Salomos Ordsprog 23
1 Når du sit til bords hjå ein hovding, so agta vel på kven du hev fyre deg,
Als ge bij den koning aan tafel zit, Let dan enkel op wat voor u staat,
2 og set ein kniv på strupen din, um mathugen din er stor.
En zet een mes op uw keel Als ge een goede eetlust hebt;
3 Fys ikkje etter hans lostemat, for det er dårande føda.
Wees niet belust op zijn lekkernijen, Want ze zijn een bedriegelijke spijs.
4 Mød deg ei med å verta rik, lat fara den klokskapen din!
Doe geen moeite, om rijkdom te verwerven, Zie van uw voornemen af;
5 Lat ei augo fljuga til det som kverv, for det gjer seg vengjer, det er visst, som ein ørn som flyg til himmels.
Zodra ge uw zinnen daarop zet, Is hij al heen! Want hij maakt zich vleugels, En vliegt als een arend de lucht in.
6 Et ikkje brød hjå den som misunner deg, og fys ikkje etter hans lostemat!
Ga niet eten bij een vrek, Wees niet belust op zijn lekkernijen;
7 For som han reknar ut i sjæli si, soleis er han. «Et og drikk!» han segjer til deg, men hjarta hans er ikkje med deg.
Want het is iemand, die bij zichzelf zit te rekenen, Die "Eet en drink" tot u zegt, maar het niet meent.
8 For biten din som du hev ete, lyt du spy upp att, og du hev spilt dine fagre ord.
De spijs, die ge gegeten hebt, spuwt ge weer uit, En uw vriendelijke woorden hebt ge verspild.
9 For øyro på dåren skal du ikkje tala, for han vanvyrder visdommen i dine ord.
Spreek niet ten aanhoren van een dwaas; Hij geeft niets om uw wijze woorden.
10 Flyt ikkje gamall merkestein, og kom ei inn på åkrane åt faderlause.
Verleg de grenzen van weduwen niet En raak niet aan de akker van wezen;
11 For deira målsmann er sterk, han skal føra saki deira imot deg.
Want hun Losser is sterk, Hij neemt het voor hen tegen u op.
12 Vend hjarta ditt til age og øyro dine til kunnskaps ord!
Neem een vermaning wel ter harte Open uw oren voor verstandige taal.
13 Lat ikkje guten vera utan age! Slær du han med riset, skal han ikkje døy.
Ge moet een knaap geen vermaning sparen, Al slaat ge hem met een stok, hij gaat er niet van dood;
Want als ge hem met een stok hebt geslagen, Hebt ge hem van de onderwereld gered. (Sheol h7585)
15 Son min, vert hjarta ditt vist, so gled seg og mitt hjarta,
Mijn kind, als úw hart wijs is, Zal ook mijn hart zich verheugen;
16 og nyro mine fegnast når lipporn’ dine talar det som rett er.
Mijn ziel zal jubelen, Als uw lippen juiste dingen zeggen.
17 Lat ikkje hjarta ditt misunna syndarar, men stræva stødt etter gudlegdom.
Laat uw hart niet jaloers zijn op zondaars, Maar ijveren voor de vrees voor Jahweh, iedere dag;
18 For då er du viss på ei framtid, og di von skal ei verta til inkjes.
Als ge die bewaart, is er toekomst, En zal uw verwachting niet worden beschaamd.
19 Høyr du, son min, og vert vis, og lat hjarta ditt ganga beint fram på vegen.
Mijn zoon, luister en wees wijs, Breng uw hart op het rechte pad.
20 Ver ikkje med millom vindrikkarar, millom deim som foret seg på kjøt.
Doe niet mee met wijnslempers, Met hen, die zich aan vlees te buiten gaan;
21 For drikkar og storetar fatig vert, og svevn gjev fillor for klæde.
Want een drinker en een veelvraat verarmt, De roes hult iemand in lompen.
22 Høyr på far din som avla deg, og vanvyrd ei mor di når ho vert gamall!
Luister naar uw vader, die u heeft verwekt, Minacht uw moeder niet, als ze oud is geworden.
23 Kjøp sanning og sel henne ikkje, visdom og age og vit.
Verwerf u waarheid, en verkoop ze niet, Wijsheid, tucht en inzicht.
24 Storleg fegnast far til den rettferdige, og den som fær ein vis son, skal få gleda av han.
Innig verheugt zich de vader van een rechtschapene, Wie een wijze baarde, beleeft genoegen aan hem:
25 Lat far din og mor di gleda seg, og ho som fødde deg, fegnast.
Zo moge uw vader zich over u verheugen, Zij zich verblijden, die u ter wereld bracht.
26 Son min, gjev meg hjarta ditt, og lat dine augo lika vegarne mine.
Mijn zoon, schenk mij uw hart, Laat uw ogen op mijn wegen letten;
27 For skjøkja er som djupe gravi og den framande kona som tronge brunnen,
Want een deerne is een diepe kuil, Een vreemde vrouw een nauwe put.
28 ja, ho ligg på lur som ein ransmann, og ho aukar talet på utrue folk.
Ja, zij ligt op de loer als een rover, En maakt vele mensen ontrouw.
29 Kven hev sorg? Kven hev sut? Kven hev dragsmål? Kven hev klagemål? Kven hev sjølvvalde sår? Kven hev dimsynte augo?
Waar klinkt ach, en waar klinkt wee; Waar heerst twist, waar nijpen de zorgen? Waar worden zonder reden wonden geslagen, Waar worden de blikken beneveld?
30 Dei som drygjer lenge hjå vinen, dei som kjem og smakar på mjøden.
Waar men nog laat aan de wijn zit, Waar men komt, om de drank te keuren.
31 Sjå ikkje på vinen kor han raudnar, kor vænt han smiler i staupet! lett renn han ned.
Zie niet om naar de wijn, hoe rood hij is, Hoe hij fonkelt in het glas. Wel glijdt hij zachtjes naar binnen, Vloeiend langs lippen en tanden.
32 Men sidan han sting som ein slange og høgg som ein orm.
Maar ten leste bijt hij als een slang, Is hij giftig als een adder.
33 Då skal augo dine sjå rare syner, og hjarta ditt talar tull og tøv.
Uw ogen zien vreemde dingen, Uw hart slaat wartaal uit;
34 Du vert som låg du i havsens djup, eller låg i toppen av mastri.
Ge voelt u als iemand, die dobbert op zee, Als een matroos bij zware storm:
35 «Dei slo meg, men det gjorde’kje vondt, dei banka meg, men eg kjende det ikkje. Når skal eg vakna? Eg vil få tak i endå meir.»
"Ze hebben me geslagen, en ik voelde het niet, Ze hebben me gebeukt, en ik merkte het niet! Wanneer ben ik weer wakker? Dan ga ik er nog eens op uit!"
