Salmenes 19

1 Til songmeisteren; ein salme av David. Himlarne fortel Guds æra, og kvelven forkynner kva hans hender hev gjort.

Thaburi ya Daudi Igũrũ riumbũraga riiri wa Mũrungu; namo matu mamemerekagia wĩra wa moko make.

2 Ein dag let sin tale strøyma ut til den andre, og ei natt forkynner den andre sin kunnskap.

Mũthenya ũkinyagĩria mũthenya ũrĩa ũngĩ ũhoro; naguo ũtukũ ũkamenyithia ũtukũ ũrĩa ũngĩ ũhoro wa riiri ũcio.

3 Der er ikkje tale, der er ikkje ord; deira røyst vert ikkje høyrd.

Gũtirĩ mĩario kana rũthiomi kũrĩa mũgambo wacio ũtaiguĩkaga.

4 Ut yver all jordi gjeng deira mål, og til heimsens ende deira ord. Åt soli sette han eit tjeld på deim.

Mũgambo wacio ũthiiaga thĩ yothe, nacio ciugo ciacio igakinya ituri cia thĩ. Ngai nĩambĩire riũa hema kũu igũrũ,

5 Og ho er lik ein brudgdom som gjeng ut or sitt løynrom, gled seg som ei kjempa til å renna sitt skeid.

narĩo riumaga rĩhaana ta mũhikania akiuma nyũmba yake, o na kana ta mũtengʼeri njoorua akĩhĩĩahĩĩa gũtengʼera.

6 Frå enden av himmelen er hennar utgang, og hennar umlaup til andre enden av honom, og ingen ting er duld for hennar hite.

Rĩrathagĩra mwena-inĩ ũmwe wa kũu igũrũ, na rĩgathiũrũrũka nginya mwena ũrĩa ũngĩ; gũtirĩ kĩndũ gĩtakinyagĩrwo nĩ ũrugarĩ warĩo.

7 Herrens lov er fullkomi, ho kveikjer sjæli; Herrens vitnemål er trufast, det gjer den einfalde vis.

Watho wa Jehova nĩ mũkinyanĩru, ũriũkagia ngoro ya mũndũ. Kĩrĩra kĩa Jehova nĩ gĩa kwĩhokeka, nĩkĩũhĩgagia mũndũ ũrĩa ũtarĩ mũũgĩ.

8 Herrens fyresegner er rette, dei gled hjarta; Herrens bodord er reint, det lyser upp augo.

Mataaro ma Jehova nĩmarũngĩrĩru, nĩ makenagia ngoro. Maathani ma Jehova nĩ macangararu, maheaga maitho ũtheri.

9 Herrens age er rein, han stend æveleg ved lag; Herrens domar er sanning, dei er rettferdige alle saman.

Gwĩtigĩra Jehova nĩ ũndũ mũtheru, gũtũũraga nginya tene. Matua ma Jehova nĩ ma ma, na mothe nĩ ma kĩhooto.

10 Dei er kostelegare enn gull, ja, fint gull i mengd, og søtare enn honning, ja, honning som dryp frå voks-kakorne.

Maũndũ macio nĩ ma goro gũkĩra thahabu, o na gũkĩra thahabu ĩrĩa therie mũno; marĩ mũrĩo gũkĩra ũũkĩ, o ũũkĩ ũrĩa uumĩte igua-inĩ.

11 Din tenar vert ogso åmint ved deim; når ein held deim, er det stor løn.

Ningĩ nĩmo mataaraga ndungata yaku; kũmamenyerera nĩ ũndũ ũrĩ irĩhi inene.

12 Kven merkar kor tidt han fer vilt? Forlat meg mine løynlege brester!

Nũũ ũngĩhota gũkũũrana mahĩtia make? Ndekera mahĩtia makwa ma hitho-inĩ.

13 Haldt og din tenar frå skamløysor, lat deim ikkje få magt yver meg! So vert eg ulastande og utan skuld for stor misgjerning.

Ningĩ rigagĩrĩria ndungata yaku ndĩkeehie mehia ma mwĩĩro o namo; ndũkanareke mehia macio manjathe. Nĩguo ndĩrĩikaraga itarĩ na ũcuuke, na itarĩ na mehia ma kwagarara watho.

14 Lat talen i min munn og tanken i mitt hjarta vera til hugnad for di åsyn, Herre, du mitt berg og min atterløysar!

Ciugo cia kanua gakwa na matarania ma ngoro yakwa irogũkenia maitho-inĩ maku, Wee Jehova, o Wee Rwaro rwakwa rwa Ihiga, na Mũkũũri wakwa.