Salmenes 129

1 Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -

Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

2 mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.

Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

3 På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.

Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

4 Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.

Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

5 Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.

Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

6 Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;

Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

7 slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.

Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

8 Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»

En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"