Salomos Ordsprog 6

1 Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,

E KUU keiki, ina e hoohiki oe e panai no kou hoalauna, Ina i pai kou lima me ka malihini,

2 er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,

A i puni oe i ka olelo a kou waha, A i punihei oe i ka olelo a kou waha.

3 gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,

Ano la, e kuu keiki, e hana oe i keia, i pakele. I kou lilo ana i ka lima o kou hoalauna: O hele, e hoohaabaa ia oe iho, e hoolaulea i kou hoalauna.

4 unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.

Mai haawi i ka hiamoe i kou mau maka, Aole hoi e pipili kou mau lihilihi:

5 Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!

E hemo aku oe me he dia la mailoko ae o ka lima, A e like hoi me ka manu mai ka lima ae o ke kuhea manu.

6 Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!

E ka mea hiamoe, e hele oe i ka anonanona, E nana i kona aoao a e hoonaauao iho:

7 Han hev ingen hovding eller fut eller herre,

Aohe alii ia ia, Aole haku, aole hoi lunakanawai;

8 men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.

Hoahu no oia i kana ai i ke kau, I ka wa e ohi ai, hoiliili oia i kana mea ai.

9 Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?

E ka mea hiamoe, pehea ka loibi o kou hiamoe ana? Ahea la oe e ala mai ai mai kou hiamoe ana mai?

10 Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,

He moe iki ae, he hiamoe iki ae, He pelu hou iki ae i ka lima a hiamoe:

11 so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.

A e hiki mai kou ilihune me he kanaka hele la, A me kou nele e like me ke kanaka kaua.

12 Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,

O ke kanaka aia, o ke kanaka hewa, Hele no oia me ka waha hoopunipuni.

13 som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,

Iimo oia me ka maka, ao aku oia me ka wawae, Kuhikuhi oia me kona manamanalima;

14 med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.

He kolohe no ma kona naau, Noonoo ino oia i na la a pau, Hookonokono oia i ka hakaka.

15 Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.

Nolaila, e loohia koke mai oia e ka make; E haihai koke ia oia, aole mea nana e hoola,

16 Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:

O keia mau mea eono, he mau mea e inaina mai ai o Iehova; Ehiku hoi e hoopailua ai o kona naau.

17 Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,

O na maka kiekie, o ke elelo wahahee, A me na lima hookahe koko hala ole,

18 hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,

O ka naau e imi ana i na manao kolohe, A me na wawae e holo kiki ana i ka hewa,

19 den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.

O ka mea hoike hoopunipuni e hana ana i ka wahahee, A me ka mea hookonokono i ka hakaka mawaena o na hoahanau.

20 Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!

E kuu keiki, e malama oe i ke kanoha a kou makuakane, Mai haalele hoi i ke kanawai o kon makuwahine.

21 Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!

E hawele mau oe ia mau mea ma kou naau, E nakii oe ia mau mea ma kou a-i.

22 Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.

I kou hele ana, ea, e kai aku ia ia oe; I kou moe ana e kiai oia maluna ou; I kou ala ana iluna, oia ke kamailio pu me oe.

23 For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.

No ka mea, he kukui ke kauoha, He malamalama ke kanawai, O ka aoao o ke ola oia ke ao ana e naauao ai:

24 Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.

I malamaia oe i ka wahine ino, I ka malihini i hoomalimali me kona elelo.

25 Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!

Mai kuko aku i kona maikai maloko o kou naau, Aole hoi e puniheiia e kona mau lihilihi.

26 For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.

No ka mea, no ka wahine hookamakama, E nele ke kanaka a i ka apana ai; Hoohalua no ka wahine moe kolohe i ka uhane i minaminaia.

27 Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?

E lawe anei ke kanaka i ke ahi ma kona poli, Aole hoi e wela kona kapa?

28 Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?

Ina o hele ke kanaka ma na nanahu e aa ana, Aole anei e wela kona kapuwai?

29 So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.

Pela ka mea e komo ae ana i ka wahine a kona hoalauna; Aole e aponoia na mea hoopa ia ia.

30 Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?

Aole i hoowahawahaia ka aihue i kona aihue ana, Ina he mea ia e maona ai kona pololi.

31 Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.

Aka, i loaa oia, e uku pahiku no, E haawi oia i ka waiwai a pau o kona hale.

32 Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.

O ka mea moe kolohe me ka wahine, aole ona naauao; O ka make o kona uhane kana i hana'i.

33 Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.

E loaa ia ia ka eha a me ka hoowahawahaia mai. Aole hoi o holoiia kona mea e hilahila ai.

34 For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.

No ka mea, o ka lili, oia ko ke kanaka mea e ukiuki ai; Aole oia e hoopakele i kona la e hoopai aku ai.

35 Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.

Aole oia e manao mai i ka uku; Aole hoi oia o oluolu, ke haawi mai oe i na makana he nui.