Salmenes 71

1 Til deg, Herre, flyr eg, lat meg aldri verta til skammar!

ヱホバよ我なんぢに依頼む ねがはくは何の日までも恥うくることなからしめ給へ

2 Fria meg ut og berga meg ved di rettferd, bøyg ditt øyra til meg og frels meg!

なんぢの義をもて我をたすけ我をまぬかれしめたまへ なんぢの耳をわれに傾けて我をすくひたまへ

3 Ver meg eit berg til å bu på, der eg alltid kann koma! Du hev påbode frelsa for meg, for du er mitt fjell og mi festning.

ねがはくは汝わがすまひの磐となりたまへ われ恒にそのところに往ことを得ん なんぢ我をすくはんとて勅命をいだしたまへり そは汝はわが磐わが城なり

4 Min Gud, berga meg frå handi til den ugudlege, frå hans neve som er urettferdig og gjer valdsverk!

わが神よあしきものの手より不義残忍なる人のてより 我をまぬかれしめたまへ

5 For du er den eg vonar på, Herre, Herre, den eg set mi lit til alt frå ungdomen.

主ヱホバよなんぢはわが望なり わが幼少よりの恃なり

6 På deg hev eg studt meg alt frå morsfanget; du er den som drog meg ut or morslivet, um deg vil eg alltid syngja min lovsong.

われ胎をはなるるより汝にまもられ母の腹にありしときより汝にめぐまれたり 我つねに汝をほめたたへん

7 Som eit under hev eg vore for mange; men du er mi sterke borg.

我おほくの人にあやしまるるごとき者となれり 然どなんぢはわが堅固なる避所なり

8 Min munn er full av ditt lov, av di æra heile dagen.

なんぢの頌辭となんぢの頌美とは終日わが口にみちん

9 Kasta meg ikkje burt i min alderdom, forlat meg ikkje når mi kraft vert til inkjes!

わが年老ぬるとき我をすてたまふなかれ わが力おとろふるとき我をはなれたまなかれ

10 For mine fiendar hev sagt um meg, og dei som lurar på mi sjæl, legg råder i hop,

わが仇はわがことを論ら ひわが霊魂をうかがふ者はたがひに議ていふ

11 og segjer: «Gud hev forlate honom; forfylg honom og tak honom, for det er ingen som bergar!»

神かれを離れたり彼をたすくる者なし かれを追てとらへよと

12 Gud, ver ikkje langt frå meg! Min Gud, kom meg snart til hjelp!

神よわれに遠ざかりたまふなかれ わが神よとく來りて我をたすけたまへ

13 Lat deim som stend etter mitt liv, verta til skammar og ganga til grunnar! Lat deim som søkjer mi ulukka, verta klædde i spott og skam!

わがたましひの敵ははぢ且おとろへ我をそこなはんとするものは謗と辱とにおほはれよ

14 Men eg vil alltid venta, og stødt vil eg lova deg meir og meir.

されど我はたえず望をいだきていやますます汝をほめたたへん

15 Min munn skal fortelja um di rettferd, um di frelse all dagen, for eg veit ikkje tal på deim.

わが口はひねらす汝の義となんぢの救とをかたらん われその數をしらざればなり

16 Eg vil koma fram med Herrens, Herrens velduge verk, eg vil forkynna di rettferd, berre di.

われは主ヱホバの大能の事跡をたづさへゆかん われは只なんぢの義のみをかたらん

17 Gud, du hev lært meg upp alt frå ungdomen, og til dessa kunngjer eg dine undergjerningar.

神よなんぢわれを幼少より教へたまへり われ今にいたるまで汝のくすしき事跡をのべつたへたり

18 Forlat meg då ikkje heller når eg vert gamall og grå, du Gud, til dess eg fær forkynna um din arm til ei onnor ætt, um di magt til kvar den som skal koma.

神よねがはくはわれ老て頭髪しろくなるとも我がなんぢの力を次代にのべつたへ なんぢの大能を世にうまれいづる凡のものに宜傅ふるまで我をはなれ給ふなかれ

19 Og di rettferd, Gud, når upp til det høge, du Gud, som hev gjort store ting, kven er som du?

神よなんぢの義もまた甚たかし なんぢは大なることをなしたまへり 神よたれか汝にひとしき者あらんや

20 Du som hev late oss sjå mange trengslor og ulukkor, du vil gjera oss livande att og draga oss upp att or dypterne i jordi.

汝われらを多のおもき苦難にあはせたまへり なんぢ再びわれらを活しわれらを地の深所よりあげたまはん

21 Du vil lata meg veksa og vil venda um og trøysta meg.

ねがはくは我をいよいよ大ならしめ歸りきたりて我をなぐさめ給へ

22 So vil eg prisa deg med harpespel, din truskap, min Gud! Eg vil syngja deg lov med cither, du Israels Heilage.

わが神よさらばわれ筝をもて汝をほめ なんぢの眞實をほめたたへん イスラエルの聖者よわれ琴をもてなんぢを讃うたはん

23 Mine lippor skal fegnast når eg syng deg lov, og mi sjæl, som du hev løyst ut.

われ聖前にうたときわが口唇よろこびなんぢの贖ひたまへるわが霊魂おほいに喜ばん

24 Ogso tunga mi skal heile dagen kveda ut di rettferd, for dei hev vorte til skam og spott, dei som søkjer mi ulukka.

わが舌もまた終日なんぢの義をかたらん われを害はんとするもの愧惶つればなり