Markus 5
1 So kom dei yver til hi sida av sjøen, til Gerasenarbygdi,
ਅਥ ਤੂ ਸਿਨ੍ਧੁਪਾਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਗਿਦੇਰੀਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਉਪਤਸ੍ਥੁਃ|
2 og med det same han steig utor båten, kom ein mann med ei urein ånd imot honom frå gravholorne.
ਨੌਕਾਤੋ ਨਿਰ੍ਗਤਮਾਤ੍ਰਾਦ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤ ਏਕਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੇਤ੍ਯ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਚ੍ ਚਕਾਰ|
3 Mannen hadde tilhald i graverne, og ingen kunde lenger få bunde honom, ikkje ein gong med lekkjor;
ਸ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ(ਅ)ਵਾਤ੍ਸੀਤ੍ ਕੋਪਿ ਤੰ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੇਨ ਬਦ੍ੱਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍|
4 for han hadde ofte vore bunden med fotjarn og lekkjor, men slite lekkjorne og brote sund fotjarni, og ingen var god til å døyva honom.
ਜਨੈਰ੍ਵਾਰੰ ਨਿਗਡੈਃ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੈਸ਼੍ਚ ਸ ਬੱਧੋਪਿ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਾਨ੍ਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯ ਮੋਚਿਤਵਾਨ੍ ਨਿਗਡਾਨਿ ਚ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਖਣ੍ਡੰ ਖਣ੍ਡੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਕੋਪਿ ਤੰ ਵਸ਼ੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਸ਼ਕ|
5 Allstødt både natt og dag var han i graverne og på fjelli og hua og slo seg sjølv med steinar.
ਦਿਵਾਨਿਸ਼ੰ ਸਦਾ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਞ੍ਚ ਭ੍ਰਮਿਤ੍ਵਾ ਚੀਤ੍ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਗ੍ਰਾਵਭਿਸ਼੍ਚ ਸ੍ਵਯੰ ਸ੍ਵੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
6 Då han no såg Jesus langt burte, kom han springande og kasta seg ned for føterne hans,
ਸ ਯੀਸ਼ੁੰ ਦੂਰਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯੰਨੇਵ ਧਾਵਨ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਣਨਾਮ ਉਚੈਰੁਵੰਸ਼੍ਚੋਵਾਚ,
7 og ropa høgt: «Kva vil du meg, Jesus, son åt den høgste Gud? For Guds skuld: pin meg ikkje!»
ਹੇ ਸਰ੍ੱਵੋਪਰਿਸ੍ਥੇਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰ ਯੀਸ਼ੋ ਭਵਤਾ ਸਹ ਮੇ ਕਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਃ? ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਮੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸ਼ਾਪਯੇ ਮਾਂ ਮਾ ਯਾਤਯ|
8 For Jesus sagde til honom: «Far ut or mannen, du ureine ånd!»
ਯਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਰੇ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤ, ਅਸ੍ਮਾੰਨਰਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਗੱਛ|
9 «Kva er namnet ditt?» spurde Jesus. «Legion er namnet mitt, » svara han; «for me er mange.»
ਅਥ ਸ ਤੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੇ ਨਾਮ? ਤੇਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਵਯਮਨੇਕੇ (ਅ)ਸ੍ਮਸ੍ਤਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮੰਨਾਮ ਬਾਹਿਨੀ|
10 Og han naudbad Jesus, at han ikkje vilde driva deim ut or bygdi.
ਤਤੋਸ੍ਮਾਨ੍ ਦੇਸ਼ਾੰਨ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯੇਤਿ ਤੇ ਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ|
11 No var det ein stor svineflokk som gjekk på beite der innmed fjellet;
ਤਦਾਨੀਂ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਨਿਕਸ਼਼ਾ ਬ੍ਰੁʼਹਨ੍ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਸ਼੍ਚਰੰਨਾਸੀਤ੍|
12 so bad dei honom: «Send oss burt i svineflokken, og lat oss få fara inn i deim!»
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੂਤਾ ਵਿਨਯੇਨ ਜਗਦੁਃ, ਅਮੁੰ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਿਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਿਣੁ|
13 Det gav han deim lov til. So for dei ureine åndene ut og for i svini. Og heile flokken, um lag tvo tusund svin, sette utyver stupet ned i sjøen og druknast.
ਯੀਸ਼ੁਨਾਨੁਜ੍ਞਾਤਾਸ੍ਤੇ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਾ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਯਾਯ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜੰ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਨ੍ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਰਾਹਾ ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਪ੍ਰਾਯੋਦ੍ਵਿਸਹਸ੍ਰਸੰਙ੍ਖ੍ਯਕਾਃ ਕਟਕੇਨ ਮਹਾਜਵਾਦ੍ ਧਾਵਨ੍ਤਃ ਸਿਨ੍ਧੌ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਜਹੁਃ|
14 Dei som gjætte svini, rømde og sagde frå um det i byen og på gardarne, og folk tok ut og vilde sjå kva det var som hadde hendt.
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਰਾਹਪਾਲਕਾਃ ਪਲਾਯਮਾਨਾਃ ਪੁਰੇ ਗ੍ਰਾਮੇ ਚ ਤਦ੍ਵਾਰ੍ੱਤੰ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ| ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਘਟਿਤੰ ਤਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਬਹਿਰ੍ਜਗ੍ਮੁਃ
15 Då dei so kom til Jesus, fekk dei sjå at den forgjorde sat der klædd, og med sitt fulle vit, han som hadde havt djevleheren i seg. Og dei vart ottefulle.
ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤੰ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਬਾਹਿਨੀਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤੰ ਨਰੰ ਸਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸਚੇਤਨੰ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਞ੍ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
16 Og då dei som hadde set det, fortalde korleis det hadde gjenge med den forgjorde, og um svini,
ਤਤੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਤਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਨਰਸ੍ਯ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਸ੍ਯਾਪਿ ਤਾਂ ਧਟਨਾਂ ਵਰ੍ਣਯਾਮਾਸੁਃ|
17 tok dei til å beda Jesus at han vilde fara burt frå grensorne deira.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਸ੍ਵਸੀਮਾਤੋ ਬਹਿਰ੍ਗਨ੍ਤੁੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵਿਨੇਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
18 Då Jesus gjekk i båten, bad den forgjorde um han måtte vera med honom.
ਅਥ ਤਸ੍ਯ ਨੌਕਾਰੋਹਣਕਾਲੇ ਸ ਭੂਤਮੁਕ੍ਤੋ ਨਾ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸਹ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤੇ;
19 Men Jesus let honom ikkje få lov, og sagde: «Gakk heim til folket ditt, og seg med deim kor mykje Herren hev gjort for deg, og kor god han hev vore med deg!»
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਮਨਨੁਮਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜਾਤ੍ਮੀਯਾਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹਞ੍ਚ ਗੱਛ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤ੍ਵਯਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਾਨਿ ਤਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯ|
20 So gjekk mannen og tok til å gjera kunnigt kring i Dekapolis kor mykje Jesus hadde gjort for honom. Og alle undra seg.
ਅਤਃ ਸ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਦਿਕਾਪਲਿਦੇਸ਼ੇ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
21 Då Jesus hadde fare yver til hi sida att med båten, og endå var nedmed sjøen, samla det seg ein stor folkehop kringum honom.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੌ ਨਾਵਾ ਪੁਨਰਨ੍ਯਪਾਰ ਉੱਤੀਰ੍ਣੇ ਸਿਨ੍ਧੁਤਟੇ ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸਤਿ ਤਤ੍ਸਮੀਪੇ ਬਹੁਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮੋ(ਅ)ਭੂਤ੍|
22 Då kom ein av synagoge-forstandarane, som heitte Jairus, og med det same han såg Jesus, kasta han seg ned for føterne hans
ਅਪਰੰ ਯਾਯੀਰ੍ ਨਾਮ੍ਨਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯਾਧਿਪ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵੈਵ ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਬਹੁ ਨਿਵੇਦ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍;
23 og bad honom mykje og sagde: «Vesle dotter mi ligg på det siste - um du vilde koma og leggja henderne på henne, so ho kann bergast og liva!»
ਮਮ ਕਨ੍ਯਾ ਮ੍ਰੁʼਤਪ੍ਰਾਯਾਭੂਦ੍ ਅਤੋ ਭਵਾਨੇਤ੍ਯ ਤਦਾਰੋਗ੍ਯਾਯ ਤਸ੍ਯਾ ਗਾਤ੍ਰੇ ਹਸ੍ਤਮ੍ ਅਰ੍ਪਯਤੁ ਤੇਨੈਵ ਸਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
24 Jesus gjekk med honom, og ein stor folkehop fylgde etter, og trengde seg um honom.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਨ ਸਹ ਚਲਿਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਬਹੁਲੋਕਾਸ਼੍ਚਲਿਤ੍ਵਾ ਤਾਦ੍ਗਾਤ੍ਰੇ ਪਤਿਤਾਃ|
25 Millom deim var ei kvinna som hadde havt blodflod i tolv år.
ਅਥ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਪ੍ਰਦਰਰੋਗੇਣ
26 Ho hadde søkt mange lækjarar, og prøvt mange råder, og kosta ut alt ho åtte; men det hadde ikkje muna; ho var heller vorti verre.
ਸ਼ੀਰ੍ਣਾ ਚਿਕਿਤ੍ਸਕਾਨਾਂ ਨਾਨਾਚਿਕਿਤ੍ਸਾਭਿਸ਼੍ਚ ਦੁਃਖੰ ਭੁਕ੍ਤਵਤੀ ਚ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਵ੍ਯਯਿਤ੍ਵਾਪਿ ਨਾਰੋਗ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਚ ਪੁਨਰਪਿ ਪੀਡਿਤਾਸੀੱਚ
27 Ho hadde høyrt ordet um Jesus, og no kom ho midt i folkehopen og tok attantil i kjolen hans.
ਯਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਸਾ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਮਨਸਾਕਥਯਤ੍ ਯਦ੍ਯਹੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮਾਤ੍ਰ ਸ੍ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਲਭੇਯੰ ਤਦਾ ਰੋਗਹੀਨਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
28 «Kann eg få taka um so berre i klædi hans, vert eg god att, » tenkte ho.
ਅਤੋਹੇਤੋਃ ਸਾ ਲੋਕਾਰਣ੍ਯਮਧ੍ਯੇ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼|
29 Og med ein gong stana blodflodi, og ho kjende det i likamen at ho var lækt for sjukdomen.
ਤੇਨੈਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਸ੍ਯਾ ਰਕ੍ਤਸ੍ਰੋਤਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੰ ਸ੍ਵਯੰ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਾ ਇਤ੍ਯਪਿ ਦੇਹੇ(ਅ)ਨੁਭੂਤਾ|
30 Jesus kjende straks på seg at det for ei kraft ut ifrå honom; han snudde seg um i hopen og spurde: «Kven var det som tok i klædi mine?»
ਅਥ ਸ੍ਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ਗਤਾ ਯੀਸ਼ੁਰੇਤਨ੍ਮਨਸਾ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਲੋਕਨਿਵਹੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮੁਖੰ ਵ੍ਯਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕੇਨ ਮਦ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ?
31 «Du ser folket trengjer deg på alle kantar, » svara læresveinarne, «og so spør du kven det var som tok i deg!»
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਊਚੁਃ ਭਵਤੋ ਵਪੁਸ਼਼ਿ ਲੋਕਾਃ ਸੰਘਰ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤਿ ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਕੇਨ ਮਦ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਿਤਿ ਕੁਤਃ ਕਥਯਤਿ?
32 Då såg han seg ikring etter den som hadde gjort det.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਨ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਦ੍ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਯੀਸ਼ੁਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
33 Og kvinna, som var so rædd at ho skalv, av di ho visste kva som hadde hendt henne, ho kom og kasta seg ned for føterne hans, og sagde honom alt som det var.
ਤਤਃ ਸਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਭੀਤਾ ਕਮ੍ਪਿਤਾ ਚ ਸਤੀ ਸ੍ਵਸ੍ਯਾ ਰੁਕ੍ਪ੍ਰਤਿਕ੍ਰਿਯਾ ਜਾਤੇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਗਤ੍ਯ ਤਤ੍ਸੰਮੁਖੇ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਸਤ੍ਯੰ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਯਾਮਾਸ|
34 Då sagde han til henne: «Trui di hev hjelpt deg, dotter mi. Gakk heim og hav det godt, og ver fri sjukdomen din!»
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਤਵ ਪ੍ਰਤੀਤਿਸ੍ਤ੍ਵਾਮ੍ ਅਰੋਗਾਮਕਰੋਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੇਣ ਵ੍ਰਜ ਸ੍ਵਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਾ ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠ|
35 Fyrr han hadde tala ut, kom det folk frå huset åt synagoge-forstandaren og sagde: «Dotter di hev slokna. Umaka ikkje meisteren lenger!»
ਇਤਿਵਾਕ੍ਯਵਦਨਕਾਲੇ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਾਲ੍ ਲੋਕਾ ਏਤ੍ਯਾਧਿਪੰ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ ਤਵ ਕਨ੍ਯਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਗੁਰੁੰ ਪੁਨਃ ਕੁਤਃ ਕ੍ਲਿਸ਼੍ਨਾਸਿ?
36 Jesus høyrde kva dei tala um, og sagde til synagoge-forstandaren: «Ottast ikkje! Berre tru!»
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵੈਵ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪੰ ਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਃ ਕੇਵਲੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਹਿ|
37 Han let ingen fylgja seg utan Peter og Jakob og Johannes, bror åt Jakob.
ਅਥ ਪਿਤਰੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਤਦ੍ਭ੍ਰਾਤਾ ਯੋਹਨ੍ ਚ ਏਤਾਨ੍ ਵਿਨਾ ਕਮਪਿ ਸ੍ਵਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਾਤੁੰ ਨਾਨ੍ਵਮਨ੍ਯਤ|
38 Og då dei kom heim til synagoge-forstandaren, og han såg for eit ståk der var, og høyrde folk gret og våla,
ਤਸ੍ਯ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਕਲਹੰ ਬਹੁਰੋਦਨੰ ਵਿਲਾਪਞ੍ਚ ਕੁਰ੍ੱਵਤੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼|
39 gjekk han inn og sagde: «Kva ståkar og græt de for? Barnet hev ikkje slokna; det søv.»
ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਕੁਤ ਇੱਥੰ ਕਲਹੰ ਰੋਦਨਞ੍ਚ ਕੁਰੁਥ? ਕਨ੍ਯਾ ਨ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਨਿਦ੍ਰਾਤਿ|
40 Då log dei åt honom. Men han dreiv deim ut alle saman, og sjølv tok han med seg far og mor åt barnet, og fylgjesveinarne sine, og gjekk inn der barnet låg.
ਤਸ੍ਮਾੱਤੇ ਤਮੁਪਜਹਸੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕਨ੍ਯਾਯਾਃ ਪਿਤਰੌ ਸ੍ਵਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ਰ ਕਨ੍ਯਾਸੀਤ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
41 Og han tok barnet i handi og sagde: «Talita kumi!» det er det same som: «Vesle gjenta, eg segjer deg: Ris upp!»
ਅਥ ਸ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਨ੍ਯਾਯਾ ਹਸ੍ਤੌ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਟਾਲੀਥਾ ਕੂਮੀ, ਅਰ੍ਥਤੋ ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਤ੍ਵਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|
42 Og straks reis veslegjenta upp og gjekk ikring; for ho var tolv år. Då vart dei straks reint som dei var frå seg.
ਤੁਨੈਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸਾ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਵਯਸ੍ਕਾ ਕਨ੍ਯਾ ਪੋੱਥਾਯ ਚਲਿਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਇਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮਹਾਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤਾਃ|
43 Men han forbaud deim strengt å lata nokon få vita det, og sagde dei skulde gjeva henne mat.
ਤਤ ਏਤਸ੍ਯੈ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਖਾਦ੍ਯੰ ਦੱਤੇਤਿ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਏਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਕਮਪਿ ਨ ਜ੍ਞਾਪਯਤੇਤਿ ਦ੍ਰੁʼਢਮਾਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
