Salmenes 44

1 Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom. Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.

Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.

2 Du dreiv ut heidningarne med di hand, men deim planta du; du øydelagde folkeslag, men deim breidde du ut.

Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.

3 For ikkje med sitt sverd vann dei landet, og deira arm gav deim ikkje siger, men di høgre hand og din arm og ditt andlits ljos; for du hadde hugnad i deim.

Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.

4 Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!

Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;

5 Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me treda under føter deim som reiser seg imot oss.

Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;

6 For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger.

Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.

7 Men du gjev oss siger yver våre fiendar, og deim som hatar oss, gjer du til skammar.

Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;

8 Av Gud rosar me oss all dagen og lovar ditt namn til æveleg tid. (Sela)

In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!

9 Og endå hev du støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.

Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;

10 Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.

Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!

11 Du gjev oss burt som sauer til å eta upp, og spreider oss ikring millom heidningarne.

Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;

12 Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på deim.

Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!

13 Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for deim som bur ikring oss.

Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;

14 Du gjer oss til eit ordtøke millom heidningarne; dei rister på hovudet åt oss millom folki.

Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.

15 Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsl breider seg yver mitt andlit,

Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,

16 ved røysti av spottaren og hædaren, ved syni av fienden og den hemngiruge.

Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.

17 Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.

En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.

18 Vårt hjarta veik ikkje frå deg, og våre stig sveiv ikkje ut av din veg,

Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;

19 at du skulde slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.

Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.

20 Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,

Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:

21 skulde Gud då ikkje ransaka det? for han kjenner hjartans løyndomar.

Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?

22 Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slagtesauer.

Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!

23 Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna då, støyt ikkje burt for alltid!

Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!

24 Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?

Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?

25 For vår sjæl er nedbøygd i moldi, vår likam nedtrykt til jordi.

Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.

26 Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for din nåde skuld!

Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!