Sakarias 9

1 Ei framsegn, Herrens ord mot Hadraks land, og i Damaskus skal det slå seg ned; for Herren hev auga med manneætti og med alle Israels ætter,

KA wanana o ka olelo a Iehova i ka aina o Haderaka, A o Damaseko kona wahi o hoomaha ai; No ka mea, ua kau pono ia ka maka o na kanaka, a me ka ohana a pau o ka Iseraela maluna o Iehova:

2 ja, ogso Hamat som ligg attved, Tyrus og Sidon, so kloke dei er.

A o Hamata hoi kona palena; O Turo hoi, a me Zidona, no ka mea, ua naauao loa ia.

3 Tyrus bygde seg ei borg, dunga i hop sylv som mold og gull som gateskarn.

A kukulu iho la o Turo i pakaua nona, A ahu iho la i ke kala e like me ka lepo, A me ke gula e like me ka naele o na alanui.

4 Sjå, Herren vil arma henne ut, kasta ringmuren hennar i havet, og ho sjølv skal verta til føda for elden.

Aia hoi, na ka Haku ia e hookuke aku, A e hoolei aku i kona waiwai iloko o ke kai; A e hoopauia auanei oia i ke ahi.

5 Askalon skal sjå det og ottast, og Gaza vrida seg i stor rædsla; likeins Ekron, av di hennar von hev vorte til skammar, Gaza skal missa kongen sin, Askalon skal verta folketom.

E ike auanei o Asekelona me ka makau; O Gaza hoi, a e haalulu nui loa ia; A me Ekerona; no ka mea, e poho auanei kona manaolana; E make ke alii o Gaza, A e kanaka ole auanei o Asekelona.

6 Og Asdod skal hysa berre herk; ja, eg vil gjøra enda på storlætet åt filistarane.

A e noho ka malihini ma Asedoda, A e hooki iho no wau i ke kiekie o ka poe Pilisetia.

7 Eg vil taka blodet ut av munnen deira og styggedomen burt frå tennerne deira; og då skal dei og verta ein leivning for vår Gud. Då skal dei verta liksom ættehovdingar i Juda, og Ekron skal vera som ein jebusitarne.

E lawe aku hoi au i kona koko mailoko mai o kona waha, A me kona mau mea hoopailua mai o kona mau niho. Aka, o ka mea i waihoia, no ko kakou Akua ia, E like auanei ia me ka lunaaina, ma ka Iuda, A o Ekerona hoi me he Iebusi la:

8 Og eg skal lægra meg og verja huset mitt mot herar som kjem og gjeng, og ikkje meir skal nokon valdsherre velta seg inn yver deim; for no hev eg set med eigne augo.

E hoomoana no wau a puni ka hale o'u, no ka poe kaua, I ko lakou hele ae ana a i ka hoi mai ana; Aole hoi e puka hou ae kekahi alii hooluhi iwaena o lakou; No ka mea, ua ike no ka'u mau maka.

9 Gled deg storleg, du dotter Sion! Ropa av frygd, du dotter Jerusalem! Sjå, kongen din kjem til deg; rettferdig og frelst er han. Smålåten kjem han ridande på eit asen, på ein ung asenfole.

E hauoli nui, e ke kaikamahine o Ziona, E hooho olioli, e ke kaikamahine o Ierusalema; Aia hoi, e hele mai ana kou alii iou la: He hoopono, a he hoola no kona; He akahai no, a e noho ana maluna o ka hoki, o ke keiki hoi a ka hoki.

10 Eg vil rydja burt stridsvognerne frå Efraim og hestarne frå Jerusalem, og alle stridsbogarne skal rydjast burt; han skal tala fred til folki, og hans herrevelde skal nå frå hav til hav og frå Storelvi til verdsens endar.

E hoopau auanei hoi au i na halekaa mai ko Eperaima aku, A me ka lio mai Ierusalema aku: E hookiia hoi ke kakaka kaua; A e hai aku auanei oia i ka maluhia i na lahuikanaka; A mai kekahi kai a hiki i kela kai kona aupuni, A mai ka muliwai aku a hiki i na palena o ka honua.

11 For ditt paktblod skuld vil eg og fria dine fangar ut or brunnen der det ikkje finst vatn.

O oe hoi, no ke koko o kau berita, E hookuu aku no au i kou poe paahao, Mailoko ae o ka lua meki, o kahi wai ole.

12 Vend attende til den faste borgi, de fangar som hev von! Ogso i dag gjer eg kunnigt: Eg skal gjeva deg tvifelt att.

E huli ae oukou i ka pakaua, e ka poe pio manaolana; No ka mea, ke hai aku nei au i neia la, E uku palua aku no au nau.

13 For eg spenner Juda som ein boge, fyller Efraim som eit pilehus, og dine søner, du Sion, eggjar eg mot dine søner, du Javan, og eg gjer deg lik med sverdet åt ei kjempa.

No ka mea, e lena auanei au i ka Iuda no'u, E lena hoi au i ka Eperaima e like me ka kakaka, Alaila e hoeueu ae hoi au i kau mau keiki, e Ziona; E ku e i kau mau keiki, e Iavana, A e hoolilo au ia oe e like me ka pahikaua a ke kanaka koa.

14 Ja, Herren skal syna seg yver deim, og pili hans fer ut som ein elding, Herren, Herren skal blåsa i luren og fara fram i sunnanstormarne.

A e ikea auanei o Iehova maluna o lakou, A e lele aku kona pua e like me ka uila; A e hookani o Iehova ka Haku i ka pu, A e hele aku no ia iloko o na makani ino o ke kukuluhema.

15 Herren, allhers drott, skal halda skjolden sin yver deim, og dei skal gløypa, med di dei trakkar slyngjesteinar under føter; dei skal drikka og ståka som av vin og verta fulle som offerskåler og altarhyrno.

Na Iehova o na kaua lakou e hoomalu mai; E ai iho lakou, a e hehi lakou maluna o na ala o ka maa; a e inu lakou, a e walaau e like me ka poe inu waina: A e hoopihaia lakou e like me na bola, a me na kihi o ke kuahu.

16 Ja, Herren, deira Gud, skal gjeva deim siger på denne dag; for dei er då det folket han hev teke til si hjord, og liksom glimesteinar i ei kruna strålar yver landet hans.

A e malama mai o Iehova ko lakou Akua ia lakou ia la, E like me ka ohana hipa, i poe kanaka nona; No ka mea, e lilo auanei lakou i mau pohaku maikai o ka papalealii, I hookiekieia maluna o kona aina,

17 Å, kor gildt og kor fagert det er! Kornet gjev ungguten merg i bein, og druvesafti fostrar upp fagre møyar.

Nani ka nui o kona lokomaikai! Nani hoi ka nui o kona maikai! O ka palaoa ka mea e hooulu ai i na keikikane, A o ka waina hou i na kaikamahine.