Salmenes 12

1 Til songmeisteren, etter Sjeminit; ein salme av David. Frels, Herre! For det er ute med den gudlege, dei trufaste er komne burt frå menneskjeborni.

Voor muziekbegeleiding; met bassen. Een psalm van David. Help toch Jahweh; want de trouw is verdwenen, De waarheid is zoek onder de kinderen der mensen.

2 Lygn talar dei kvar med sin næste, med smeikjande lippa, med tvihuga hjarta talar dei.

Men liegt elkander maar voor, Met valse harten, maar vleiende lippen.

3 Herren rydje ut alle smeikjande lippor, den tunga som talar store ord,

Jahweh snijde al die vleiende lippen af, De verwaande tongen van allen die zeggen:

4 deim som segjer: «Ved vår tunga skal me sigra; våre lippor er med oss, kven er herre yver oss?»

“Met onze tong zijn we sterk! We hebben onze lippen; wie kan ons aan!”

5 «For valdsverket mot dei arme, for sukken for dei fatige vil eg no reisa meg, » segjer Herren; «eg vil hjelpa den til frelsa, som stundar deretter.»

Om de nood der verdrukten En het kermen der armen Ga Ik opstaan, zegt Jahweh, Om redding te brengen aan wie er naar smacht!

6 Herrens ord er reine ord, eit sylv som er reinsa i verkstaden på jordi, sju gonger skirt.

Het woord van Jahweh Is zuiver als zilver, In een aarden smeltkroes gelouterd, Gereinigd tot zevenmaal toe.

7 Du, Herre, vil vakta deim, du vil verja dei mot denne ætti for alltid.

Gij zult het gestand doen, o Jahweh, En ons altijd beschermen tegen dit ras:

8 Rundt um vil dei ugudlege sviva ikring, når nidingskap vert sett høgt hjå menneskjeborni.

Al zijn de bozen nog zo verwaand, En de mensen nog zo gemeen!