Salmenes 94

1 Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!

Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;

2 Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!

Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!

3 Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?

Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?

4 Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.

Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!

5 Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.

Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;

6 Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.

Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.

7 Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»

En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!

8 Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?

Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?

9 Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?

Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;

10 Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?

Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?

11 Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.

Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.

12 Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,

Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:

13 til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.

Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;

14 For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.

Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;

15 For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.

Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!

16 Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?

Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?

17 Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.

Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.

18 Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»

Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;

19 Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.

En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.

20 Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?

Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;

21 Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.

Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?

22 Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.

Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;

23 Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.

Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!