Salmenes 94

1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!

Kungs, Dievs, Tu atriebējs, ak Tu stiprais Dievs, Tu atriebējs, parādies!

2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!

Celies, Tu pasaules soģi, atmaksā tiem lepniem pēc viņu nopelna.

3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?

Cik ilgi tiem bezdievīgiem, Kungs, cik ilgi tiem bezdievīgiem būs priecāties?

4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.

Pārplūstot tie runā pārgalvīgi, un visi ļaundarītāji greznojās.

5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.

Ak, Kungs, tie samin Tavus ļaudis un nospiež Tavu īpašumu,

6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.

Atraitnes un svešiniekus tie nokauj un nomaitā bāriņus,

7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»

Un saka: Tas Kungs to neredz, un Jēkaba Dievs to nemana.

8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?

Ņemiet vērā, jūs bezprātīgie starp tiem ļaudīm, un jūs ģeķi, kad jūs paliksiet gudri?

9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?

Kas ausi ir dēstījis, vai tas nedzirdēs? Kas aci darījis, vai tas neredzēs?

10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?

Kas tautas pārmāca, vai tas nesodīs? Tas, kas cilvēkiem māca atzīšanu,

11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.

Tas Kungs zin cilvēku domas, ka tās ir nelietīgas.

12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,

Svētīgs tas vīrs, ko Tu, Kungs, pārmāci, un kam Tu māci Savu bauslību,

13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.

To mierināt bēdu dienās, tiekams bezdievīgam bedri raks.

14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.

Jo Tas Kungs neatstums Savus ļaudis un nepametīs Savu mantas tiesu.

15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.

Jo pie taisnības jāgriežas tiesai, un tam piekritīs visi sirdsskaidrie.

16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?

Kas mani aizstāv pret netaisniem? Un kas man stāv klāt pret ļaundarītājiem?

17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.

Ja Tas Kungs nebūtu mans palīgs, tad gan mana dvēsele drīz gulētu klusumā.

18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»

Kad es jau sacītu: kāja man slīd, tad Tava žēlastība, ak Kungs, mani tur.

19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.

Kad man daudz sirdēstu, tad Tava iepriecināšana ielīksmo manu dvēseli.

20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?

Vai Tu biedrs būtu tam posta krēslam, kas blēdību izperē taisnības vietā? -

21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.

Tie sapulcējās pret taisnā dvēseli un pazudina nenoziedzīgas asinis.

22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.

Bet Tas Kungs ir mans patvērums, un mans Dievs mana pils, kur glābjos.

23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.

Un Viņš tiem atmaksās viņu noziegumu un tos izdeldēs viņu blēdībā. Tas Kungs, mūsu Dievs, tos izdeldēs.