Salmenes 90

1 Ei bøn av gudsmannen Moses. Herre, du hev vore ei livd for oss frå ætt til ætt.

Mozus, Tā Dieva vīra, lūgšana.

2 Fyrr fjelli vart til, og du skapte jordi og heimen, ja frå æva og til æva er du Gud.

Kungs, Tu mums esi par patvērumu uz radu radiem; pirms kalni radušies un Tu zemi un pasauli biji sataisījis, Tu esi mūžīgi mūžam tas stiprais Dievs.

3 Du let menneskja venda um til dust og segjer: «Vend um att, de menneskjeborn!»

Tu cilvēkus dari par pīšļiem un saki: griežaties atpakaļ, jūs cilvēku bērni.

4 For tusund år er i dine augo som dagen i går når han lid, som ei vakt um natti.

Jo tūkstoši gadi Tavā priekšā ir kā tā diena, kas vakar pagājusi, un kā vienas nakts vaktis.

5 Du riv deim burt som i flaum, dei vert som ein svevn, um morgonen er dei som groande graset;

Tu tos aizrauj kā plūdos; tie ir kā miegs, tie ir agrumā kā zāle, kas atzeļ,

6 um morgonen blømer det og gror, um kvelden visnar det burt og turkast upp.

Kas rītā zaļo un atzeļ, un vakarā top nopļauta un kalst.

7 For me hev forgjengest ved din vreide, og ved din harm er me burtskræmde.

Jo caur Tavu dusmību mēs iznīkstam un caur Tavu bardzību mēs topam izbiedēti.

8 Du hev sett våre misgjerder for augo dine, vår løynde synd i ljoset frå di åsyn.

Tu lieci mūsu noziegumus Savā priekšā, mūsu apslēptos grēkus priekš Sava vaiga gaišuma.

9 For alle våre dagar er framfarne i din vreide, me hev livt våre år til ende som ein sukk.

Jo visas mūsu dienas aiziet caur Tavu dusmību; mēs pavadām savus gadus kā pasaku.

10 Vår livstid, ho varer sytti år, og når der er mykje kraft, åtteti år, og jamvel det stoltaste er møda og fåfengd, for snart er det framfare, og me flaug burt.

Mūsu dzīvības laiks stāv septiņdesmit gadus, vai, ja kas ļoti stiprs, astoņdesmit gadus, un viņas labums ir grūtums un bēdas; jo tā aiziet ātri un mēs skrienam nost.

11 Kven kjenner styrken i din vreide og din harm, soleis som ein bør ottast deg?

Bet kas atzīst Tavas dusmības stiprumu un Tavu bardzību, Tevi bīdamies?

12 Å telja våre dagar, det lære du oss, at me kann få visdom i hjarta.

Māci mums mūsu dienas tā skaitīt, ka gudru sirdi dabūjam.

13 Vend um, Herre! Kor lenge? Og lat det gjera deg vondt for tenarane dine!

Atgriezies, Kungs, atkal pie mums, - cik ilgi tad tas būs? un esi Saviem kalpiem žēlīgs.

14 Metta oss med di miskunn når morgonen renn, so vil me fegnast og gleda oss alle våre dagar!

Paēdini mūs agri ar Savu žēlastību, tad mēs gavilēsim, un priecāsimies visu savu mūžu.

15 Gled oss etter dei dagar du hev bøygt oss, etter dei år me hev set ulukka!

Iepriecini mūs pēc tām dienām, kur Tu mūs apbēdinājis, pēc tiem gadiem, kur esam redzējuši ļaunumu.

16 Lat di gjerning syna seg for tenarane dine og din herlegdom yver deira born!

Parādi Saviem kalpiem Savus darbus un Savu godu viņu bērniem.

17 Og Herren, vår Guds ynde vere yver oss, og det våre hender gjer, gjeve du framgang for oss, ja, det våre hender gjer, det gjeve du framgang!

Un Tā Kunga, mūsu Dieva, laipnība lai paliek pār mums! Un pašķir pie mums mūsu roku darbu, mūsu roku darbu, to Tu pašķir!