Salmenes 107
1 Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
2 So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,
Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
3 som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.
I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
4 Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.
I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
5 Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.
I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
6 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,
Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
7 og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.
A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
8 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
9 for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
10 Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,
Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
11 av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.
Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
12 Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.
Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
13 Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.
Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
14 Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.
Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
15 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
16 for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.
Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
17 Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.
Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
18 Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.
Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
19 Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.
Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
20 Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.
Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
21 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
22 og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.
Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
23 Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,
Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
24 dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.
Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
25 Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.
Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
26 Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.
Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
27 Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.
Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
28 Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.
Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
29 Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.
Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
30 Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.
Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
31 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
32 og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.
Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
33 Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,
Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
34 fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.
I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
35 Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.
Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
36 Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.
A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
37 Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.
Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
38 Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.
Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
39 So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.
Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
40 Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,
E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
41 han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.
Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
42 Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.
Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
43 Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.
Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
