Romerne 4

1 Kva skal me då segja at Abraham, far vår, hev vunne etter kjøtet?

Vbvrikunamv, ngonu oguv vla minladu, Abraham, ngonugv halung gv abu vre? Ninyigv rikivngki kunamv ogugukudw?

2 For vart Abraham rettferdiggjord av gjerningar, so hev han noko å rosa seg av. Men det hev han ikkje for Gud.

Vkvgv rinam dvdv lokv Pwknvyarnv kaagelo tarwkbak bv vvpv kubolo, hv oguogu rinam dvdv lvkwnglo googv svgobv ridu—vbvritola Pwknvyarnv gv kaagelo rimadu.

3 For kva segjer Skrifti? «Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd.»

Darwknv kitap vv mindu, “Abraham Pwknvyarnvnyi mvngjwngto, okv ogulvgavbolo ninyigv mvngjwng lokv Pwknvyarnv ninyia darwknv gobv laarwk sito.”

4 Men den som held seg til gjerningar, honom vert løni ikkje tilrekna av nåde, men etter skyldnad;

Yvvnyiv riduvngdudw um rijo ngam jidu, vbvritola hv bunua anyuamin jinam gobv mvngmadu; hv bunugv ogugo paadudw vv nyingnam lokv paadu.

5 men den som ikkje held seg til gjerningar, men trur på han som gjer den ugudlege rettferdig, honom vert trui hans rekna til rettferd.

Vbvritola yvvdw mvngjwng lo mvngging dudw, rinamgwngnam lokv mabv, okv yvvdw Pwknvyarnvnyi mvngjwng dunv oogv rimur nvnga apaamanv nga alvmanv gobv minv, vkvgv so mvngjwng lokv Pwknvyarnv sapkamsapa la vvpvdu bunua ninyigv atubogv gvlo tarwkbak bv laalwk kunam lvgabv.

6 Soleis prisar og David det menneskjet sælt som Gud tilreknar rettferd utan gjerningar:

Nyidam akonyi Pwknvyarnv tarwkbak nvgobv turwk sitoku ninyigv kudungkua rikunama miya kumabv v achialvbv mvngputo ho mvngpu nam lvkwng bv Dabid svbv minto.

7 «Sæle er dei som hev misgjerderne sine forlatne og synderne sine yverbreidde.

“Mvngpuv oogv yvvgv rigakpanam am mvngnga pvkudw, yvvgv rimur vdwa mvngnga pvkudw!

8 Sæl er den mann som Herren ikkje tilreknar synd.»

yvvnyi rimur am Ahtu sapkamsapa namlo vvpv mapvdw vv mvngpuv!”

9 Gjeld no denne sælkingi dei umskorne, eller dei u-umskorne og? For me segjer at trui vart rekna Abraham til rettferd.

Soogv mvngpuv vla minamv Dabid yvvnyi ayakmvu lwknam mvngchik lvgabv mimwng pvnvre? Ma vbvrinam lokvma, si ayakmvu lwkmanam jeka. Ngonu Darwknv kitap lokv kaala kuju, “Abraham Pwknvyarnvnyi mvngjwngto, okv ogulvgavbolo ninyigv mvngjwng lokv Pwknvyarnv darwknv gobv ninyia laarwk sitoku.”

10 Korleis vart ho då tilrekna honom? då han var umskoren, eller då han hadde fyrehud? Ikkje då han var umskoren, men då han hadde fyrehud,

Vdwlo sum laarwk sipvnv? Kvvlo Abrahamnyi ayakmvu madv yilore vmalo ayakmvu ronga pvku are? Si kvvlo lokvku, kokwngloma.

11 og han fekk umskjeringsteiknet til innsigle på rettferdi ved den trui som han hadde då han var u-umskoren, av di han skulde vera far til alle dei u-umskorne som trur, so rettferdi kunde verta tilrekna deim og,

Hv ayakmvu ropvku kokwng lo, okv ninyigv ayakmvu jinam nga kaatam la rito ogulvgavbolo ninyigv mvngjwng lokv Pwknvyarnv darwknv bv ninyia laarwk sitoku oogv richo pukua ayakmvua mvpvkunv. Okv vkvlvgabv Pwknvyarnv lo mvngjwng la doonv dvdvgv Darwkchongjor gvnv abu bv Abrahamnyi mindunv okv ninyi gvlo gvngv darwk nvbv laarwk sidunv, hv bunua ayakmvu majvka laarwk sitoku.

12 og far til dei umskorne, dei som ikkje berre hev umskjering, men og gjeng i fotfaret av den trui som Abraham, far vår, hadde då han var u-umskoren.

Hv ka yvvdw ayakmvu pvdw vkvgv abu bv ridukunv, si, yvvdw, ayakmvu minggv kunv gvbvka rinv, Abraham gv dootv madvyilo gvngv kvvlo gv mvngjwng la doodu kalam la donv hv ka ayakmvu pvkunam vkvgv abu bvka ridunv.

13 For ikkje ved lovi fekk Abraham eller ætti hans den lovnaden at han skulde vera erving til verdi, men ved tru-rettferd.

Abraham nyila okv ninyigv husi vdwa nyiamookuv ninyi gvbv rire vla milv jinama, hv vbv mvtoku, ogulvgavbolo Abraham Pvbv am tvvnam lokvma vbvritola vkvlvgavbolo hv mvngjwng toku okv darwk kunam lokv Pwknvyarnv gvlo laarwk sila ritoku.

14 For er dei som held seg til lovi ervingar, so hev trui vorte gagnlaus og lovnaden til inkjes;

Pvbv am tvvnv vdw sum Pwknvyarnv gv ogunv milvpvdw um jibolo, mvngjwng namsi anyung kaakumare okv Pwknvyarnv gv milv pvkunam vv ogubvka riku mare.

15 for lovi verkar vreide, men der det ingi lov er, der er ikkje heller lovbrot.

Pvbv vv Pwknvyarnv gv haachiak nvnga laalwk moludo; vbvritola ogolo Pvbv kaama pvdw, hoka Pvbv a tvvmabv ridung dubv riku kamadu.

16 Difor fekk han lovnaden ved trui, so det kunde vera som ein nåde, so lovnaden kunde standa fast for all ætti, ikkje berre for den som hev lovi, men og for den som hev Abrahams tru; han som er far til oss alle -

Okv mvngjwng nga kaala yikula milv nam nga milin pvnv, vv Abraham gv singsit dvdv ngam Pwknvyarnv gv vbv anyuamin bv jinam gobv rirungdubv milv pvvjitoku—yvvdw Pvbv am tvvdudw o mvngchik gvbv ma, vbvritola yvvdw Abraham aingbv mvngjwng dudw holvgabvka jidu. Abraham ngonu mvnwng gv lvgabv yalu gv abu riduku;

17 som skrive stend: «Til fader åt mange folk hev eg sett deg» - for Guds åsyn som han trudde på, han som gjer dei daude livande og kallar det som ikkje er til, som um det vore til.

Darwknv kitap v vbv mindu, “Ngo nam diringmooku mvnwng gv abu bv rimu pvkunv.” Vkvlvgabv milv pvvnamv Pwknvyarnv gv kaagia lo alvnvbv rito, yvvnyi Abraham mvngjwng pvdw—Pwknvyarnv sikunvnga turmu toku okv oguguchin kaama nvnga ka gamki lokv doomu toku.

18 Mot von trudde han med von, so han skulde verta far til mange folk, etter det som sagt var: «So skal ætti di verta.»

Abraham mvngjwng laku okv mvngtin toku, vdwlo ogu mvngtin pvvsvgo kaama jvka mvngtin pvvla rito, okv vkvlvgabv “diringmooku mvnwng gv abu bv kokwng lo ridukubv rito.” Vjak vbv Darwknv kitap v minjidu, “noogv husiv nyido takar aingbv rire.”

19 Og utan veikskap i trui såg han på sin eigen likam, som var utlivd, han var nære på hundrad år, og på det utdøydde morslivet hennar Sara;

Hvkvgv anying ngv lvnggo bv ritoku; vbvrijvka ninyigv haapok lo adwnamar bv vdwgo nyikam kubvka ninyigv mvngjwng nam nga nyeka moma to, oogv adwnayak v sinro kubvka, Vmajvka vbvka rita doonv si sara ka umvuu doodu bvka riku mato.

20 men på Guds lovnad tvila han ikkje med vantru, men vart sterk i trui, med di han gav Gud æra

Ninyigv mvngjwng nam nga hv tupak mabv ridula, okv ninyi Pwknvyarnv gv milvpvvnam aka mvngsarnam bv rimato; ninyigv mvngjwng ngv jwkrw gobv rilwk toku, okv Pwknvyarnvnyi umbonyikv vla hartv jitoku.

21 og var fullviss på at det han hadde lova, var han og megtig til å gjera.

Hv ogunvgo milv pvpvdw um Pwknvyarnv rirungre mvngla hv mvngtin pvvtoku.

22 Difor vart det og rekna honom til rettferd.

Vv ogulvkwngbv Abraham, mvngjwng lokv vbolo, “Pwknvyarnv darwknv gobv laarwk sipv kunv.”

23 Men ikkje berre for hans skuld er det skrive at det vart honom tilrekna,

Gaam vdw lokv “Hv darwknv gobv laarwk sinam” vkvgvlvga mvngchik ninyia lvkmato.

24 men og for vår skuld som det skal verta tilrekna, me som trur på honom som vekte upp Jesus, vår Herre, frå dei daude,

Hv bunu ngonu aka yvvnyidw darwknv bv laarwk sirekudw, yvvdw Jisunyi ngonugv Ahtu sipikula turkur pvkunv mvngla ninyia mvngjwng dudw holvgabvka lvklwk jidu,

25 han som vart gjeven for våre brot og uppvekt til vår rettferdiggjering.

Ogulvgavbolo hv ngonu rimur lvgabv silwk jipvnv, okv Pwknvyarnv gv lvkobv tarwkbak bv ngonua doomu dukubv hv turap pvkunv.