Salmenes 44

1 Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom. Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.

Koraha bērnu pamācība. Dziedātāju vadonim. Dievs, ar savām ausīm mēs to esam dzirdējuši, mūsu tēvi to mums ir teikuši: vienu darbu Tu esi darījis viņu laikā sendienās.

2 Du dreiv ut heidningarne med di hand, men deim planta du; du øydelagde folkeslag, men deim breidde du ut.

Ar savu roku pagānus Tu esi izdzinis, bet viņus Tu esi dēstījis; tautas Tu esi mocījis, bet viņus Tu esi izplatījis.

3 For ikkje med sitt sverd vann dei landet, og deira arm gav deim ikkje siger, men di høgre hand og din arm og ditt andlits ljos; for du hadde hugnad i deim.

Jo tie to zemi caur savu zobenu nav iemantojuši, un viņu elkonis tiem nav palīdzējis, bet Tava labā roka un Tavs elkonis un Tava vaiga gaišums, jo Tev bija labs prāts pie tiem.

4 Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!

Tu tas esi, ak Dievs, mans ķēniņš; sūti Jēkabam pestīšanu.

5 Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me treda under føter deim som reiser seg imot oss.

Ar Tevi mēs gribam sadauzīt savus ienaidniekus, Tavā vārdā gribam samīt, kas mums ceļas pretim.

6 For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger.

Jo es neceru uz savu stopu, un mans zobens man nevar palīdzēt.

7 Men du gjev oss siger yver våre fiendar, og deim som hatar oss, gjer du til skammar.

Bet Tu mūs izglābi no mūsu pretiniekiem, un Tu mūsu ienaidniekus lieci kaunā.

8 Av Gud rosar me oss all dagen og lovar ditt namn til æveleg tid. (Sela)

Ar Dievu mēs lielāmies cauru dienu un pateicamies Tavam vārdam mūžīgi. (Sela)

9 Og endå hev du støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.

Bet nu Tu mūs atstūmi un lieci mūs kaunā un neizej ar mūsu karaspēku.

10 Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.

Tu mūs dzeni atpakaļ priekš mūsu pretiniekiem, ka mūsu ienaidnieki mūs aplaupa.

11 Du gjev oss burt som sauer til å eta upp, og spreider oss ikring millom heidningarne.

Tu mūs nodevi kā avis par barību, un mūs izkaisi starp pagāniem.

12 Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på deim.

Tu pārdevi Savus ļaudis pa velti, un nespriedi priekš viņiem nekādas maksas.

13 Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for deim som bur ikring oss.

Tu mūs cēli par apsmieklu mūsu kaimiņiem, par nievāšanu un apmēdīšanu tiem, kas ir ap mums.

14 Du gjer oss til eit ordtøke millom heidningarne; dei rister på hovudet åt oss millom folki.

Tu mūs dari par sakāmu vārdu starp pagāniem, ka tautas par mums galvu krata.

15 Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsl breider seg yver mitt andlit,

Cauru dienu mans negods man ir klāt, un kauns apklāj manu vaigu

16 ved røysti av spottaren og hædaren, ved syni av fienden og den hemngiruge.

Mēdītāju un zaimotāju valodas pēc, ienaidnieku un atriebēju dēļ.

17 Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.

Viss tas mums uzgājis, taču mēs Tevi neesam aizmirsuši, nedz viltīgi darījuši pret Tavu derību.

18 Vårt hjarta veik ikkje frå deg, og våre stig sveiv ikkje ut av din veg,

Mūsu sirds nav atpakaļ griezusies, nedz mūsu soļi noklīduši no Taviem ceļiem,

19 at du skulde slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.

Ka Tu mūs tā satriec zvēru vidū, un mūs apklāj ar nāves ēnu.

20 Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,

Ja mēs būtu aizmirsuši sava Dieva vārdu, un pacēluši savas rokas uz kādu svešu dievu,

21 skulde Gud då ikkje ransaka det? for han kjenner hjartans løyndomar.

Vai Dievs to nevarētu samanīt? Jo Viņš zina sirds noslēpumus.

22 Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slagtesauer.

Bet Tevis pēc mēs topam nāvēti visaugošu dienu, un topam turēti līdzi kaujamām avīm.

23 Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna då, støyt ikkje burt for alltid!

Uzmosties, Kungs, kāpēc Tu guli? Mosties, neatstum mūžīgi.

24 Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?

Kāpēc Tu apslēpi Savu vaigu un aizmirsti mūsu bēdas un mokas?

25 For vår sjæl er nedbøygd i moldi, vår likam nedtrykt til jordi.

Jo mūsu dvēsele ir nospiesta pīšļos, mūsu vēders līp pie zemes.

26 Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for din nåde skuld!

Celies mums par palīgu, un izglāb mūs Savas žēlastības dēļ.