Romerne 4

1 Kva skal me då segja at Abraham, far vår, hev vunne etter kjøtet?

Quid ergo dicemus invenisse Abraham patrem nostrum secundum carnem?

2 For vart Abraham rettferdiggjord av gjerningar, so hev han noko å rosa seg av. Men det hev han ikkje for Gud.

Si enim Abraham ex operibus iustificatus est, habet gloriam, sed non apud Deum.

3 For kva segjer Skrifti? «Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd.»

Quid enim dicit Scriptura? Credidit Abraham Deo: et reputatam est illi ad iustitiam.

4 Men den som held seg til gjerningar, honom vert løni ikkje tilrekna av nåde, men etter skyldnad;

Ei autem, qui operatur, merces non imputatur secundum gratiam, sed secundum debitum.

5 men den som ikkje held seg til gjerningar, men trur på han som gjer den ugudlege rettferdig, honom vert trui hans rekna til rettferd.

Ei vero, qui non operatur, credenti autem in eum, qui iustificat impium, reputatur fides eius ad iustitiam secundum propositum gratiæ Dei.

6 Soleis prisar og David det menneskjet sælt som Gud tilreknar rettferd utan gjerningar:

Sicut et David dicit beatitudinem hominis, cui Deus accepto fert iustitiam sine operibus:

7 «Sæle er dei som hev misgjerderne sine forlatne og synderne sine yverbreidde.

Beati, quorum remissæ sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata.

8 Sæl er den mann som Herren ikkje tilreknar synd.»

Beatus vir, cui non imputavit Dominus peccatum.

9 Gjeld no denne sælkingi dei umskorne, eller dei u-umskorne og? For me segjer at trui vart rekna Abraham til rettferd.

Beatitudo ergo hæc in circumcisione tantum manet, an etiam in præputio? Dicimus enim quia reputata est Abrahæ fides ad iustitiam.

10 Korleis vart ho då tilrekna honom? då han var umskoren, eller då han hadde fyrehud? Ikkje då han var umskoren, men då han hadde fyrehud,

Quomodo ergo reputata est? in circumcisione, an in præputio? Non in circumcisione, sed in præputio.

11 og han fekk umskjeringsteiknet til innsigle på rettferdi ved den trui som han hadde då han var u-umskoren, av di han skulde vera far til alle dei u-umskorne som trur, so rettferdi kunde verta tilrekna deim og,

Et signum accepit circumcisionis, signaculum iustitiæ fidei, quæ est in præputio: ut sit pater omnium credentium per præputium, ut reputetur et illis ad iustitiam:

12 og far til dei umskorne, dei som ikkje berre hev umskjering, men og gjeng i fotfaret av den trui som Abraham, far vår, hadde då han var u-umskoren.

et sit pater circumcisionis non iis tantum, qui sunt ex circumcisione, sed et iis, qui sectantur vestigia fidei, quæ est in præputio patris nostri Abrahæ.

13 For ikkje ved lovi fekk Abraham eller ætti hans den lovnaden at han skulde vera erving til verdi, men ved tru-rettferd.

Non enim per legem promissio Abrahæ, aut semini eius ut heres esset mundi: sed per iustitiam fidei.

14 For er dei som held seg til lovi ervingar, so hev trui vorte gagnlaus og lovnaden til inkjes;

Si enim qui ex lege, heredes sunt: exinanita est fides, abolita est promissio.

15 for lovi verkar vreide, men der det ingi lov er, der er ikkje heller lovbrot.

Lex enim iram operatur. Ubi enim non est lex: nec prævaricatio.

16 Difor fekk han lovnaden ved trui, so det kunde vera som ein nåde, so lovnaden kunde standa fast for all ætti, ikkje berre for den som hev lovi, men og for den som hev Abrahams tru; han som er far til oss alle -

Ideo ex fide, ut secundum gratiam firma sit promissio omni semini, non ei, qui ex lege est solum, sed et ei qui ex fide est Abrahæ, qui pater est omnium nostrum

17 som skrive stend: «Til fader åt mange folk hev eg sett deg» - for Guds åsyn som han trudde på, han som gjer dei daude livande og kallar det som ikkje er til, som um det vore til.

(sicut scriptum est: Quia patrem multarum gentium posui te) ante Deum, cui credidit, qui vivificat mortuos, et vocat ea quæ non sunt, tamquam ea quæ sunt.

18 Mot von trudde han med von, so han skulde verta far til mange folk, etter det som sagt var: «So skal ætti di verta.»

qui contra spem in spem credidit, ut fieret pater multarum gentium secundum quod dictum est ei: Sic erit semen tuum.

19 Og utan veikskap i trui såg han på sin eigen likam, som var utlivd, han var nære på hundrad år, og på det utdøydde morslivet hennar Sara;

Et non infirmatus est fide, nec consideravit corpus suum emortuum, cum iam fere centum esset annorum: et emortuam vulvam Saræ:

20 men på Guds lovnad tvila han ikkje med vantru, men vart sterk i trui, med di han gav Gud æra

In repromissione etiam Dei non hæsitavit diffidentia, sed confortatus est fide, dans gloriam Deo:

21 og var fullviss på at det han hadde lova, var han og megtig til å gjera.

plenissime sciens quia quæcumque promisit, potens est et facere.

22 Difor vart det og rekna honom til rettferd.

Ideo et reputatum est illi ad iustitiam.

23 Men ikkje berre for hans skuld er det skrive at det vart honom tilrekna,

Non est autem scriptum tantum propter ipsum quia reputatum est illi ad iustitiam:

24 men og for vår skuld som det skal verta tilrekna, me som trur på honom som vekte upp Jesus, vår Herre, frå dei daude,

sed et propter nos, quibus reputabitur credentibus in eum, qui suscitavit Iesum Christum Dominum nostrum a mortuis,

25 han som vart gjeven for våre brot og uppvekt til vår rettferdiggjering.

qui traditus est propter delicta nostra, et resurrexit propter iustificationem nostram.