Apenbaring 4

1 Deretter såg eg, og sjå, det var ei dør opna i himmelen, og den fyrste røysti som eg hadde høyrt liksom ein basun som tala med meg, sagde: «Stig upp her, so skal eg syna deg det som skal hendast heretter!»

Pega amambo ehenyizye nalola, endyango gwagufungwilwe, amwanya. Ela esauti eyawande, eyanganane nashi italumpeta, eyinga, “Enzaa epa, embahulanje gagabhafumile hwega.”

2 Straks var eg burtrykt i Anden, og sjå, ein kongsstol stod i himmelen, og det sat ein på stolen.

Ane ehali ehali endi hu Mpepo, ehenyizye ehali nitengo elyemwene amwanya, no mntu alikhalie.

3 Og han som sat der, var sjåande til liksom jaspis og sarderstein, og det var ein regnboge rundt um stolen, å sjå til liksom smaragd.

Omo yaliakhalie abhoneshe nashi iwe elye yaspi ne akiki. Hwalino lukwe ne mvula ezyongolele itengo elyeumwene. Olukwe olwe mvula lwabhoneshe nashi zumaridi.

4 Og rundt ikring stolen var det fire og tjuge stolar, og på stolarne såg eg fire og tjuge eldste sitjande, klædde i kvite klæde, og dei hadde gullkrunor på hovudi sine.

Huzyongola itengo elwemwene hwali namatengo eshimwene evyamwabho amalongo gabhele na gane, na bhabhakheye humatengo egeshi mwene bhali agogolo amalongo gabhele na bhane, bhakwatiziwi ameuda amazelu netaji ezye dhahabu mmatwe gabho.

5 Og frå stolen for det ut ljoneldar og røyster og toredunar, og framfor stolen brann sju eldkyndlar, som er dei sju Guds ånder.

Afume mwitengo eshimwene zihafuma endapusi ezyemvula na gulume nendapusi etala saba zyalizuhwaha witagalila elyetengo elyamwene. Etala zye mpepo saba ezya Ngolobhe.

6 Og framfor stolen var det eit glashav likt krystall, og midt fyre stolen og rundt um stolen er det fire livende, uppfyllte med augo framantil og attantil.

Nantele witagalila elyeitengo elye shimwene waline ensombe yelipawe leele nashi ilolwe. Bhonte azyongole itengo elyeshimwene wali na bhali nebhehwemi bhane, bhabhamemile amaso witagalila na hunyuma.

7 Og den fyrste livendet er likt ei løva, og det andre livendet er likt ein ukse, og det tridje livendet hev åsyn som eit menneskje, og det fjorde livendet er likt ei fljugande ørn.

Ahalenganywe ahahwendwe ewehwomi alinashi ensama, ahaleganyewe ahabhele hali no womi alinashi endama, olenganywe owatatu yali no hwomi alipamaso nanshi abhantu nanshi, ensimila yeluha.

8 Og dei fire livendi hadde, kvart for seg, seks vengjer; rundt ikring og innantil var dei uppfyllte med augo, og dei held ikkje upp dag eller natt med å segja: «Heilag, heilag, heilag er Herren, Gud den allmegtige, han som var og som er og som kjem!»

Evibhombwe evye hwomi bhane shila umo ali na mapiho taanda, bhamemile amaso pamwanya na pansi yakwe. Osiku napasanya sebhaleha ayanje, “Womwinsa, womwinza, womwinza Gosi Ongolobhe, omwanesho owa gonti, yahali nayahweli na yayenza.”

9 Og når dei fire livendi gjev æra og pris og takk åt honom som sit på stolen, og som liver i all æva, (aiōn g165)

Shila shibhombwe eshe hwomi nabhafumiga outukufu, olwiho, na salifye witagalila hwali yakheye hwelyo itengo elyeshi mwene, oyo yakhala wilawila hani, (aiōn g165)

10 so fell dei fire og tjuge eldste ned for honom som sit på stolen, og tilbed honom som liver i all æva, og kastar krunorne sine ned for stolen og segjer: (aiōn g165)

agogolo amalongo gabhele na bhane bhaputil ebhene pitagalila lyakwe yakhalie itengo elyeshimwene. Bhasuleme pansi pamwene yakhala wila hani naponyepansi etaji zyabho pitagalila yakhalie itengo elye shimwemwe bhayanga, (aiōn g165)

11 «Verdig er du, Herre, til å få æra og pris og magt! for du skapte alle ting, og for din vilje skuld var dei til og vart dei skapte!»

“Ohwanziwa awe, Ogosi wetu Ngolobhe wetu, aposhele ouzuvyo no lwiho ne guvu. Afwatane ohabhombele evintu vyonti, hunsongwo zyao, vyahali na vyabhombelwe.”