Matteus 2
1 Det var i Betlehem i Judalandet Jesus kom til verdi, i kong Herodes’ dagar. Då kom det nokre vismenner frå Austerlandi til Jerusalem og sagde:
Pea kuo ʻaloʻi ʻa Sisu ʻi Petelihema ʻi Siutea, ʻi he ngaahi ʻaho ʻo Helota ko e tuʻi, vakai, naʻe haʻu ʻae kau tangata poto mei he potu hahake ki Selūsalema,
2 «Kvar er den jødekongen som nyst er fødd? Me såg stjerna hans i Austerland, og no er me komne og vil hylla honom.»
ʻO pehē, “ʻOku ʻi fē ia ʻaia kuo ʻaloʻi ko e Tuʻi ʻoe kakai Siu? He kuo mau mamata ʻi he potu hahake ki hono fetuʻu, pea kuo mau haʻu ke hū kiate ia.”
3 Då kongen, Herodes, høyrde det, vart han forfærd, og heile Jerusalem med.
Pea kuo fanongo ai ʻa Helota ko e tuʻi, naʻe puputuʻu ia, mo Selūsalema kotoa pē mo ia.
4 Han kalla i hop alle dei øvste prestarne og alle skriftlærde i landet, og spurde deim kvar Messias skulde koma til verdi.
Pea kuo fakakātoa ʻe ia ʻae kau taulaʻeiki lahi kotoa pē mo e kau tangata tohi ʻoe kakai, naʻe fakapapau ia meiate kinautolu pe ʻaloʻi ʻi fē ʻae Kalaisi.
5 «I Betlehem i Judalandet, » svara dei, «for so stend det skrive hjå profeten:
Pea nau pehēange kiate ia, “ʻI Petelihema ʻi Siutea: he ʻoku pehē hono tohi he palōfita.
6 «Du Betlehem, du Juda-bygd, av Juda-jarlarne er du visst ikkje ringaste i rang: Or deg ein fyrste skal gå fram som Israel, mitt eige folk, liksom ein hyrding gjæta skal.»»
‘Ko Koe Petelihema, ʻi he fonua ʻo Siuta, ʻoku ʻikai ʻaupito ko e siʻi hifo Koe ʻi he ngaahi ʻEiki ʻo Siuta: koeʻuhi ʻe haʻu meiate Koe ha Pule, ʻaia te ne puleʻi hoku kakai ko ʻIsileli.”
7 Då kalla Herodes vismennerne til seg i løynd, og spurde deim ut um tidi då stjerna hadde synt seg.
Pea toki fekau fakafufū ʻe Helota ke haʻu ʻae kau tangata poto, pea fehuʻi fakapapau kiate kinautolu pe naʻe hā mai ʻanefē ʻae fetuʻu.
8 So styrde han deim i veg til Betlehem og sagde: «Far no dit, og høyr dykk vel fyre um barnet, og når de hev funne det, so seg meg til, so eg og kann koma og hylla det!»
Pea ne fekau ʻakinautolu ki Petelihema, ʻo ne pehē, “Mou ʻalu ʻo kumi lahi ki he tamasiʻi, pea ka mou ka ʻilo ia, mou fakahā mai kiate au, koeʻuhi ke u ʻalu atu ʻo hū foki kiate ia.”
9 Då dei hadde høyrt på kongen, tok dei i vegen, og best det var, fekk dei sjå den same stjerna som dei hadde set i Austerland; ho for fyre deim, til ho kom uppyver der som barnet var; der vart ho standande.
Pea kuo nau fanongo ki he tuʻi, pea nau ʻalu; pea vakai, ko e fetuʻu naʻa nau mamata ai ʻi he potu hahake, naʻe ʻalu muʻomuʻa ʻiate kinautolu, ʻo aʻu ki he potu naʻe ʻi ai ʻae tamasiʻi pea tuʻu mei ai ʻi ʻolunga.
10 Då vismennerne såg stjerna, vart dei so glade at dei aldri hadde vore so glade.
Pea ʻi heʻenau mamata ki he fetuʻu, naʻa nau fiefia ʻi he fiefia lahi ʻaupito.
11 Dei gjekk inn i huset, og fann barnet hjå mori, Maria. Då fall dei på kne, og hyllte barnet. Og dei let upp skrini, sine og bar fram for det gåvor: gull og røykjelse og myrra.
Pea ʻi heʻenau hū ki he fale, naʻa nau mamata ki he tamasiʻi naʻe ʻi heʻene faʻē ko Mele, mo nau fakatōmapeʻe ʻo hū kiate ia; pea kuo nau vete ʻenau koloa, naʻa nau ʻoatu kiate ia ʻae ngaahi meʻaʻofa; ko e koula, mo e laipeno, mo e mula.
12 Og Gud varsla deim i draume, at dei ikkje måtte fara attende til Herodes, og so tok dei ein annan veg heim att til landet sitt.
Pea ʻi he valokia ʻakinautolu ʻe he ʻOtua ʻi he misi, ke ʻoua te nau toe ʻalu kia Helota, naʻa nau ʻalu ki honau fonua ʻi ha hala kehe.
13 Vel dei var farne, so syner Herrens engel seg for Josef i draume og segjer: «Statt upp! Tak barnet og mori, og røm til Egyptarland, og ver der til eg segjer deg til! For Herodes kjem til å leita etter barnet og vil gjera ende på det.»
Pea kuo ʻalu ʻakinautolu, ʻiloange, kuo hā mai ha ʻāngelo ʻae ʻEiki kia Siosefa ʻi he misi, ʻo ne pehē, “Tuʻu hake ʻo ʻave ʻae tamasiʻi mo ʻene faʻē, pea ke holatakiʻi ki ʻIsipite, pea ke nofo ai ke ʻoua ke u fakahā kiate koe: koeʻuhi ʻe kumi ʻe Helota ʻae tamasiʻi ke tāmateʻi ia.”
14 Då stod han upp, og same natti tok han barnet og mori og for til Egyptarland,
Pea tuʻu hake ia, ʻo ne ʻave ʻae tamasiʻi mo ʻene faʻē ʻi he pō, ʻo ʻalu ki ʻIsipite:
15 og der vart han verande til Herodes var avliden, so det skulde sannast det som Herren hev tala gjenom profeten, når han segjer: «Or Egyptarland kalla eg min son.»
Pea naʻe ʻi ai ia ʻo aʻu ki he mate ʻa Helota: ke fakamoʻoni ʻaia naʻe folofolaʻaki ʻe he ʻEiki ʻi he palōfita, ʻo pehē, “Kuo u ui mai hoku foha mei ʻIsipite.”
16 Då Herodes såg at vismennerne hadde havt honom til narr, vart han brennande harm. Han sende ut folk og let dei drepa alle guteborn i Betlehem og heile grannelaget på tvo år og derunder, etter den tidi han hadde fenge vita av vismennerne.
Pea kuo toki ʻilo ʻe Helota kuo kākaaʻi ia ʻe he kau tangata poto, pea ʻita lahi ʻaupito, mo ne fekau atu ki Petelihema mo e ngaahi potu ofi ki ai, ke tāmateʻi ʻae tamaiki tangata kotoa pē, ngata ʻi he ua taʻu ʻo ʻenau lahi ʻo fai ki mui; ʻo fakatatau ki he ʻaho naʻa ne fehuʻi fakapapau ai ki he kau tangata poto.
17 Då vart det sanna det som Jeremia, profeten, hev tala, når han segjer:
Pea naʻe toki fakamoʻoni ʻaia naʻe lea ʻaki ʻe he palōfita ko Selemaia, ʻo pehē,
18 «Dei høyrde ei røyst i Rama - gråt og øying stor: Rakel ho gret for borni sine, og ansa’kje trøystarord; for burte er dei, burte!»
“Naʻe ongoʻi ʻi Lama ʻae leʻo, ko e lāunga, mo e tangi, mo e tangilāulau, ko e tēngihia ʻe Lesieli ʻene fānau, pea ʻikai te ne tali ʻae fiemālie, koeʻuhi kuo ʻikai ʻakinautolu.”
19 Då Herodes var avliden, syner Herrens engel seg i draume for Josef i Egyptarland og segjer:
Ka kuo mate ʻa Helota, pea vakai, naʻe hā mai ha ʻāngelo ʻae ʻEiki kia Siosefa ʻi he misi ʻi ʻIsipite,
20 «Statt upp! Tak barnet og mori, og far til Israelslandet! For no er dei burte dei som leita etter barnet og vilde taka livet av det.»
ʻO ne pehē, “Tuʻu hake, pea ʻave ʻae tamasiʻi mo ʻene faʻē, pea ʻalu ki he fonua ʻo ʻIsileli; he kuo mate ʻakinautolu naʻe kumi ki he moʻui ʻae tamasiʻi.”
21 So stod han upp, og tok barnet og mori og for til Israelslandet.
Pea tuʻu hake ia ʻo ʻave ʻae tamasiʻi mo ʻene faʻē, pea haʻu ki he fonua ʻo ʻIsileli.
22 Men då han fekk spurt at Arkelaus hadde vorte konge i Judariket etter far sin, Herodes, torde han ikkje koma dit. Han gjorde som Gud sagde til honom i draume, og for burt til Galilæa-bygderne,
Ka ʻi heʻene fanongo ʻoku pule ʻa ʻAkileosi ʻi Siutea ko e fetongi ʻo ʻene tamai ko Helota, naʻe manavahē ia ke ʻalu ki ai: pea ʻi he valoki ia ʻe he ʻOtua ʻi he misi, naʻa ne afe ki he ngaahi potu ʻo Kaleli:
23 og då han kom til ein by som heiter Nasaret, vart han buande der. Soleis skulde det koma til å sannast det som er sagt gjenom profetarne, at han skulde kallast Nasaræar.
Pea haʻu ia ʻo nofo ʻi he kolo ko Nāsaleti: koeʻuhi ke fakamoʻoni ʻaia naʻe lea ʻaki ʻe he kau palōfita, “ʻE ui ia ko e Nāsaline.”
