Romerne 4

1 Kva skal me då segja at Abraham, far vår, hev vunne etter kjøtet?

Ninia fi aowa A: ibalaha: me ea hou amola ea hawa: hamosu, amo ninia ba: mu da defea.

2 For vart Abraham rettferdiggjord av gjerningar, so hev han noko å rosa seg av. Men det hev han ikkje for Gud.

E da hi hou moloidafa hamoiba: le, Gode da e moloidafa hamoi ganiaba, e da gasa fi hou hamomu da defea gala: loba. Be dunu da gasa fi hamomu, amo Gode da higa: i hodosa.

3 For kva segjer Skrifti? «Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd.»

Gode Sia: da agoane dedei diala, “A: ibalaha: me da Gode Ea hou dafawaneyale dawa: i. Amaiba: le, Gode da A: ibalaha: me afadenene moloidafa hamoi ba: i.”

4 Men den som held seg til gjerningar, honom vert løni ikkje tilrekna av nåde, men etter skyldnad;

Hawa: hamosu dunu da hawa: hamobeba: le, bidi laha. Be ea bidi lai da hahawane dogolegele iasu hame. E da hawa: hamobeba: le fawane lasa.

5 men den som ikkje held seg til gjerningar, men trur på han som gjer den ugudlege rettferdig, honom vert trui hans rekna til rettferd.

Gode da wadela: i hamosu dunu lale, afadenene, dunu moloidafa hamomusa: dawa: Osobo bagade dunu da hi hawa: hamobe amo mae dawa: le, amo dafawaneyale dawa: sea, Gode da amo dunu ea hou afadenene, bu moloidafa hamoi ba: sa.

6 Soleis prisar og David det menneskjet sælt som Gud tilreknar rettferd utan gjerningar:

Amo hou Da: ibidi da amane olelei, nowa dunu da mae hawa: hamone, udigili Gode Ea hanaiba: le afadenei moloidafa ba: sa, amo dunu da hahawane bagade.

7 «Sæle er dei som hev misgjerderne sine forlatne og synderne sine yverbreidde.

“Dunu da ea wadela: i hou da gogolema: ne olofoi dagoi ba: sa, amo dunu da hahawane bagade.

8 Sæl er den mann som Herren ikkje tilreknar synd.»

Gode da amo dunu ea wadela: i hou hobea hamedafa bu dawa: mu. Amaiba: le, e da hahawane bagade!”

9 Gjeld no denne sælkingi dei umskorne, eller dei u-umskorne og? For me segjer at trui vart rekna Abraham til rettferd.

Amo hahawane hou, gadofo damui dunu fawane da hame dawa: , be gadofo hame damui dunu amola amo hou dawa: lala. Ninia musa: Gode Sia: dedei, amane olelei, “A: ibalaha: me da Gode Ea hou dafawaneyale dawa: i. Amaiba: le, Gode da A: ibalaha: me afadenene, moloidafa hamoi ba: i.”

10 Korleis vart ho då tilrekna honom? då han var umskoren, eller då han hadde fyrehud? Ikkje då han var umskoren, men då han hadde fyrehud,

Amo hou da habogala hamobela: ? Amo hou da A: ibalaha: me ea gadofo hame damui esoga degabo ba: i.

11 og han fekk umskjeringsteiknet til innsigle på rettferdi ved den trui som han hadde då han var u-umskoren, av di han skulde vera far til alle dei u-umskorne som trur, so rettferdi kunde verta tilrekna deim og,

Gode da A: ibalaha: me moloidafa ba: i. Fa: no e da gadofo damusu hou hamoi. Ea gadofo damui da dawa: digima: ne olelesu fawane. Amo dawa: digima: ne olelesu da e da Gode Ea hou dafawaneyale dawa: beba: le, Gode da A: ibalaha: me moloidafa hamoi ba: i. Gadofo damui da fa: no ba: i. Amaiba: le dunu huluane Gode Ea hou dafawaneyale dawa: beba: le gadofo damui amola gadofo hame damui, amo Gode da moloidafa hamoi ba: sa. Amola amo huluane da A: ibalaha: me ea mano agoane.

12 og far til dei umskorne, dei som ikkje berre hev umskjering, men og gjeng i fotfaret av den trui som Abraham, far vår, hadde då han var u-umskoren.

Gadofo damui dunu amola ilia A: ibalaha: me ea dafawaneyale dawa: su hou e da ea gadofo hame damui amo esoga hamosu, amo defele ilia hamobeba: le, ilia amola da A: ibalaha: me ea mano agoane.

13 For ikkje ved lovi fekk Abraham eller ætti hans den lovnaden at han skulde vera erving til verdi, men ved tru-rettferd.

Gode da A: ibalaha: mema, e amola egaga fi da hobea osobo bagade huluane lalegagumu sia: i. A: ibalaha: me da sema huluane mae giadofale hamoiba: le, Gode da amo hame sia: i. Be A: ibalaha: me da Gode dafawaneyale dawa: le, moloidafa hamoiba: le, Gode da ema amane sia: i.

14 For er dei som held seg til lovi ervingar, so hev trui vorte gagnlaus og lovnaden til inkjes;

Gode Ea hahawane dogolegele iasu da Sema nabasu dunu ilima fawane iaha ganiaba, osobo bagade dunu ilia dafawaneyale dawa: su hou da hamedei liligi agoai ba: la: loba, amola Gode Ea hahawane dogolegele iasu da hamedei liligi agoai ba: la: loba.

15 for lovi verkar vreide, men der det ingi lov er, der er ikkje heller lovbrot.

Gode Ea Sema da dialebeba: le, amo wadela: beba: le, dunu ilia Gode Ea ougi se dabe iasu ba: mu. Be Sema da hame galea, Sema amoma hame nabasu hou amola da hame gala.

16 Difor fekk han lovnaden ved trui, so det kunde vera som ein nåde, so lovnaden kunde standa fast for all ætti, ikkje berre for den som hev lovi, men og for den som hev Abrahams tru; han som er far til oss alle -

Amaiba: le, hahawane dogolegele iasu hou bai, amo Gode da Ema dafawaneyale dawa: su hou amoga hamoi. Gode da A: ibalaha: me egaga fi huluane ilima hahawane dogolegele imunu sia: i. Sema nabasu dunu ilima fawane hame. Be nowa dunu e da A: ibalaha: me ea hou defele dafawaneyale dawa: sa, ilima amola. A: ibalaha: me da nini huluanema a: silibu ada agoane esala.

17 som skrive stend: «Til fader åt mange folk hev eg sett deg» - for Guds åsyn som han trudde på, han som gjer dei daude livande og kallar det som ikkje er til, som um det vore til.

Gode Sia: da agoane dedei diala, “Na da di fifi asi gala bagohame ilima ada hamoi dagoi.” Gode da bogoi uhinisimusa: dawa: Ea sia: beba: le, musa: hamedafa gala liligi da hamosa. A: ibalaha: me da amo Gode dafawaneyale dawa: i. Amola Gode da amo musa: ilegele sia: i hahawane dogolegele iasu liligi hamoi dagoi.

18 Mot von trudde han med von, so han skulde verta far til mange folk, etter det som sagt var: «So skal ætti di verta.»

Osobo bagade dunu ilia hou ganodini, Gode Ea hahawane dogolegele iasu amo misa: ne hamoma: beyale da bai hame gala. Be A: ibalaha: me da gasawane dafawaneyale dawa: beba: le, dunu fi bagohame da ea mano agoane hamosu. Gode Sia: dedei amo, “Dia fi dunu lalelegemu da gasumuni idi defele agoane ba: mu.” - amo da dafawane ba: sa.

19 Og utan veikskap i trui såg han på sin eigen likam, som var utlivd, han var nære på hundrad år, og på det utdøydde morslivet hennar Sara;

A: ibalaha: me da lalelegele, ea esalebe ode idi da gadenene 100 gidigi. Be ea da: i hodo da bogomu gadenei, amola ea uda Sela da mano lamu hamedei, amo mae dawa: le, e da ea dafawaneyale dawa: su hou hame yolesi.

20 men på Guds lovnad tvila han ikkje med vantru, men vart sterk i trui, med di han gav Gud æra

A: ibalaha: me da Gode Ea hahawane dogolegele imunu sia: i dafawaneyale dawa: i galu. Dafawaneyale dawa: beba: le, e da gasawane hamone, Godema nodoi.

21 og var fullviss på at det han hadde lova, var han og megtig til å gjera.

A: ibalaha: me da Gode da Ea musa: ilegele sia: i dafawane hamomu, amo dafawaneyale dawa: i.

22 Difor vart det og rekna honom til rettferd.

Amaiba: le, A:ibalaha: me da Gode Ea hou dafawaneyale dawa: beba: le, “afadenei bu moloidafa hamoi,” Gode da e ba: i dagoi.

23 Men ikkje berre for hans skuld er det skrive at det vart honom tilrekna,

Amo sia: , “afadenei bu moloidafa hamoi,” da A: ibalaha: me fawane ea hou olelema: ne hame dedei

24 men og for vår skuld som det skal verta tilrekna, me som trur på honom som vekte upp Jesus, vår Herre, frå dei daude,

Be ninia amola ninia hou olelema: ne dedei. Gode da Hina Yesu Gelesu bogoi amo wa: legadolesiba: le, amo ninia dafawaneyale dawa: sea, Gode da nini amola “afadenei bu moloidafa hamoi” ba: mu.

25 han som vart gjeven for våre brot og uppvekt til vår rettferdiggjering.

Ninia wadela: i hou gogolema: ne olofomusa: , Gode da Yesu Gelesu osobo bagade dunu medole legemusa: , ilima i. Amola Gode da ninia huluane afadenene bu moloidafa hamoi ba: musa: , E da Yesu Gelesu uhini wa: legadolesi.