Romerne 4

1 Kva skal me då segja at Abraham, far vår, hev vunne etter kjøtet?

さらば我らの先祖アブラハムは肉につきて何を得たりと言はんか。

2 For vart Abraham rettferdiggjord av gjerningar, so hev han noko å rosa seg av. Men det hev han ikkje for Gud.

アブラハム若し行爲によりて義とせられたらんには誇るべき所あり、然れど神の前には有ることなし。

3 For kva segjer Skrifti? «Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd.»

聖書に何と云へるか『アブラハム神を信ず、その信仰を義と認められたり』と。

4 Men den som held seg til gjerningar, honom vert løni ikkje tilrekna av nåde, men etter skyldnad;

それ働く者への報酬は恩惠といはず、負債と認めらる。

5 men den som ikkje held seg til gjerningar, men trur på han som gjer den ugudlege rettferdig, honom vert trui hans rekna til rettferd.

されど働く事なくとも、敬虔ならぬ者を義としたまふ神を信ずる者は、その信仰を義と認めらるるなり。

6 Soleis prisar og David det menneskjet sælt som Gud tilreknar rettferd utan gjerningar:

ダビデもまた行爲なくして神に義と認めらるる人の幸福につきて斯く云へり。曰く、

7 «Sæle er dei som hev misgjerderne sine forlatne og synderne sine yverbreidde.

『不法を免され、罪を蔽はれたる者は幸福なるかな、

8 Sæl er den mann som Herren ikkje tilreknar synd.»

主が罪を認め給はぬ人は幸福なるかな』

9 Gjeld no denne sælkingi dei umskorne, eller dei u-umskorne og? For me segjer at trui vart rekna Abraham til rettferd.

されば此の幸福はただ割禮ある者にのみあるか、また割禮なき者にもあるか、我らは言ふ『アブラハムはその信仰を義と認められたり』と。

10 Korleis vart ho då tilrekna honom? då han var umskoren, eller då han hadde fyrehud? Ikkje då han var umskoren, men då han hadde fyrehud,

如何なるときに義と認められたるか、割禮ののちか、無 割禮のときか、割禮の後ならず、無 割禮の時なり。

11 og han fekk umskjeringsteiknet til innsigle på rettferdi ved den trui som han hadde då han var u-umskoren, av di han skulde vera far til alle dei u-umskorne som trur, so rettferdi kunde verta tilrekna deim og,

而して無 割禮のときの信仰によれる義の印として割禮の徽を受けたり、これ無 割禮にして信ずる凡ての者の義と認められん爲に、その父となり、

12 og far til dei umskorne, dei som ikkje berre hev umskjering, men og gjeng i fotfaret av den trui som Abraham, far vår, hadde då han var u-umskoren.

また割禮のみに由らず、我らの父アブラハムの無 割禮のときの信仰の跡をふむ割禮ある者の父とならん爲なり。

13 For ikkje ved lovi fekk Abraham eller ætti hans den lovnaden at han skulde vera erving til verdi, men ved tru-rettferd.

アブラハム世界の世嗣たるべしとの約束を、アブラハムとその裔との與へられしは、律法に由らず、信仰の義に由れるなり。

14 For er dei som held seg til lovi ervingar, so hev trui vorte gagnlaus og lovnaden til inkjes;

もし律法による者ども世嗣たらば、信仰は空しく約束は廢るなり。

15 for lovi verkar vreide, men der det ingi lov er, der er ikkje heller lovbrot.

それ律法は怒を招く、律法なき所には罪を犯すこともなし。

16 Difor fekk han lovnaden ved trui, so det kunde vera som ein nåde, so lovnaden kunde standa fast for all ætti, ikkje berre for den som hev lovi, men og for den som hev Abrahams tru; han som er far til oss alle -

この故に世嗣たることの恩惠に干らんために信仰に由るなり、是かの約束のアブラハムの凡ての裔、すなわち律法による裔のみならず、彼の信仰に效ふ裔にも堅うせられん爲なり。

17 som skrive stend: «Til fader åt mange folk hev eg sett deg» - for Guds åsyn som han trudde på, han som gjer dei daude livande og kallar det som ikkje er til, som um det vore til.

彼はその信じたる所の神、すなはち死人を活し、無きものを有るものの如く呼びたまふ神の前にて、我等すべての者の父たるなり。録して『われ汝を立てて多くの國人の父とせり』とあるが如し。

18 Mot von trudde han med von, so han skulde verta far til mange folk, etter det som sagt var: «So skal ætti di verta.»

彼は望むべくもあらぬ時になほ望みて信じたり、是なんぢの裔はかくの如くなるべしと言ひ給ひしに隨ひて、多くの國人の父とならん爲なりき。

19 Og utan veikskap i trui såg han på sin eigen likam, som var utlivd, han var nære på hundrad år, og på det utdøydde morslivet hennar Sara;

かくて凡そ百歳に及びて己が身の死にたるがごとき状なると、サラの胎の死にたるが如きとを認むれども、その信仰よわらず、

20 men på Guds lovnad tvila han ikkje med vantru, men vart sterk i trui, med di han gav Gud æra

不 信をもて神の約束を疑はず、信仰により強くなりて神に榮光を歸し、

21 og var fullviss på at det han hadde lova, var han og megtig til å gjera.

その約し給へることを、成し得給ふと確信せり。

22 Difor vart det og rekna honom til rettferd.

之に由りて其の信仰を義と認められたり。

23 Men ikkje berre for hans skuld er det skrive at det vart honom tilrekna,

斯く『義と認められたり』と録したるは、アブラハムの爲のみならず、また我らの爲なり。

24 men og for vår skuld som det skal verta tilrekna, me som trur på honom som vekte upp Jesus, vår Herre, frå dei daude,

我らの主イエスを死人の中より甦へらせ給ひし者を信ずる我らも、その信仰を義と認められん。

25 han som vart gjeven for våre brot og uppvekt til vår rettferdiggjering.

主は我らの罪のために付され、我らの義とせられん爲に甦へらせられ給へるなり。