Salmenes 77

1 Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av Asaf. Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.

エドトンの體にしたがひて伶長にうたはしめたるアサフのうた 我わがこゑをあげて神によばはん われ聲を神にあげなばその耳をわれにかたぶけたまはん

2 Den Dagen eg er i naud, søkjer eg Herren, um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjæl vil ikkje lata seg trøysta.

わがなやみの日にわれ主をたづねまつれり 夜わが手をのべてゆるむることなかりき わがたましひは慰めらるるをいなみたり

3 Eg vil koma Gud i hug og sukka, eg vil tenkja etter, og mi ånd vanmegtast. (Sela)

われ神をおもひいでて打なやむ われ思ひなげきてわが霊魂おとろへぬ (セラ)

4 Du held augo mine vakande, eg er uroleg og talar ikkje.

なんぢはわが眼をささへて閉がしめたまはず 我はものいふこと能はぬほどに惱みたり

5 Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.

われむかしの日いにしへの年をおもへり

6 Eg vil koma i hug min strengleik um natti, i mitt hjarta vil eg grunda, og mi ånd vil ransaka.

われ夜わが歌をむもひいづ 我わが心にてふかくおもひわが霊魂はねもころに尋ねもとむ

7 Vil Herren æveleg støyta burt? vil han ikkje lenger visa nåde?

主はとこしへに棄たまふや 再びめぐみを垂たまはざるや

8 Er det for all tid ute med hans miskunn? Hev hans lovnad vorte upp i inkje frå ætt til ætt?

その憐憫はのこりなく永遠にさり そのちかひは世々ながく廃れたるや

9 Hev Gud gløymt å vera nådig? Eller hev han i vreide stengt for sin godhug? (Sela)

神は恩をほどこすことを忘れたまふや 怒をもてそのあはれみを絨たまふや (セラ)

10 Eg segjer: Dette er mi plåga, det er år frå høgre handi til den Høgste.

斯るときに我いへらく此はただわが弱きがゆゑのみいで至上者のみぎの手のもろもろの年をおもひいでん

11 Eg vil forkynna Herrens gjerningar, for eg vil minnast dine under frå fordoms tid.

われヤハの作爲をのべとなへん われ往古よりありし汝がくすしきみわざを思ひいたさん

12 Og eg vil tenkja etter alt ditt verk, og på dine store gjerningar vil eg grunda.

また我なんぢのすべての作爲をおもひいで汝のなしたまへることを深くおもはん

13 Gud, i heilagdom er din veg, kven er ein gud, stor som Gud?

紳よなんぢの途はいときよし 神のごとく大なる神はたれぞや

14 Du er den Gud som gjer under; du hev kunngjort din styrke millom folkeslagi.

なんぢは奇きみわざをなしたまへる神なり もろもろの民のあひだにその大能をしめし

15 Du hev løyst ditt folk ut med velde, borni åt Jakob og Josef. (Sela)

その臂をもてヤコブ、ヨセフの子輩なんぢの民をあがなひたまへり (セラ)

16 Vatni såg deg, Gud, vatni såg deg og bivra, ja, djupi skalv.

かみよ大水なんぢを見たり おほみづ汝をみてをののき淵もまたふるへり

17 Skyerne gav vatn, himmelen dunde, ja, dine piler flaug ikring.

雲はみづをそそぎいだし空はひびきをいだし なんぢの矢ははしりいでたり

18 Di tora dunde i kvervelstormen, eldingar lyste upp jordriket, jordi skalv og riste.

なんぢの雷鳴のこゑは暴風のうちにありき 電光は世をてらし地はふるひうごけり

19 I havet gjekk din veg, og dine stigar gjenom store vatn, og dine fotspor vart ikkje kjende.

なんぢの太道は海のなかにあり なんぢの徑はおほみづの中にあり なんぢの蹤跡はたづねがたかりき

20 Du førde ditt folk som ei hjord ved handi åt Moses og Aron.

なんぢその民をモーセとアロンとの手によりて羊の群のごとくみちびきたまへり