Salomos Høisang 1
1 Høgsongen av Salomo.
Kantik A Kantik Yo, ki ekri pa Salomon.
2 «Han meg kysse med kyssar av sin munn. For din elsk han er betre enn vin.
Kite l bo m ak bo bouch li! Paske lanmou ou bon pase diven.
3 Dine salvar angar so ljuvt, ein utrend salve er ditt namn. Difor held møyar dei elskar deg.»
Lwil pafen ou yo santi bon. Non ou menm se tankou lwil kap vide; se pou sa ke tout vyèj yo renmen ou konsa.
4 «Drag meg etter deg. Og me spring. Kongen hev ført meg til sitt hus.» «Me vil fagnast og frygdast i deg. Me vil lova din kjærleik meir enn vin.» Med rette elskar dei deg.
Rale m dèyè ou e annou kouri ansanm! Wa a mennen m nan chanm li yo. Lòt Yo “Nou va rejwi nan ou e fè kè kontan; nou va leve lanmou ou wo plis pase diven. Jenn Fi a Ak bon rezon, yo renmen ou konsa.”
5 «Eg er brun, men like vel væn, de Jerusalems døtter, som Kedars tjeld, som Salomos dørtjeld.
Mwen menm, mwen nwa; men mwen byen bèl, O fi a Jérusalem yo, tankou tant Kédar yo, tankou rido a Salomon yo.
6 Sjå ikkje på at eg er so brun, at soli hev brent meg so. Mor sine søner harmast på meg, og meg sette til vingardsvakt. Eg hev ikkje vakta eigen gard.
Pa gade mwen konsa akoz mwen nwa; solèy la brile m konsa. Fis a manman m yo te byen fache avè m; Yo te fè m gadyen chan rezen yo. Men pwòp jaden pa m nan vin neglije.
7 Seg, du som leikar i min hug, kvar gjæter du no? Kvar held du middagskvild? Må eg sleppa på villa å ganga i hjordi til felagarn’ dine.»
Pale mwen, ou menm nan ke nanm mwen tèlman renmen; ki kote ou fè patiraj twoupo ou a? Ki kote ou konn fè l kouche a midi? Paske poukisa mwen ta tankou yon moun ki vwale figi li nan kote twoupo zanmi ou yo?
8 «Um du ikkje det veit, du fagraste dros, du fylgje i drifti sitt spor og gjæt dine killingar fram der som hyrdingarn’ buderne hev.»
Si ou menm, ou pa konnen, O pi bèl pami tout fanm yo; janbe swiv wout twoupo a, e fè patiraj pou jenn kabrit ou yo akote tant bèje ou yo.
9 «Med folarn’ for Faraos vogn deg, min hugnad, eg liknar.
Pou mwen, cheri mwen an, ou tankou pi bèl poulich pami sa kap rale cha Farawon an.
10 Di lekkjeprydde kinn er so væn, og din hals med perlor.
Bò figi ou byen bèl ak zanno, kou ou ak bèl kolye.
11 Lekkjor av gull skal du få med sylv-prikkar på.»
Nou va fè pou ou dekorasyon an lò anbeli ak pwent an ajan tou won.
12 «Når kongen i laget sit sat, min narde han anga då.
Pandan wa a te sou tab li, pafen mwen te rive kote l ak bèl odè.
13 Ein myrra-pung er min ven, som eg ber ved min barm.
Sila ke m renmen an se yon pòch pafen; fèy bazilik ki pase tout nwit lan antre tete mwen.
14 Ein cyper blom-dusk er min ven meg i En-Gedis hagar.»
Cheri mwen an se yon grap flè jasmen byen plase nan chan rezen En-Guédi yo.
15 «Å, kor du er fager, mi møy, kor du er fager! Dine augo er duvor.»
“Tèlman ou bèl, cheri mwen an; tèlman ou bèl! Zye ou tankou toutrèl yo.”
16 «Å, kor du er fager, min ven, kor du er ljuv. Og vårt lægje er grønt.
Gade jan ou bèl e byen agreyab, cheri mwen an; anverite, se zèb vèt kap fè kabann nou.
17 Cedrar er bjelkarn’ i vårt hus, cypressar er himling.»
Pilye kay nou se bwa sèd e travès yo se bwa pen.
