Matteus 22
1 So tok Jesus til ords att og sagde dei ei onnor likning:
Kaj respondante, Jesuo denove parolis al ili parabole, dirante:
2 «Himmelriket kann liknast med ein konge som gjorde bryllaup åt son sin.
La regno de la ĉielo similas al unu reĝo, kiu faris edziĝan feston por sia filo,
3 Han sende ut sveinarne sine, og kalla deim som var bedne til bryllaups; men dei vilde ikkje koma.
kaj sendis siajn sklavojn, por voki la invititojn al la edziĝa festo; kaj ili ne volis veni.
4 So sende han andre sveinar og sagde: «Seg til deim som er bedne: «No hev eg stelt til bryllaupsmaten; uksane mine og gjødfeet er slagta, og alt er ferdigt. Kom no til bryllaups!»»
Poste li sendis aliajn sklavojn, dirante: Diru al la invititoj: Jen mi preparis la manĝon; miaj bovoj kaj miaj grasigitaj brutoj estas buĉitaj, kaj ĉio estas preta; venu al la edziĝa festo.
5 Men dei brydde seg ikkje um det; ein gjekk ut på åkeren sin og ein annan til krambudi si;
Sed ili malatentis, kaj foriris, unu al sia bieno, alia al sia komercado;
6 og dei hine greip sveinarne hans, og skamførde deim og drap deim.
kaj la ceteraj, kaptinte liajn sklavojn, perfortis kaj mortigis ilin.
7 Då vart kongen harm. Han sende ut herarne sine og gjorde ende på dråpsmennerne og brende upp byen deira.
Kaj la reĝo koleris; kaj sendinte siajn armeojn, li pereigis tiujn mortigintojn kaj bruligis ilian urbon.
8 So sagde han til sveinarne sine: «Alt er ferdigt til bryllaupet, men dei bedne var ikkje verde det.
Tiam li diris al siaj sklavoj: La edziĝa festo estas preta, sed la invititoj ne estis indaj.
9 Gakk no ut på vegar og vegskil og bed til bryllaups alle deim de finn!»
Iru do al la disirejoj de la vojoj, kaj ĉiujn, kiujn vi trovos, invitu al la edziĝa festo.
10 So gjekk sveinarne ut på vegarne og bad i hop alle dei fann, både vonde og gode, og bryllaups-stova vart full av gjester.
Kaj tiuj sklavoj, elirinte sur la vojojn, kunvenigis ĉiujn, kiujn ili trovis, malbonajn kaj bonajn; kaj la edziĝa festo pleniĝis de gastoj.
11 Då so kongen kom inn og vilde sjå gjesterne, vart han var ein som ikkje var bryllaupsklædd.
Sed la reĝo, enveninte por rigardi la gastojn, tie vidis viron, kiu ne havis sur si edziĝofestan veston;
12 Han segjer til honom: «Kjære, korleis hev du kome inn her og er ikkje bryllaupsklædd?» Men han kunde ingen ting svara.
kaj li diris al li: Amiko, kiel vi envenis ĉi tien, ne havante edziĝofestan veston? Kaj li silentadis.
13 Då sagde kongen til bordsveinarne: «Bitt hender og føter på honom, og kasta honom ut i myrkret utanfor, der dei græt og skjer tenner!»
Tiam la reĝo diris al siaj servantoj: Ligu lin mane kaj piede, kaj elĵetu lin en la eksteran mallumon; tie estos la plorado kaj la grincado de dentoj.
14 For mange er kalla, men få er utvalde.»
Ĉar multaj estas vokitaj, sed malmultaj estas elektitaj.
15 Då gjekk farisæarane burt og lagde råd um korleis dei skulde få fanga honom i ord.
Tiam iris la Fariseoj, kaj konsiliĝis, kiel ili povos impliki lin per interparolado.
16 Dei sende læresveinarne sine til honom i lag med Herodes-mennerne og let deim segja: «Meister, me veit du er ærleg, og det er sanning det du lærer oss um Guds veg, og du bryr deg ikkje um nokon; for du gjer ikkje skil på folk.
Kaj ili sendis al li siajn disĉiplojn kun la Herodanoj, por diri: Majstro, ni scias, ke vi estas verama, kaj instruas laŭ vero la vojon de Dio, kaj ne zorgas pri iu ajn; ĉar vi ne favoras la personon de homoj.
17 Seg oss no: Kva meiner du? Er det rett å svara skatt til keisaren, eller er det ikkje?»
Diru do al ni, kiel ŝajnas al vi? ĉu konvenas doni tributon al Cezaro, aŭ ne?
18 Men Jesus skyna den vonde meiningi deira og sagde: «Kvi freistar de meg, hyklarar?
Sed Jesuo, sciante ilian ruzecon, diris: Kial vi min provas, hipokrituloj?
19 Lat meg sjå skattemynti!» So flidde dei honom ein sylvpening.
Montru al mi la tributan moneron. Kaj ili alportis al li denaron.
20 «Kva er dette for eit bilæte og namn?» spurde han.
Kaj li diris al ili: Kies estas ĉi tiu bildo kaj la surskribaĵo?
21 «Det er keisarens, » svara dei. Då sagde han til deim: «So gjev keisaren det som keisarens er, og Gud det som Guds er!»
Ili diris al li: De Cezaro. Tiam li diris al ili: Redonu do al Cezaro la propraĵon de Cezaro, kaj al Dio la propraĵon de Dio.
22 Då dei høyrde det, undra dei seg og gjekk burt ifrå honom.
Kaj aŭdinte, ili miris, kaj lin lasis kaj foriris.
23 Same dagen kom det nokre sadducæarar til honom - det er dei som segjer at det ikkje er nokor uppstoda - dei sette fram eit spursmål for honom og sagde:
En tiu sama tago alvenis al li Sadukeoj, kiuj diras, ke ne estas releviĝo; kaj ili demandis lin, dirante:
24 «Meister, Moses hev sagt: «Når ein mann døyr barnlaus, so skal bror hans gifta seg med enkja og halda uppe ætti åt bror sin.»
Majstro, Moseo diris: Se iu mortas, ne havante infanojn, lia frato edziĝu kun lia edzino kaj naskigu idaron al sia frato.
25 No var det sju brør hjå oss. Den eine gifte seg, og døydde; han hadde ikkje born, og let etter seg kona si til broren.
Estis ĉe ni sep fratoj; kaj la unua edziĝis kaj mortis, kaj ne havante idaron, lasis sian edzinon al sia frato;
26 Like eins den andre og den tridje, radt til den sjuande.
tiel same ankaŭ la dua, kaj la tria, ĝis la sepa.
27 Etter deim alle døydde kona.
Kaj post ĉiuj la virino mortis.
28 Kven av dei sju skal no ho høyra til i eit anna liv? For dei hev havt henne alle.»
En la releviĝo do, por kiu el la sep ŝi estos edzino? ĉar ĉiuj ŝin havis.
29 Jesus svara: «De fer vilt, av di de ikkje kjenner skrifterne og ikkje Guds magt.
Sed Jesuo responde diris: Vi eraras, ne sciante la Skribojn, nek la potencon de Dio.
30 For i eit anna liv er det ingen som gifter seg eller vert burtgift; dei er som Guds englar i himmelen.
Ĉar en la releviĝo oni nek edziĝas nek edziniĝas, sed estas kiel anĝeloj en la ĉielo.
31 Men at dei avlidne skal standa upp att, hev de’kje lese kva Gud hev tala til dykk um det, når han segjer:
Sed pri la releviĝo el la mortintoj, ĉu vi ne legis tion, kio estis dirita al vi de Dio, nome:
32 «Eg er Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud?» Og han er ikkje Gud for dei daude, men for dei livande.»
Mi estas la Dio de Abraham kaj la Dio de Isaak kaj la Dio de Jakob? Dio estas Dio ne de la mortintoj, sed de la vivantoj.
33 Då folket høyrde det, vart dei reint upp i under yver læra hans.
Kaj kiam la homamaso tion aŭdis, ili miregis pro lia instruado.
34 So snøgt som farisæarane fekk høyra at han hadde målbunde sadducæarane, samla dei seg kringum honom,
Sed la Fariseoj, aŭdinte, ke li silentigis la Sadukeojn, kune kolektiĝis.
35 og ein av deim, som var kunnig i lovi, vilde freista honom og spurde:
Kaj unu el ili, leĝisto, demandis lin, provante lin:
36 «Meister, kva bod er det største i lovi?»
Majstro, kiu estas la granda ordono en la leĝo?
37 Han svara: «»Du skal elska Herren, din Gud, av alt ditt hjarta og av all din hug og av alt ditt vit!»
Kaj li diris al li: Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro kaj per via tuta animo kaj per via tuta menso.
38 Det er det største og fyrste bodet.
Ĉi tiu estas la granda kaj la unua ordono.
39 Men det er eit anna som likjest det, og det er: «Du skal elska næsten din som deg sjølv!»
Kaj dua estas simila al ĝi: Amu vian proksimulon kiel vin mem.
40 På desse tvo bodi kviler heile lovi og profetarne.»
De ĉi tiuj du ordonoj dependas la tuta leĝo kaj la profetoj.
41 Med farisæarane var samla, spurde Jesus deim åt:
Kaj kiam la Fariseoj jam kunvenis, Jesuo ilin demandis,
42 «Kva trur de um Messias? Kven er han son åt?» «Åt David, » svara dei.
dirante: Kion vi pensas pri la Kristo? kies filo li estas? Ili diris al li: De David.
43 Då sagde han: «Korleis kann då David i Anden kalla honom herre, når han segjer:
Li diris al ili: Kial do David, en la Spirito, lin nomas Sinjoro, dirante:
44 «Herren sagde til herren min: «Sit ved høgre handi mi, til eg dine fiendar fær for dine føter lagt!»»
La Eternulo diris al mia Sinjoro: Sidu dekstre de Mi, Ĝis Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj?
45 Kallar no David honom herre, korleis kann han då vera son hans?»
Se do David nomas lin Sinjoro, kiel li estas lia filo?
46 Men ingen kunde svara honom eit ord. Og ingen torde etter den dag koma med fleire spursmål til honom.
Kaj neniu povis respondi unu vorton al li, nek iu post tiu tago plu kuraĝis fari al li demandon.
