Salomos Ordsprog 28

1 Dei gudlause flyr um ingen deim elter, dei rettferdige er som ungløva trygge.

De boze vlucht, ook al wordt hij niet vervolgd; De rechtvaardige voelt zich veilig als een leeuw.

2 Syndar eit land, fær det mange herrar, men hev folket mykje vit, varer retten lenge.

De misdaad van tyrannen doet twisten ontstaan; Door een verstandig man worden ze bijgelegd

3 Ein fatig herre som trykkjer dei arme, er eit regn som herjar og ikkje gjev brød.

Een man, die rijk is, maar de armen verdrukt, Is een regen, die wegspoelt, geen brood geeft.

4 Dei som gjeng ifrå lovi, prisar dei gudlause, men dei som held lovi, harmast på deim.

Die om de wet niet geven, prijzen den boze; Die de wet onderhouden, zijn kwaad op hem.

5 Vonde folk skynar ikkje kva rett er, men dei som søkjer Herren, skynar alt.

Slechte mensen verstaan geen recht, Maar die Jahweh zoeken begrijpen alles.

6 Betre er ein fatigmann som ferdast lytelaust, enn ein rikmann som er rang og gjeng tvo vegar.

Beter een arme, die onberispelijk wandelt, Dan een rijke, die verkeerde wegen gaat.

7 Den som agtar på rettleiding, er ein vitug son, men den som hev lag med øydarar, fører skam yver far sin.

Het kind, dat de Wet onderhoudt, is verstandig; Maar gaat het om met verkwisters, het maakt zijn vader beschaamd.

8 Den som aukar si eiga med renta og oker, han sankar åt den som er god mot dei arme.

Wie zijn bezit vermeerdert met rente en toeslag, Spaart het op voor hem, die goed is voor de armen.

9 Um ein vil venda øyra burt og ikkje høyra lovi, er jamvel bøni hans ein styggedom.

Wie weigert, naar de Wet te luisteren, Is een gruwel, zelfs als hij bidt.

10 Den som villar ærlegt folk inn på ein vond veg, han skal stupa i si eigi grav, men dei lytelause skal erva det som godt er.

Wie brave mensen op het slechte pad brengt, Valt zelf in zijn eigen kuil. Deugdzamen zullen het goede verwerven

11 Ein rikmann tykkjer han er vis, men ein fatigmann med vit granskar honom ut.

Een rijkaard denkt, dat hij wijs is; Een arme, maar verstandige drommel doorziet hem.

12 Held dei rettferdige høgtid, stend det herleg til, men når gudlause kjem seg upp, lyt ein leita etter folk.

Als de rechtvaardigen juichen, is de welvaart groot; Krijgen bozen de macht, dan zijn de mensen zoek.

13 Den som dyl misgjerningarne sine, hev ikkje lukka med seg, men den som sannar deim og vender seg ifrå deim, han finn miskunn.

Wie zijn zonden verheimelijkt, zal geen voorspoed hebben; Wie ze belijdt en laat varen, zal vergiffenis krijgen.

14 Sæl den mannen som alltid ottast, men den som gjer hjarta sitt hardt, han fell i ulukka.

Gelukkig de mens, die altijd angstvallig is; Wie zijn hart afstompt, valt in het kwaad.

15 Burande løva og ein grådig bjørn er gudlaus hovding yver fatigt folk.

Een brullende leeuw en een roofzuchtige beer: Dat is een goddeloos heerser over een behoeftig volk.

16 Du hovding fatig på vit og rik på vald! Dei som hatar urett vinning, skal liva lenge.

Een kortzichtig vorst maakt zich aan veel afpersing schuldig; Haat hij oneerlijke winst, dan leeft hij lang.

17 Ein mann med blodskuld yver seg er på flugt alt til gravi, ingen må hjelpa honom.

Een mens, die bezwaard is door bloedschuld, Moet tot het graf een vluchteling blijven, door niemand geholpen.

18 Den som ferdast lytelaust, vert frelst, men den range tvivegs-farar fell på den eine.

Wie onberispelijk wandelt, wordt gered; Wie verkeerde wegen gaat, valt in een kuil.

19 Den som dyrkar si jord, fær nøgdi av brød, men den som fer etter fåfengt, fær nøgdi av armod.

Wie een akker bebouwt, heeft eten genoeg; Wie zijn tijd verbeuzelt, zit volop in de armoe.

20 Ein trufast mann fær rik velsigning, men den som renner etter rikdom, vert ei urefst.

Een eerlijk mens wordt rijkelijk gezegend; Wie te spoedig rijk wil worden, blijft niet ongestraft.

21 Det er’kje godt når ein gjer mannemun, men mang ein mann vert brotsmann for ein brødbit.

Partijdigheid is altijd verkeerd: Voor een stuk brood kan iemand een misdrijf begaan.

22 I bråhast vil den ovundsjuke verta rik, og han veit’kje at vanråd vil koma på han.

Een boosaardig mens wil spoedig rijk worden, Niet vermoedend, dat het gebrek hem wacht.

23 Den som refser ein mann, vinn seg takk til slutt meir enn den som smeikjer med tunga si.

Wie iemand vermaant, oogst later dank, Meer dan iemand met een gladde tong.

24 Den som plundrar far sin og mor si og segjer: «Det er ikkje synd, » han er øydelands lagsbror.

Wie zijn vader en moeder berooft, en zegt: "Het is niet verkeerd", Is een gezel van den misdadiger.

25 Den vinnekjære valdar trætta, men den som lit på Herren, fær kveikjing.

Een hebzuchtig mens stookt ruzie; Wie op Jahweh vertrouwt, heeft het goed.

26 Den som lit på vitet sitt, han er ein dåre, men den som vandrar i visdom, vert frelst.

Wie op zichzelf vertrouwt, is een domoor; Wie in wijsheid wandelt, wordt gered.

27 Den som gjev den fatige, vantar inkje, men den som let att augo, fær mykje banning yver seg.

Wie aan een arme geeft, krijgt geen gebrek; Wie zijn ogen voor hem sluit, wordt diep vervloekt.

28 Når gudlause kjem seg upp, då gøymer folk seg, men når dei gjeng til grunns, då aukar dei rettferdige.

Krijgen bozen de macht, dan bergt zich de mens; Als zij ten onder gaan, worden de rechtvaardigen talrijk.