇନେନ୍ ପୁନି ହେନ୍ଦ୍ରାତ ପ୍ଡାନି ହେନ୍ଦ୍ରା ନୁଲ୍ ଡ଼ଚୁନ୍; ଡ଼ଚ୍ଚିସ୍ ପୁନି ହେନ୍ଦ୍ରା ମେହାୟ୍ କିତିସ୍ ପ୍ଡାନି ହେନ୍ଦ୍ରାତାଂ ବେସି କେଚ୍ଚି ଅନାତ୍ ଆରି ଆଦିକ୍ ଗାଜା ଆଜ଼ି କେନ୍ଞ୍ଜି ହାନାତ୍ ।
କେହି ନୂଆ ଲୁଗାର ତାଳି ପୁରୁଣା ଲୁଗାରେ ପକାଏ ନାହିଁ; ପକାଇଲେ ନୂଆ ତାଳି ପୁରୁଣା ଲୁଗାରୁ ବେଶି ଛିଣ୍ଡାଇନିଏ ଏବଂ ଆହୁରି ଅଧିକ ଚିରା ହୁଏ।
22 ଆରି, ଇନେର୍ ପୁନି ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ପ୍ଡାନି ତଲ୍ ମଣାତ ଇଟୁର୍; ଇଟ୍ତିସ୍ ହେଦାଂ ତଲ୍ ମଣା ପାଟ୍ଚି ତୁହିନାତ୍, ଆରେ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ଆରି ତଲ୍ ମଣା ରିଣ୍ଡାଂ ନସ୍ଟ ଆନିକ୍ । ମାତର୍ ପୁନି ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ପୁନି ତଲ୍ ମଣାତ ଇଟ୍ନାକା ମାନାତ୍ ।”
ଆଉ କେହି ନୂଆ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ ପୁରୁଣା କୁମ୍ପାରେ ରଖେ ନାହିଁ; ରଖିଲେ ତାହା କୁମ୍ପା ଫଟାଇଦିଏ, ପୁଣି, ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ ଓ କୁମ୍ପା ଉଭୟ ନଷ୍ଟ ହୁଏ। କିନ୍ତୁ ନୂଆ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ ନୂଆ କୁମ୍ପାରେ ରଖିବା ଉଚିତ।”
23 ଦିନେକ୍ ଜିସୁ ଜମ୍ନିବାର୍ ନାଜିଂ ଜମିପାଚି ନିପ ହାଲ୍ଜି ମାଚାନ୍, ଆରେ ତା ଚେଲାହିର୍, ହାଲୁ ହାଲୁ ତାସ୍ନି ଜିକି ନାଟ୍ତେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍ ।
ଥରେ ଯୀଶୁ ବିଶ୍ରାମବାର ଦିନରେ ଶସ୍ୟକ୍ଷେତ୍ର ଦେଇ ଯାଉଥିଲେ, ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଯାଉ ଯାଉ ଶସ୍ୟର ଶିଁଷା ଛିଣ୍ଡାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ।
24 ଇବେଣ୍ଡାଂ ପାରୁସିର୍ ହେୱାନିଂ ଇଚାର୍, “ହୁଡ଼ା, ଜମ୍ନିବାର୍ ନାଜିଂ ଇନାକା କିନାକା ବିଦି ହିଲୁତ୍, ଚେଲାର୍ ଇନେକିଦେଂ ଆନ୍ଦାଂ କିନାରା!”
ଏଥିରେ ଫାରୂଶୀମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ଦେଖ, ବିଶ୍ରାମବାର ଦିନରେ ଯାହା କରିବା ବିଧିସଙ୍ଗତ ନୁହେଁ,
25 ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ଦାଉଦ୍ ନାସ୍କି ୱେଡ଼ାଙ୍ଗ୍ ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ହେୱାନ୍ ଆରି ତା ହାଙ୍ଗ୍ଦାକାର୍ ନାସ୍କି ଆଜ଼ି ମାଚାର୍, ହେ ପାଦ୍ନା ହେୱାନ୍ ଇନାକା କିଜ଼ି ମାଚାନ୍, ହେଦାଂ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାୱାଡ଼ାଂ ପା ପଡ଼ି କିୱାତାର୍ଣ୍ଣା?
ଏମାନେ କାହିଁକି ତାହା କରୁଅଛନ୍ତି? ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ଦାଉଦଙ୍କର ଅଭାବ ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ସେ ଓ ତାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗୀମାନେ କ୍ଷୁଧିତ ହୋଇଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ସେ କଅଣ କରିଥିଲେ, ତାହା କି ତୁମ୍ଭେମାନେ କେବେ ହେଁ ପାଠ କରି ନାହଁ?
26 ଅବିୟାତର୍ ମୁଡ଼୍ ମାପ୍ରୁହେବାକିନାକାର୍ ସମୁତ “ହେୱାନ୍ ଇନେସ୍ ଇସ୍ୱର୍ତି ଇଞ୍ଜ ହାଲ୍ଜି ମାଚାନ୍, ଇମ୍ଣି ଦର୍ସନି ରୁଟି ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ହେବାକିନି ମୁଣିକା ପିସ୍ତି ଆରି ଇନେର୍ ତିନି ଆଦିକାର୍ ବିଦି ଆକାୟ୍, ହେଦାଂ ତିନ୍ଞ୍ଜି ମାଚାର୍, ପାଚେ ଜାର୍ ହାଙ୍ଗ୍ଦାକାରିଂ ପା ହିିଜ଼ି ମାଚାନ୍ ।”
ଅବିୟାଥର ମହାଯାଜକଙ୍କ ସମୟରେ ସେ କିପରି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଗୃହରେ ପ୍ରବେଶ କରି, ଯେଉଁ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ରୁଟି ବିନା ଆଉ କାହାରି ଭୋଜନ କରିବା ବିଧିସଙ୍ଗତ ନୁହେଁ, ତାହା ଭୋଜନ କରିଥିଲେ, ପୁଣି, ଆପଣା ସଙ୍ଗୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦେଇଥିଲେ।”
27 ଆରି, ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, ଜମ୍ନିବାର୍ ଦିନ୍ ମାନାୟାର୍ କାଜିଂ ଆତାତ୍ନ୍ନା, “ମାନାୟାର୍ ଜମ୍ନିବାର୍ କାଜିଂ ଆୱାତାର୍ଣ୍ଣା ।
ଆଉ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ବିଶ୍ରାମବାର ମନୁଷ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ହୋଇଅଛି, ମନୁଷ୍ୟ ବିଶ୍ରାମବାର ନିମନ୍ତେ ହୋଇ ନାହିଁ।
28 ଲାଗିଂ ମାନାୟ୍ ମାଜ଼ି ଜମ୍ନିବାର୍ ନାଜିଂ ପା ମାପ୍ରୁ ଆନାନ୍ ।”
ତେଣୁ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ର ବିଶ୍ରାମବାରର ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ଅଟନ୍ତି।”
