Salomos Ordsprog 13

1 Den vise son let seg aga av far sin, men spottaren høyrer ikkje på skjenn.

O KE keiki akamai, aia no ia ma ke aoia e kona makuakane; O ka mea hoowahawaha, aole ia e hoolohe i ke aoia mai.

2 Sjølv fær ein godt av den frukt som munnen ber, men hugen åt svikarar stend etter vald.

Ma ka hua o ka waha e ai ai ke kanaka i ka maikai: E ai ka uhane o ka poe aia i ka poino.

3 Den som agtar munnen sin, varar si sjæl, men gapen fær seg ei ulukka.

O ka mea malama i kona waha, malama no ia i kona uhane; O ka mea hoohamama i ka waha, e loaa ia ia ka make.

4 Hugen i letingen lyster og fær ikkje noko, hugen i strævsame folk fær rikleg mette.

Makemake wale ka uhane o ka mea hiamoe, aole i loaa; O ka uhane o ka poe hana mau, e maona no ia.

5 Den rettferdige hatar ljugarord, men den gudlause fer stygt og skamleg åt.

Ua inaina mai ka mea pono i ka olelo wahahee; O ka mea hewa la, he hoopailua ia a me ka hilahila.

6 Rettferd varar den som fer ulastande, men gudløysa feller den som gjer synd.

Na ka pono e kiai i ka mea hele pololei; Na ka hewa hoi e hoohiolo i ka mea lawehala.

7 Mang ein ter seg rik og eig då inkje, ein annan ter seg fatig og eig mykje.

Hoowaiwai kekahi ia ia iho, aole nae he wahi mea ia ia; Hoonele hoi kekahi ia ia iho, a nui no nae kana waiwai.

8 Mannsens rikdom er ein løysepeng for livet hans, men fatigmannen fær inkje trugsmål høyra.

O ka panai ana o ko ke kanaka ola, o kona waiwai no ia; O ka mea ilihune, aole ia e hoolohe i ke aoia mai.

9 Ljoset åt dei rettferdige brenn lystigt, men lampa åt ugudlege vil slokna.

O ka malamalama o ka poe pono, he mea hoohauoli ia; O ke kukui o ka poe hewa, e pio auauei ia.

10 Med ovmod veld ein berre trætta, men hjå deim som tek mot råd, er visdom.

Ma ka haaheo wale no ka hakaka; Ma ka poe kukakuka pono ka naauao.

11 Lettfengen rikdom minkar, men sankar du smått um senn, fær du meir og meir.

E hele liilii ka waiwai i haapuka wale ia; O ka mea hoiliili ma ka hana, e mahuahua no.

12 Langdrøg von gjer hjarta sjukt, men uppfyllt ynskje er eit livsens tre.

O ka manaolana i hoopaneeia, oia ka mea e maule ai ka naau; A hiki mai ka mea i makemakeia, oia ka laau o ke ola.

13 Den som vanvyrder ordet, tyner seg sjølv, men den som ottast bodordet, fær løn.

O ka mea hoowahawaha i ka olelo, e make no ia; O ka mea makau aku i ke kanawai, e ukuia oia,

14 Vismanns læra er livsens kjelda, so ein slepp undan frå daudesnaror.

O ke ao ana o ke kanaka naauao, he punawai ola ia, He mea hoi e pakele ai i na pahele o ka make.

15 Godt vit gjev manntekkje, men hard er vegen som svikarar gjeng.

Ma ka noonoo pono i loaa'i ka lokomaikaiia mai; O ka aoao o ka poe aia, he pilikia ia.

16 Kvar som er klok, fer fram med vit, men ein dåre briskar seg med dårskap.

E haua no na mea noonoo a pau ma ka ike; O ka naaupo hoi ka i hoike aku i ka lapuwale.

17 Ein gudlaus sendemann fell i ulukka, men trufast bodberar er lækjedom.

O ke kukini hewa, haule oia i ka lalau, O ka elele oiaio hoi, oia ka mea e pono ai.

18 Armod og skam fær den som viser age ifrå seg, men den som agtar på refsing, vinn æra.

He ilihune a he hilahila i ka mea haalele i ke aoia mai; O ka mea malama i ke aoia mai, e hoomaikaiia mai oia.

19 Uppfyllt ynskje er søtt for sjæli, men å vika frå vondt er ei gruv for dårar.

O ka makemake i loaa mai, he ono no ia i ka uhane; He mea hoowahawaha i ka poe lapuwale, ka haalele i ka hewa.

20 Gakk saman med dei vise, so vert du vis, men ilag med dårar gjeng det deg ille.

O ka mea hele pu me ka poe akamai, akamai no ia; O ka hoalauna o ka poe lapuwale, e mahuahua ka hewa.

21 Ulukka forfylgjer syndarar, men rettferdige fær godt til løn.

Hahai ka poino i ka poe hewa; E ukuia ka poe pono i ka pomaikai.

22 Den gode let etter seg arv til barneborn, men det syndaren eig, er gøymt åt den rettferdige.

E hooili mai ko ka mea maikai no kana poe mamo; Ua waihoia hoi na ka poe pono ka waiwai o ka mea hewa.

23 Fatigfolks nybrot gjev rikeleg føda, men mang ein vert tynt ved urettferd.

O ka ai nui, aia ma ka mahiai o ka poe ilihune; Lilo wale hoi kekahi no ka noonoo ole.

24 Den som sparer riset sitt, hatar son sin, men den som elskar han, tuktar honom tidleg.

O ka mea hookaaokoa i ka laau hahau, oia ke aloha ole i kana keiki; O ka mea aloha ia ia, imi no ia i ke aoia mai nona.

25 Rettferdige hev mat til å metta seg på, men gudlause gjeng med magen tom.

E ai no ka poe pono, a maona kona uhane, O ka opu o ka poe hewa, e nele ia i ka ai ole.