Salomos Høisang 6

1 «Kvar helst er han gjengen, din ven, du fagraste dros? Kvar helst hev din ven svive av, so me kann leita med deg?»

Jaherani olal kune, yaye jaber mogik e dier nyiri mabeyo? Jaherani ne oluwo kanye, mondo wakonyi manye?

2 «Min ven gjekk til hagen sin ned, til balsam-sengjer, til å gjæta i hagom og liljor sanka.»

Jaherana osedhi e puothe, kama gik mangʼwe ngʼar dongoe, mondo omeny ei puothe kendo ochok ondanyo.

3 «Min ven er min og eg er hans, han som gjæter millom liljor.»

Jaherana en mara kendo an bende an mare; omiyo omenyo e dier ondanyo.

4 «Du er fager, du min hugnad, som Tirsa, som Jerusalem er du frid, som herfylgje ageleg.

Jaherana, ijaber mana ka Tirza, ilongʼo mana ka Jerusalem, ichanori mana ka jolweny motingʼo bendeche.

5 Snu augo dine ifrå meg, for dei magtstel meg. Ditt hår er ein geiteflokk likt, ned Gilead renn.

Gol wengegi kuoma; nikech giberna. Yie wiyi chalo kweth mag diek, malor koa e got Gilead.

6 Dine tenner ein flokk med sauer, komne upp or laug, med tvillingar alle, utan lamb er ingen.

Lekeni tar mana ka kweth mag rombe mowuok kar luok. Moro ka moro wuotho gi nyithinde ma rude kendo onge moro man kende.

7 Som eit granateple-brot din tinning glytter fram attum slør.

Lembi ma iumo gi nanga chalo gi olemo mongʼinore mochiek makwar.

8 Seksti dronningar, åtteti fylgjekvende, av møyar ein endelaus lyd.

Ruoth nigi mon piero auchiel gi mon mamoko piero aboro, kod nyiri mapok ongʼeyo chwo mokadho akwana.

9 Men ei einast’ mi duva, mi frægd, einaste barnet til mor, brikna hennar som henne åtte. Ho vert sælka av møyar, henne ser, av dronningar og fylgjekvende lova.»

To an ahero mana nyako achiel kende, ma jaber ka akuru, en e nyar min kende, mohero malich. Jotich ma nyiri konene, to luonge ni nyako mogwedhi, to mond ruoth kod mon mamoko konene to pake.

10 «Kven er ho som lik morgonroden gloser, som fullmånen fager, brikjeleg som sol, som herfylgje ageleg?»

Ma to en ngʼa mabiro apoya ka piny madwa ru? Adier, ober ka dwe kendo ongʼangʼni ka wangʼ chiengʼ, bende ochanore ka sulwe moriedo.

11 «Eg gjekk ned i natahagen, vilde sjå kor det grønkast i dale, vilde sjå um vintreet spratt, um granateple-treet bar blom.

Ne alor mwalo nyaka e puoth mananas, mondo ane kaka gidongo e holo, kendo mondo ane ka mzabibu osechako golo maua kata ka olemo mongʼinore osechako chiek makwar.

12 Eg visste’kje av, fyrr hugen meg drog og meg sette på mitt gjæve folks vogn.»

Apoya nono, kapok angʼeyo, gombona notingʼa motera nyaka dier geche joka ruoth.

13 «Å, snu deg, snu deg, Sulammit! Snu deg, snu deg, so me deg ser.» «Kva er det å sjå på Sulammit?» «Ein dans som i Mahanajim.»

Yie iduogi, yie iduogi, yaye nyar jo-Shulam; yie iduogi, yie iduogi, mondo waneni! Wuowi Ere gima omiyo ungʼiyo nyar jo-Shulam kamano, mana ka gima omielo miend Mahanaim?