< Faarfannaa 147 >

1 Haalleluuyaa. Faarfannaadhaan Waaqa galateeffachuun akkam gaarii dha; isa galateeffachuun akkam gammachiisaa fi kan maluu dha!
Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
2 Waaqayyo Yerusaalemin ni ijaara; Israaʼeloota boojiʼamanis walitti qaba.
Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
3 Warra garaan cabe ni fayyisa; madaa isaaniis walitti hodha.
Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
4 Inni baayʼina urjiiwwanii ni beeka; tokkoo tokkoo isaaniis maqaa maqaadhaan waama.
Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
5 Gooftaan keenya guddaa dha; humni isaas jabaa dha; hubannaan isaas dhuma hin qabu.
Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
6 Waaqayyo warra gad qabaman ni jiraachisa; hamoota garuu lafatti darbata.
Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
7 Galata galchaa Waaqayyoon faarfadhaa; baganaadhaanis Waaqa keenyaaf weeddisaa.
Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
8 Inni samiiwwani duumessaan haguuga; lafaafis bokkaa kenna; tulluuwwan irrattis marga biqilcha.
Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
9 Horiidhaaf waan isaan dheedan, yommuu ilmaan arraagessaa iyyanitti nyaata isaaniif ni kenna.
Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
10 Inni jabina fardaatti hin gammadu; yookaan miilli namaa isa hin gammachiisu;
Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
11 Waaqayyo warra isa sodaatanitti, warra araara isaa abdatanitti ni gammada.
Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
12 Yaa Yerusaalem, Waaqayyoon galateeffadhu; Yaa Xiyoon Waaqa kee galateeffadhu.
Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
13 Inni danqaraa karra keetii ni jabeessaatii; ijoollee kees si keessatti eebbisa.
Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
14 Daarii keetiif nagaa kenna; qamadii qulqulluudhaanis si quubsa.
De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
15 Inni ajaja isaa gara lafaatti ni erga; dubbiin isaas ni ariifata.
Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
16 Inni cabbii akkuma suufiitti diriirsa; qorras akkuma daaraatti bittinneessa.
Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
17 Dhagaa cabbii akkuma cirrachaa gad darbata. Dhaamocha isaa dura eenyutu dhaabachuu dandaʼa?
Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
18 Inni dubbii isaa ergee isaan baqsa; bubbee isaa ni kaasa; bishaanonnis ni yaaʼu.
Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
19 Inni dubbii isaa Yaaqoobitti, seeraa fi sirna isaa immoo Israaʼelitti mulʼiseera.
Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
20 Waan kana saba biraa tokkoof iyyuu hin goone; isaan seera isaa hin beekan. Haalleluuyaa.
Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!

< Faarfannaa 147 >