Salmenes 77

1 Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av Asaf. Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.

Wɔde ma dwonkyerɛfo. Wɔde ma Yedutun. Asaf dwom. Misu mefrɛɛ Onyankopɔn srɛɛ mmoa; misu mefrɛɛ no sɛ ontie me.

2 Den Dagen eg er i naud, søkjer eg Herren, um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjæl vil ikkje lata seg trøysta.

Bere a mewɔ ahohiahia mu no, mehwehwɛɛ Awurade; metrɛw me nsa a ɛmpa abaw mu anadwo na me kra ampene sɛ wɔbɛkyekye ne werɛ.

3 Eg vil koma Gud i hug og sukka, eg vil tenkja etter, og mi ånd vanmegtast. (Sela)

Onyankopɔn mekaee wo, na misii apini; medwenee, na me honhom tɔɔ beraw.

4 Du held augo mine vakande, eg er uroleg og talar ikkje.

Woamma mʼani ankum; amanehunu dodow nti, mantumi ankasa.

5 Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.

Medwenee nna a atwam no ho, teteete mfe no ho;

6 Eg vil koma i hug min strengleik um natti, i mitt hjarta vil eg grunda, og mi ånd vil ransaka.

mekaee me nnwom a na meto no anadwo. Me koma dwenee ho na me honhom bisae se:

7 Vil Herren æveleg støyta burt? vil han ikkje lenger visa nåde?

“Enti, Awurade bɛpo yɛn daa? Ɔrenhu yɛn mmɔbɔ bio ana?

8 Er det for all tid ute med hans miskunn? Hev hans lovnad vorte upp i inkje frå ætt til ætt?

Nʼadɔe a ɛnsa da atu ayera koraa ana? Na ne bɔhyɛ no, amma mu koraa ana?

9 Hev Gud gløymt å vera nådig? Eller hev han i vreide stengt for sin godhug? (Sela)

Onyankopɔn werɛ afi sɛ ɔbɛyɛ mmɔborɔhunufo ana? Ɔde abufuw atwe nʼayamhyehye no asan ana?”

10 Eg segjer: Dette er mi plåga, det er år frå høgre handi til den Høgste.

Afei misusuwii se, “Eyi de, mɛsrɛ: mfe a Ɔsorosoroni no teɛɛ ne nsa nifa mu no.”

11 Eg vil forkynna Herrens gjerningar, for eg vil minnast dine under frå fordoms tid.

Mɛkae nneɛma a Awurade ayɛ; yiw, mɛkae wo tete anwonwade no.

12 Og eg vil tenkja etter alt ditt verk, og på dine store gjerningar vil eg grunda.

Mɛdwene wo nnwuma nyinaa ho na masusuw wo nneyɛe akɛse nyinaa ho.

13 Gud, i heilagdom er din veg, kven er ein gud, stor som Gud?

Onyankopɔn, wʼakwan yɛ kronkron. Onyame bɛn na ɔso sɛ yɛn Nyankopɔn?

14 Du er den Gud som gjer under; du hev kunngjort din styrke millom folkeslagi.

Wone Onyankopɔn a woyɛ anwonwade; wokyerɛ wo tumi wɔ aman mu.

15 Du hev løyst ditt folk ut med velde, borni åt Jakob og Josef. (Sela)

Wode wo tumi nsa no gyee wo nkurɔfo, Yakob ne Yosef asefo no.

16 Vatni såg deg, Gud, vatni såg deg og bivra, ja, djupi skalv.

Onyankopɔn, nsu no huu wo, nsu no huu wo na wɔpopoe; bun no mpo ho wosowee.

17 Skyerne gav vatn, himmelen dunde, ja, dine piler flaug ikring.

Omununkum tɔɔ nsu, aprannaa gyigyee wɔ ɔsoro; na wo bɛmma paa gya dii akɔneaba.

18 Di tora dunde i kvervelstormen, eldingar lyste upp jordriket, jordi skalv og riste.

Wʼaprannaa bobɔɔ mu wɔ mfɛtɛ no mu, wʼanyinam hyerɛn wiase; asase popoe, na ɛwosowee.

19 I havet gjekk din veg, og dine stigar gjenom store vatn, og dine fotspor vart ikkje kjende.

Wode wo kwan faa po mu, wode faa nsu kɛse mu, nanso wɔanhu wʼanammɔn.

20 Du førde ditt folk som ei hjord ved handi åt Moses og Aron.

Wonam Mose ne Aaron abasa so, dii wo nkurɔfo anim sɛ nguankuw.