Romerne 4
1 Kva skal me då segja at Abraham, far vår, hev vunne etter kjøtet?
அஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷ இப்³ராஹீம் காயிகக்ரியயா கிம்’ லப்³த⁴வாந் ஏதத³தி⁴ கிம்’ வதி³ஷ்யாம: ?
2 For vart Abraham rettferdiggjord av gjerningar, so hev han noko å rosa seg av. Men det hev han ikkje for Gud.
ஸ யதி³ நிஜக்ரியாப்⁴ய: ஸபுண்யோ ப⁴வேத் தர்ஹி தஸ்யாத்மஸ்²லாகா⁴ம்’ கர்த்தும்’ பந்தா² ப⁴வேதி³தி ஸத்யம்’, கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய ஸமீபே நஹி|
3 For kva segjer Skrifti? «Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd.»
ஸா²ஸ்த்ரே கிம்’ லிக²தி? இப்³ராஹீம் ஈஸ்²வரே விஸ்²வஸநாத் ஸ விஸ்²வாஸஸ்தஸ்மை புண்யார்த²ம்’ க³ணிதோ ப³பூ⁴வ|
4 Men den som held seg til gjerningar, honom vert løni ikkje tilrekna av nåde, men etter skyldnad;
கர்ம்மகாரிணோ யத்³ வேதநம்’ தத்³ அநுக்³ரஹஸ்ய ப²லம்’ நஹி கிந்து தேநோபார்ஜிதம்’ மந்தவ்யம்|
5 men den som ikkje held seg til gjerningar, men trur på han som gjer den ugudlege rettferdig, honom vert trui hans rekna til rettferd.
கிந்து ய: பாபிநம்’ ஸபுண்யீகரோதி தஸ்மிந் விஸ்²வாஸிந: கர்ம்மஹீநஸ்ய ஜநஸ்ய யோ விஸ்²வாஸ: ஸ புண்யார்த²ம்’ க³ண்யோ ப⁴வதி|
6 Soleis prisar og David det menneskjet sælt som Gud tilreknar rettferd utan gjerningar:
அபரம்’ யம்’ க்ரியாஹீநம் ஈஸ்²வர: ஸபுண்யீகரோதி தஸ்ய த⁴ந்யவாத³ம்’ தா³யூத்³ வர்ணயாமாஸ, யதா²,
7 «Sæle er dei som hev misgjerderne sine forlatne og synderne sine yverbreidde.
ஸ த⁴ந்யோ(அ)கா⁴நி ம்ரு’ஷ்டாநி யஸ்யாகா³ம்’ஸ்யாவ்ரு’தாநி ச|
8 Sæl er den mann som Herren ikkje tilreknar synd.»
ஸ ச த⁴ந்ய: பரேஸே²ந பாபம்’ யஸ்ய ந க³ண்யதே|
9 Gjeld no denne sælkingi dei umskorne, eller dei u-umskorne og? For me segjer at trui vart rekna Abraham til rettferd.
ஏஷ த⁴ந்யவாத³ஸ்த்வக்சே²தி³நம் அத்வக்சே²தி³நம்’ வா கம்’ ப்ரதி ப⁴வதி? இப்³ராஹீமோ விஸ்²வாஸ: புண்யார்த²ம்’ க³ணித இதி வயம்’ வதா³ம: |
10 Korleis vart ho då tilrekna honom? då han var umskoren, eller då han hadde fyrehud? Ikkje då han var umskoren, men då han hadde fyrehud,
ஸ விஸ்²வாஸஸ்தஸ்ய த்வக்சே²தி³த்வாவஸ்தா²யாம்’ கிம் அத்வக்சே²தி³த்வாவஸ்தா²யாம்’ கஸ்மிந் ஸமயே புண்யமிவ க³ணித: ? த்வக்சே²தி³த்வாவஸ்தா²யாம்’ நஹி கிந்த்வத்வக்சே²தி³த்வாவஸ்தா²யாம்’|
11 og han fekk umskjeringsteiknet til innsigle på rettferdi ved den trui som han hadde då han var u-umskoren, av di han skulde vera far til alle dei u-umskorne som trur, so rettferdi kunde verta tilrekna deim og,
அபரஞ்ச ஸ யத் ஸர்வ்வேஷாம் அத்வக்சே²தி³நாம்’ விஸ்²வாஸிநாம் ஆதி³புருஷோ ப⁴வேத், தே ச புண்யவத்த்வேந க³ண்யேரந்;
12 og far til dei umskorne, dei som ikkje berre hev umskjering, men og gjeng i fotfaret av den trui som Abraham, far vår, hadde då han var u-umskoren.
யே ச லோகா: கேவலம்’ சி²ந்நத்வசோ ந ஸந்தோ (அ)ஸ்மத்பூர்வ்வபுருஷ இப்³ராஹீம் அசி²ந்நத்வக் ஸந் யேந விஸ்²வாஸமார்கே³ண க³தவாந் தேநைவ தஸ்ய பாத³சிஹ்நேந க³ச்ச²ந்தி தேஷாம்’ த்வக்சே²தி³நாமப்யாதி³புருஷோ ப⁴வேத் தத³ர்த²ம் அத்வக்சே²தி³நோ மாநவஸ்ய விஸ்²வாஸாத் புண்யம் உத்பத்³யத இதி ப்ரமாணஸ்வரூபம்’ த்வக்சே²த³சிஹ்நம்’ ஸ ப்ராப்நோத்|
13 For ikkje ved lovi fekk Abraham eller ætti hans den lovnaden at han skulde vera erving til verdi, men ved tru-rettferd.
இப்³ராஹீம் ஜக³தோ(அ)தி⁴காரீ ப⁴விஷ்யதி யைஷா ப்ரதிஜ்ஞா தம்’ தஸ்ய வம்’ஸ²ஞ்ச ப்ரதி பூர்வ்வம் அக்ரியத ஸா வ்யவஸ்தா²மூலிகா நஹி கிந்து விஸ்²வாஸஜந்யபுண்யமூலிகா|
14 For er dei som held seg til lovi ervingar, so hev trui vorte gagnlaus og lovnaden til inkjes;
யதோ வ்யவஸ்தா²வலம்பி³நோ யத்³யதி⁴காரிணோ ப⁴வந்தி தர்ஹி விஸ்²வாஸோ விப²லோ ஜாயதே ஸா ப்ரதிஜ்ஞாபி லுப்தைவ|
15 for lovi verkar vreide, men der det ingi lov er, der er ikkje heller lovbrot.
அதி⁴கந்து வ்யவஸ்தா² கோபம்’ ஜநயதி யதோ (அ)வித்³யமாநாயாம்’ வ்யவஸ்தா²யாம் ஆஜ்ஞாலங்க⁴நம்’ ந ஸம்ப⁴வதி|
16 Difor fekk han lovnaden ved trui, so det kunde vera som ein nåde, so lovnaden kunde standa fast for all ætti, ikkje berre for den som hev lovi, men og for den som hev Abrahams tru; han som er far til oss alle -
அதஏவ ஸா ப்ரதிஜ்ஞா யத்³ அநுக்³ரஹஸ்ய ப²லம்’ ப⁴வேத் தத³ர்த²ம்’ விஸ்²வாஸமூலிகா யதஸ்ததா²த்வே தத்³வம்’ஸ²ஸமுதா³யம்’ ப்ரதி அர்த²தோ யே வ்யவஸ்த²யா தத்³வம்’ஸ²ஸம்ப⁴வா: கேவலம்’ தாந் ப்ரதி நஹி கிந்து ய இப்³ராஹீமீயவிஸ்²வாஸேந தத்ஸம்ப⁴வாஸ்தாநபி ப்ரதி ஸா ப்ரதிஜ்ஞா ஸ்தா²ஸ்நுர்ப⁴வதி|
17 som skrive stend: «Til fader åt mange folk hev eg sett deg» - for Guds åsyn som han trudde på, han som gjer dei daude livande og kallar det som ikkje er til, som um det vore til.
யோ நிர்ஜீவாந் ஸஜீவாந் அவித்³யமாநாநி வஸ்தூநி ச வித்³யமாநாநி கரோதி இப்³ராஹீமோ விஸ்²வாஸபூ⁴மேஸ்தஸ்யேஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம் ஆதி³புருஷ ஆஸ்தே, யதா² லிகி²தம்’ வித்³யதே, அஹம்’ த்வாம்’ ப³ஹுஜாதீநாம் ஆதி³புருஷம்’ க்ரு’த்வா நியுக்தவாந்|
18 Mot von trudde han med von, so han skulde verta far til mange folk, etter det som sagt var: «So skal ætti di verta.»
த்வதீ³யஸ்தாத்³ரு’ஸோ² வம்’ஸோ² ஜநிஷ்யதே யதி³த³ம்’ வாக்யம்’ ப்ரதிஸ்²ருதம்’ தத³நுஸாராத்³ இப்³ராஹீம் ப³ஹுதே³ஸீ²யலோகாநாம் ஆதி³புருஷோ யத்³ ப⁴வதி தத³ர்த²ம்’ ஸோ(அ)நபேக்ஷிதவ்யமப்யபேக்ஷமாணோ விஸ்²வாஸம்’ க்ரு’தவாந்|
19 Og utan veikskap i trui såg han på sin eigen likam, som var utlivd, han var nære på hundrad år, og på det utdøydde morslivet hennar Sara;
அபரஞ்ச க்ஷீணவிஸ்²வாஸோ ந பூ⁴த்வா ஸ²தவத்ஸரவயஸ்கத்வாத் ஸ்வஸ²ரீரஸ்ய ஜராம்’ ஸாராநாம்ந: ஸ்வபா⁴ர்ய்யாயா ரஜோநிவ்ரு’த்திஞ்ச த்ரு’ணாய ந மேநே|
20 men på Guds lovnad tvila han ikkje med vantru, men vart sterk i trui, med di han gav Gud æra
அபரம் அவிஸ்²வாஸாத்³ ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரதிஜ்ஞாவசநே கமபி ஸம்’ஸ²யம்’ ந சகார;
21 og var fullviss på at det han hadde lova, var han og megtig til å gjera.
கிந்த்வீஸ்²வரேண யத் ப்ரதிஸ்²ருதம்’ தத் ஸாத⁴யிதும்’ ஸ²க்யத இதி நிஸ்²சிதம்’ விஜ்ஞாய த்³ரு’ட⁴விஸ்²வாஸ: ஸந் ஈஸ்²வரஸ்ய மஹிமாநம்’ ப்ரகாஸ²யாஞ்சகார|
22 Difor vart det og rekna honom til rettferd.
இதி ஹேதோஸ்தஸ்ய ஸ விஸ்²வாஸஸ்ததீ³யபுண்யமிவ க³ணயாஞ்சக்ரே|
23 Men ikkje berre for hans skuld er det skrive at det vart honom tilrekna,
புண்யமிவாக³ண்யத தத் கேவலஸ்ய தஸ்ய நிமித்தம்’ லிகி²தம்’ நஹி, அஸ்மாகம்’ நிமித்தமபி,
24 men og for vår skuld som det skal verta tilrekna, me som trur på honom som vekte upp Jesus, vår Herre, frå dei daude,
யதோ(அ)ஸ்மாகம்’ பாபநாஸா²ர்த²ம்’ ஸமர்பிதோ(அ)ஸ்மாகம்’ புண்யப்ராப்த்யர்த²ஞ்சோத்தா²பிதோ(அ)ப⁴வத் யோ(அ)ஸ்மாகம்’ ப்ரபு⁴ ர்யீஸு²ஸ்தஸ்யோத்தா²பயிதரீஸ்²வரே
25 han som vart gjeven for våre brot og uppvekt til vår rettferdiggjering.
யதி³ வயம்’ விஸ்²வஸாமஸ்தர்ஹ்யஸ்மாகமபி ஸஏவ விஸ்²வாஸ: புண்யமிவ க³ணயிஷ்யதே|
