Salmenes 50

1 Ein salme av Asaf. Gud, Gud Herren talar og kallar på jordi frå solekoma til soleglad.

Een psalm van Asaf. De God der goden, Jahweh, spreekt en roept tot de aarde Van de opgang tot de ondergang der zon!

2 Frå Sion, fagerleiks kruna, strålar Gud fram.

Van Sion, de kroon der schoonheid, straalt God zijn heerlijkheid uit:

3 Vår Gud kjem og skal ikkje tegja. For hans åsyn gjeng etande eld, og ikring honom stormar det sterkt.

Hij komt, onze God, en zwijgt niet meer! Verterend vuur gaat voor Hem uit, De stormwind woedt om Hem heen!

4 Han kallar på himmelen ovantil og på jordi til å døma sitt folk.

Hij nodigt de hemelen uit, daarboven, En de aarde, om zijn volk te richten:

5 «Samla til meg mine trugne, som hev gjort pakt med meg um offer!»

"Brengt Mij mijn getrouwen bijeen, Die door offers het Verbond met Mij sloten!"

6 Og himlarne forkynner hans rettferd; for Gud er den som skal halda dom. (Sela)

En de hemelen verkondigen zijn gerechtigheid; Want God begint het gericht.

7 «Høyr, mitt folk, eg vil tala; Israel, eg vil vitna imot deg; Gud, din Gud er eg.

Hoor, mijn volk, en laat Mij spreken; Het u betuigen, Israël: Ik Jahweh, uw God:

8 Ikkje for dine offer vil eg lasta deg; dine brennoffer er alltid framfyre meg.

Niet om uw offers spreek Ik u vrij, Of om uw brandoffers, Mij zonder ophouden gebracht.

9 Eg vil ikkje taka uksar frå ditt hus eller bukkar frå dine grindar.

Neen, Ik heb den stier uit uw stallen niet nodig, En geen bokken uit uw kooien.

10 For meg høyrer alle dyr i skogen til, fe på fjelli i tusundtal.

Want Mij behoren alle dieren in het woud, Het vee en het wild op de bergen;

11 Eg kjenner alle fuglar på fjelli, og det som rører seg på marki, er meg for augo.

Ik ken alle vogels in de lucht, Van Mij is wat zich beweegt op het veld.

12 Um eg var hungrig, vilde eg ikkje segja det til deg; for meg høyrer jordriket til med alt det som fyller det.

Had Ik honger, Ik behoefde het ú niet te zeggen, Want Mij behoort de aarde met wat ze bevat.

13 Skulde eg eta kjøt av stutar og drikka blod av bukkar?

Of zou Ik soms stierenvlees eten, En bokkenbloed drinken?

14 Ofra lov og takk til Gud og gjev den Høgste det du hev lova,

Neen, breng als uw offer een loflied aan God, Onderhoud uw geloften, den Allerhoogste gebracht,

15 og kalla på meg den dag du er i naud, so vil eg frelsa deg ut, og du skal prisa meg.»

En roep Mij aan in tijden van nood: Dan zal Ik u redden, en gij zult Mij eren.

16 Men til den ugudlege segjer Gud: «Kva hev du med å fortelja um mine lover og taka mi pakt i din munn,

Hoe waagt gij het, over mijn geboden te spreken, En uw mond vol te hebben van mijn Verbond,

17 etter di du hatar tukt og kastar mine ord attum deg?

Terwijl gij toch de tucht veracht, En mijn woord in de wind slaat?

18 Når du ser ein tjuv, er du gjerne med honom, og med horkarar er du i lag.

Ziet gij een dief, gij loopt terstond met hem mee, En met echtbrekers gaat gij vriendschappelijk om.

19 Din munn slepper du laus til vondt, og di tunga spinn i hop svik.

Uw mond vloeit over van boosheid, En uw tong weeft bedrog;

20 Du sit og talar imot bror din, set ein skamflekk på son til mor di.

Gij spreekt schande over uw broeder, En werpt smaad op den zoon van uw moeder.

21 Dette gjorde du, og eg tagde; so tenkte du eg var liksom du sjølv; men eg vil yvertyda deg og leggja det fram for deg.

Dit hebt gij gedaan; en omdat Ik bleef zwijgen, Dacht gij nog: Ik ben niet beter dan gij. Daarom waarschuw Ik u, En breng het u onder het oog.

22 Gjev gaum etter dette, de som gløymer Gud, so eg ikkje skal riva burt, og ingen frelser.

Godvergetenen, neemt het ter harte; Anders verscheur Ik u, en er is niemand, die u zal redden!

23 Den som ofrar meg takk, han ærar meg, og den som gjeng den rette veg, honom vil eg lata sjå Guds frelsa!»

Wie een loflied offert, eert Mij waarachtig, En wie deugdzaam leeft, hem toon Ik Gods heil!