Salmenes 19

1 Til songmeisteren; ein salme av David. Himlarne fortel Guds æra, og kvelven forkynner kva hans hender hev gjort.

Ki he Takimuʻa, ko e Saame ʻa Tevita. ‌ʻOku fakahā ʻe he ngaahi langi ʻae nāunau ʻoe ʻOtua; pea ʻoku fakahā ʻe he ʻatā ʻae ngāue ʻa hono nima.

2 Ein dag let sin tale strøyma ut til den andre, og ei natt forkynner den andre sin kunnskap.

‌ʻOku lea ʻe he ʻaho ki he ʻaho, pea fakahā ʻe he pō ki he pō ʻae ʻilo.

3 Der er ikkje tale, der er ikkje ord; deira røyst vert ikkje høyrd.

‌ʻOku ʻikai ha leʻo pe ha lea, ʻoku taʻeongoʻi honau leʻo.

4 Ut yver all jordi gjeng deira mål, og til heimsens ende deira ord. Åt soli sette han eit tjeld på deim.

Kuo hoko ʻenau fua ki he fonua kotoa pē, mo ʻenau ngaahi lea ki he ngataʻanga ʻo māmani. Kuo fokotuʻu ʻe ia ʻi ai ʻae nofoʻanga ki he laʻā,

5 Og ho er lik ein brudgdom som gjeng ut or sitt løynrom, gled seg som ei kjempa til å renna sitt skeid.

‌ʻAia ʻoku hangē ko e tangata taʻane ʻoku haʻu mei hono potu teuteu, pea fiefia ʻo hangē ko e tangata mālohi ke fakapuepue.

6 Frå enden av himmelen er hennar utgang, og hennar umlaup til andre enden av honom, og ingen ting er duld for hennar hite.

Ko hono hopoʻanga ʻoku mei he ngataʻanga ʻoe langi, mo hono ʻaluʻanga ki hono ngaahi ngataʻanga: pea ʻoku ʻikai ha meʻa ʻe taha ʻe lilo ʻi hono mafana.

7 Herrens lov er fullkomi, ho kveikjer sjæli; Herrens vitnemål er trufast, det gjer den einfalde vis.

Ko e fono ʻa Sihova ʻoku haohaoa, ʻoku ne liliu ʻae laumālie: ko e fakaʻilo ʻa Sihova ʻoku tuʻumaʻu, ʻoku ne fakapotoʻi ʻae vale.

8 Herrens fyresegner er rette, dei gled hjarta; Herrens bodord er reint, det lyser upp augo.

Ko e ngaahi tuʻutuʻuni ʻa Sihova ʻoku totonu, ʻoku nau fakafiefiaʻi ʻae loto: ko e fekau ʻa Sihova ʻoku māʻoniʻoni, ʻoku ne fakamaama ki he mata.

9 Herrens age er rein, han stend æveleg ved lag; Herrens domar er sanning, dei er rettferdige alle saman.

Ko e manavahē kia Sihova ʻoku maʻa, pea tolonga taʻengata: ko e ngaahi fakamaau ʻa Sihova ʻoku moʻoni mo māʻoniʻoni kotoa pē.

10 Dei er kostelegare enn gull, ja, fint gull i mengd, og søtare enn honning, ja, honning som dryp frå voks-kakorne.

‌ʻOku totonu ke lahi hake ʻae holi ki ai ʻi he holi ki he koula, ʻio, ʻi he koula lahi mo lelei: ʻoku huʻamelie lahi hake ia ʻi he honi mo hono toʻi ʻae honi.

11 Din tenar vert ogso åmint ved deim; når ein held deim, er det stor løn.

Pea kuo valokia ai foki ʻa ho tamaioʻeiki: pea ʻi he tauhi ki ai ʻoku lahi hono totongi.

12 Kven merkar kor tidt han fer vilt? Forlat meg mine løynlege brester!

Ko hai te ne faʻa ʻilo ʻene ngaahi hē? Ke ke fakamaʻa au mei he ngaahi angahala fufū.

13 Haldt og din tenar frå skamløysor, lat deim ikkje få magt yver meg! So vert eg ulastande og utan skuld for stor misgjerning.

Pea ke taʻofi hoʻo tamaioʻeiki foki mei he ngaahi angahala ʻoku fai ʻi he ʻilo; ke ʻoua naʻa nau puleʻi au: ko ia te u angatonu ai, pea te u māʻoniʻoni mei he angahala lahi.

14 Lat talen i min munn og tanken i mitt hjarta vera til hugnad for di åsyn, Herre, du mitt berg og min atterløysar!

‌ʻE Sihova, ko hoku mālohi, mo hoku huhuʻi, tuku ke lelei ʻi ho ʻao, ʻae ngaahi lea ʻa hoku ngutu, mo e fakakaukau ʻa hoku loto.