Salmenes 73

1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

Yon Sòm Asaph Anverite, Bondye bon a Israël, a (sila) avèk kè ki san tach yo!

2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

Men pou mwen, pye m te prèt pou glise tonbe, Pa m yo te prèt pou chape.

3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

Paske mwen te gen anvi awogan yo, lè m te wè jan mechan yo te byen reyisi.

4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

Paske nan lanmò yo, nanpwen soufrans e kò yo byen gra.

5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

Yo pa nan pwoblèm tankou lòt moun, ni yo pa toumante tankou limanite.

6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

Pou sa, yo pote ògèy tankou yon bèl kolye. Abiman vyolans kouvri kon yon bèl rad.

7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

Zye yo anfle nan mitan grès yo. Imajinasyon a kè yo dechennen nèt.

8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

Yo giyonnen moun. Ak mechanste, yo pale afè oprime lòt moun. Yo pale konsi se anwo sa soti.

9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

Nan bouch yo rive nan syèl la, pandan lang yo fè gwo pwomnad sou tout latè.

10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

Akoz sa a, pèp pa yo retounen kote yo, e yo kontinye bwè gran sous yo nèt.

11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

Yo di: “Kòman Bondye konnen? Eske gen konesans kote Pi Wo a?”

12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

Gade byen, (sila) yo se mechan yo ye. Konsi, toujou alèz, yo te agrandi richès yo.

13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

Anverite, se an ven mwen te kenbe kè m san tach, ak lave men m nan inosans.

14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

Paske mwen te twouble tout lajounen e te resevwa chatiman chak maten.

15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

Si mwen te di: “Mwen va pale konsa,” gade byen, mwen ta trayi jenerasyon pitit Ou yo.

16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

Lè m te reflechi pou konprann sa, zye m pa t wè klè menm.

17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

Men jis lè m te antre nan sanktiyè Bondye a, mwen te vin konprann jan yo ta fini.

18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

Anverite, Ou te mete yo kote ki glise anpil. Ou te jete yo ba jiskaske yo fini nèt.

19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

Men kijan yo va detwi nan yon enstan! Y ap bale nèt ale avèk gran perèz kap rive sibitman!

20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

Tankou yon rèv lè moun leve, O SENYÈ, lè Ou leve, Ou va meprize pwòp fòm yo. Ou va rayi rèv de lespri yo.

21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

Lè kè m te vin anmè, e kè m te pike anndan m,

22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

alò, mwen te vin ensansib e san bon konprann. Mwen te tankou yon bèt devan Ou.

23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

Sepandan, mwen avè W tout tan. Ou te kenbe men dwat mwen.

24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

Avèk konsèy Ou, Ou va gide mwen, e apre, resevwa mwen nan laglwa.

25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

Se kilès mwen gen nan syèl la sof ke Ou? Epi anplis ke Ou, mwen pa vle anyen sou latè.

26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

Chè mwen avèk kè mwen kab fè fayit, men Bondye se fòs kè mwen ak pòsyon mwen jis pou tout tan.

27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

Paske gade byen, (sila) ki lwen yo va peri. Ou te detwi tout (sila) ki pa t fidèl a Ou menm yo.

28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.

Men pou mwen, rete pre Bondye se bonte mwen. Mwen te fè Senyè a, BONDYE a, refij mwen, Pou m kab pale tout zèv Ou yo.