Salmenes 139

1 Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. PANIE, przeniknąłeś [mnie] i znasz mnie.

2 Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.

Wiesz, kiedy siedzę i wstaję, z daleka znasz moje myśli.

3 Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.

Otaczasz moją ścieżkę i spoczynek, wszystkie moje drogi są ci znane.

4 For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.

Zanim na [moim] języku pojawi się słowo, ty, PANIE, już je znasz.

5 Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.

Otaczasz mnie z tyłu i z przodu i położyłeś na mnie twoją rękę.

6 Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.

Zbyt cudowna jest dla mnie [twoja] wiedza; jest wzniosła, nie mogę jej pojąć.

7 Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?

Dokąd ujdę przed twoim duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?

8 For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)

Jeśli wstąpię do nieba, [jesteś] tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś. (Sheol h7585)

9 Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,

Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza;

10 di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.

I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.

11 Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »

Jeśli powiem: Na pewno zakryją mnie ciemności, to i noc [będzie] dokoła mnie światłem.

12 so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.

Nawet ciemność [nic] przed tobą nie skryje, dla ciebie noc świeci jak dzień, ciemność jest jak światłość.

13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.

Ty bowiem panujesz nad moimi nerkami; okryłeś mnie w łonie mojej matki.

14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.

Wysławiam cię, bo zostałem stworzony w sposób zadziwiający i cudowny; przedziwne są twoje dzieła, a moja dusza zna [je] bardzo dobrze.

15 Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.

Żadna moja kość nie była zakryta przed tobą, gdy zostałem stworzony w skrytości i misternie złożony w głębiach ziemi.

16 Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.

Twoje oczy widziały niedoskonały płód mego [ciała]; w twojej księdze są zapisane wszystkie [moje] członki i dni, w [które] były kształtowane, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.

17 Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!

Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich liczba!

18 Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.

Gdybym chciał je zliczyć, byłoby ich więcej niż piasku; gdy się budzę, jeszcze jestem z tobą.

19 Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -

Zgładzisz, Boże, niegodziwego; niech odstąpią ode mnie ludzie krwawi;

20 dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!

[Którzy] mówią obrzydliwości przeciwko tobie, twoi wrogowie nadaremnie biorą [twoje imię].

21 Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?

Czy nie nienawidzę tych, PANIE, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają?

22 Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.

Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam [ich] za wrogów.

23 Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!

Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje myśli;

24 Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!

I zobacz, czy [jest] we mnie droga nieprawości, a prowadź mnie drogą wieczną.