Salomos Ordsprog 22

1 Eit godt namn er meir verdt enn rikdom stor, og manntekkje betre enn sylv og gull.

Laba slava der vairāk, nekā liela bagātība; mīlestība pie ļaudīm labāka, nekā sudrabs un zelts.

2 Rik og fatig råkast, Herren hev skapt deim alle.

Bagāts sastopas ar nabagu; Tas Kungs viņus visus radījis.

3 Den kloke ser fåren og gøymer seg, men fåmingar renner fram og lyt bøta for det.

Gudrais paredz nelaimi un paglābjas; bet neprāta ļaudis skrien vien un dabū ciest.

4 Løn for spaklynde og otte for Herren er rikdom og æra og liv.

Pazemības, proti Dieva bijības alga ir bagātība un gods un dzīvība.

5 Klunger og snaror er på den vegen den falske gjeng, den som agtar si sjæl, held seg burte frå deim.

Ērkšķi un valgi ir netiklam ceļā; kas savu dvēseli sargā, paliks tālu no tiem.

6 Lær guten etter som guten er, so vik han ikkje ifrå det, um han vert gamall.

Māci bērnam viņa ceļu, tad viņš, arī vecs palicis, no tā neatkāpsies.

7 Rikmann rå’r yver fatigfolk, og den som fær lån, vert træl for den som gjev.

Bagātais valda pār nabagiem, un kas aizņēmās, ir aizdevēja kalps.

8 Den som sår urett, skal hausta vondt, og hans ovmods ris fær ein ende.

Kas netaisnību sēj, tas bēdas pļaus un ies bojā caur savas blēdības rīksti.

9 Den godhjarta vert velsigna, for han gjev sitt brød til armingen.

Žēlīga acs taps svētīta; jo viņa no savas maizes dod nabagam.

10 Jaga spottaren ut, so gjeng trætta med, og for skjemsla og kiv fær du fred.

Izdzen garzobi, tad aizies ķilda, un riešana mitēsies un kauns.

11 Den som elskar hjartans reinleik, den som talar vænt, han hev kongen til ven.

Kam šķīsta sirds un mute mīlīga, tam ķēniņš ir par draugu.

12 Herrens augo vaktar kunnskap, men ord frå den utrue støyter han um.

Tā Kunga acis pasargā, kam atzīšana; bet nelieša vārdus viņš izdeldē.

13 Letingen segjer: «Det er ei løva der ute, eg kunde verta drepen midt på gata.»

Slinkais saka: „Lauva ir ārā; ielas vidū mani saplosīs!“

14 Ei djup grav er skjøkjemunn, den som Herren er harm på, skal falla nedi.

Maukas mute ir dziļa bedre; ko Tas Kungs ienīst, tas krīt tur iekšā.

15 Vitløysa heng fast ved hjarta hjå guten, men tukteriset driv henne burt frå han.

Blēņas līp bērna sirdī; bet pārmācības rīkste tās izdzen tālu.

16 Trykkjer du armingen, vert det honom til vinning, gjev du den rike, vert det berre til tap.

Kas no nabaga plēš, savu mantu vairot, tas to atkal dos bagātam līdz pat trūcībai.

17 Lut øyra ned og høyr på ord av vismenn vend hjarta til min kunnskap!

Griez savu ausi un klausies gudro vārdu un loki savu sirdi pie manas atzīšanas.

18 For det er vænt at du deim varar i ditt hjarta; gjev dei må vera reiduge på dine lippor!

Jo tas būs jaukums, ja tu tos sirdī pasargāsi un tos visnotaļ stādīsi uz savām lūpām.

19 Av di du skal lita på Herren, lærer eg deg i dag, just deg.

Lai tava cerība stāv uz To Kungu. Šodien es tevi mācu, tiešām tevi!

20 Hev eg’kje skrive fyndord til deg med råder og kunnskap

Vai tev jau sen to neesmu rakstījis ar padomiem un mācībām,

21 til å kunngjera deg det som rett er, sannings ord, so du med sannings ord kann svara deim som sender deg?

Ka tev rādītu taisnus un patiesīgus vārdus, atbildēt patiesības vārdus tiem, kas tevi sūta.

22 Plundra ikkje ein fatigmann av di han er fatig, og tred ikkje armingen ned i porten!

Neaplaupi nabagu, tādēļ ka tas nabags, un nenospaidi sērdieni tiesas priekšā;

23 For Herren skal føra saki deira og taka livet deira som tek ifrå deim.

Jo Tas Kungs iztiesās viņu tiesu un laupīs dvēseli tiem, kas tos laupa.

24 Gjev deg ikkje i lag med ein som snart vert vreid, og gakk ikkje med ein bråsinna mann,

Netinies ar bargu, un nesameties ar to, kam ātras dusmas,

25 at du ikkje skal venja deg til hans vegar og få sett ei snara for livet ditt!

Ka tu nemācies viņa tekas un nesavaldzini savu dvēseli.

26 Ver ei millom deim som gjev handtak, millom deim som borgar for skuld!

Neturies pie tiem, kas ar roku apsolās un par parādu galvo;

27 Når du inkje hev å betala med, kvifor skal dei taka sengi di burt under deg?

Kad tev nebūs ko maksāt, tad noņems tavu gultu apakš tevis.

28 Flyt ikkje gamall merkestein som federne dine hev sett!

Neatcel vecās robežas, ko tavi tēvi likuši.

29 Ser du ein mann som er dugleg i arbeidet, han skal tena hjå kongar og ikkje hjå småfolk.

Ja tu vīru redzi, kas tikuši(prasmīgi) savu darbu dara, tas stāvēs ķēniņu priekšā, un nestāvēs šādu tādu ļaužu priekšā.