Markus 11
1 Då dei kom burtimot Jerusalem, til Betfage og Betania ved Oljeberget, sende Jesus tvo av læresveinarne sine i veg og sagde til deim:
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਃ ਸਮੀਪਸ੍ਥਯੋ ਰ੍ਬੈਤ੍ਫਗੀਬੈਥਨੀਯਪੁਰਯੋਰਨ੍ਤਿਕਸ੍ਥੰ ਜੈਤੁਨਨਾਮਾਦ੍ਰਿਮਾਗਤੇਸ਼਼ੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਣਕਾਲੇ ਦ੍ਵੌ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਵਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਜਗਾਦ,
2 «Gakk burt i den grendi som ligg beint framfor dykk! Med det same de kjem der, finn de ein fole som stend bunden, og som det endå aldri hev sete noko menneskje på; den skal de løysa og koma hit med!
ਯੁਵਾਮਮੁੰ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥੰ ਗ੍ਰਾਮੰ ਯਾਤੰ, ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਯੋ ਨਰੰ ਨਾਵਹਤ੍ ਤੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥਸ੍ਤੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾਨਯਤੰ|
3 Og dersom nokon segjer med dykk: «Kvi gjer de det?» so skal de svara: «Herren treng um honom, og sender honom straks attende.»»
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਵਾਂ ਕਰ੍ੰਮੇਦੰ ਕੁਤਃ ਕੁਰੁਥਃ? ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਯਦਿ ਕੋਪਿ ਪ੍ਰੁʼੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਭੋਰਤ੍ਰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਸ੍ਤੀਤਿ ਕਥਿਤੇ ਸ ਸ਼ੀਘ੍ਰੰ ਤਮਤ੍ਰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
4 So gjekk dei og fann folen; han stod bunden uti gata attmed ei dør, og dei løyste honom.
ਤਤਸ੍ਤੌ ਗਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵਿਮਾਰ੍ਗਮੇਲਨੇ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਤੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਮੋਚਯਤਃ,
5 Nokre folk som stod der, sagde til deim: «Kva gjer de? løyser de folen?»
ਏਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਿਤਲੋਕਾਨਾਂ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍, ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਿਸ਼ੁੰ ਕੁਤੋ ਮੋਚਯਥਃ?
6 Dei svara so som Jesus hadde sagt; då let folket deim ganga.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੋਰਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਤੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤੇ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਮਾਦਾਤੁੰ ਤੇ(ਅ)ਨੁਜਜ੍ਞੁਃ|
7 So kom dei til Jesus med folen og lagde kjolarne sine på honom, og Jesus sette seg uppå.
ਅਥ ਤੌ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਿਸ਼ੁਮ੍ ਆਨੀਯ ਤਦੁਪਰਿ ਸ੍ਵਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਾਤਯਾਮਾਸਤੁਃ; ਤਤਃ ਸ ਤਦੁਪਰਿ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਃ|
8 Og mange breidde klædi sine på vegen, andre strådde lauv, som dei hadde henta frå marki.
ਤਦਾਨੇਕੇ ਪਥਿ ਸ੍ਵਵਾਸਾਂਸਿ ਪਾਤਯਾਮਾਸੁਃ, ਪਰੈਸ਼੍ਚ ਤਰੁਸ਼ਾਖਾਸ਼੍ਛਿਤਵਾ ਮਾਰ੍ਗੇ ਵਿਕੀਰ੍ਣਾਃ|
9 Og dei som gjekk fyre, og dei som fylgde etter, ropa: «Hosianna! Velsigna vere han som kjem i Herrens namn!
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਨੋ(ਅ)ਗ੍ਰਗਾਮਿਨਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜਨਾ ਉਚੈਃਸ੍ਵਰੇਣ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਜਯ ਜਯ ਯਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾਗੱਛਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯ ਇਤਿ|
10 Velsigna vere vår fader Davids rike som kjem! Hosianna i det høgste!»
ਤਥਾਸ੍ਮਾਕਮੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਸ੍ਯ ਦਾਯੂਦੋ ਯਦ੍ਰਾਜ੍ਯੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਨਾਮ੍ਨਾਯਾਤਿ ਤਦਪਿ ਧਨ੍ਯੰ, ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਦੁੱਛ੍ਰਾਯੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਜਯੋ ਭਵੇਤ੍|
11 So kom han til Jerusalem og gjekk inn i templet. Der såg han seg ikring allstad; men då det tok til å kvelda, gjekk han ut til Betania med dei tolv.
ਇੱਥੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਵਸ੍ਤੂਨਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍; ਅਥ ਸਾਯੰਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸਹਿਤੋ ਬੈਥਨਿਯੰ ਜਗਾਮ|
12 Dagen etter, då dei gjekk frå Betania, kjende han seg svolten.
ਅਪਰੇਹਨਿ ਬੈਥਨਿਯਾਦ੍ ਆਗਮਨਸਮਯੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤੋ ਬਭੂਵ|
13 Langt burte såg han eit fiketre med lauv på; han gjekk burtåt, og vilde sjå um han kunde finna noko på det; men då han kom dit, fann han’kje anna enn lauv; for det var ikkje tidi for fikor.
ਤਤੋ ਦੂਰੇ ਸਪਤ੍ਰਮੁਡੁਮ੍ਬਰਪਾਦਪੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਤ੍ਰ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਫਲੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਤਸ੍ਯ ਸੰਨਿਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ ਯਯੌ, ਤਦਾਨੀਂ ਫਲਪਾਤਨਸ੍ਯ ਸਮਯੋ ਨਾਗੱਛਤਿ| ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਿਤਃ ਪਤ੍ਰਾਣਿ ਵਿਨਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
14 Då tala han til treet og sagde: «Gjev aldri i verdi nokon må koma til å eta frukt av deg meir!» Og det høyrde læresveinarne på. (aiōn g165)
ਅਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਕੋਪਿ ਮਾਨਵਸ੍ਤ੍ਵੱਤਃ ਫਲੰ ਨ ਭੁਞ੍ਜੀਤ; ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰੁਵੁਃ| (aiōn g165)
15 Då dei kom til Jerusalem, gjekk han inn i templet og tok til å driva ut deim som handla i heilagdomen; han velte bordi åt pengevekslarane og krakkarne åt deim som selde duvor,
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮਾਯਾਤੇਸ਼਼ੁ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰਸ੍ਥਾਨਾਂ ਬਣਿਜਾਂ ਮੁਦ੍ਰਾਸਨਾਨਿ ਪਾਰਾਵਤਵਿਕ੍ਰੇਤ੍ਰੁʼਣਾਮ੍ ਆਸਨਾਨਿ ਚ ਨ੍ਯੁਬ੍ਜਯਾਞ੍ਚਕਾਰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਕ੍ਰੇਤ੍ਰੁʼਨ੍ ਵਿਕ੍ਰੇਤ੍ਰੁਂʼਸ਼੍ਚ ਬਹਿਸ਼੍ਚਕਾਰ|
16 og let ingen få lov til å bera nokon reidskap gjenom templet.
ਅਪਰੰ ਮਨ੍ਦਿਰਮਧ੍ਯੇਨ ਕਿਮਪਿ ਪਾਤ੍ਰੰ ਵੋਢੁੰ ਸਰ੍ੱਵਜਨੰ ਨਿਵਾਰਯਾਮਾਸ|
17 Og han lærde deim og sagde: «Stend det’kje skrive: «Mitt hus skal kallast eit bønehus for alle folk?» Men de hev gjort det til eit røvarbol.»
ਲੋਕਾਨੁਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਜਗਾਦ, ਮਮ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਸਰ੍ੱਵਜਾਤੀਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਗ੍ਰੁʼਹਮ੍ ਇਤਿ ਨਾਮ੍ਨਾ ਪ੍ਰਥਿਤੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਏਤਤ੍ ਕਿੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਲਿਖਿਤੰ ਨਾਸ੍ਤਿ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਤਦੇਵ ਚੋਰਾਣਾਂ ਗਹ੍ਵਰੰ ਕੁਰੁਥ|
18 Dei øvste prestarne og dei skriftlærde fekk høyra det, og lurde på korleis dei skulde få teke livet av honom; dei var rædde honom; for alle folk var hugtekne av læra hans.
ਇਮਾਂ ਵਾਣੀਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਯਥਾ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਥੋਪਾਯੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਮਾਸੁਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤਾ ਅਤਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
19 Men når det leid til kvelds, gjekk han alltid ut or byen.
ਅਥ ਸਾਯੰਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਵਵ੍ਰਾਜ|
20 Då dei tidleg um morgonen gjekk framum fiketreet, såg dei at det hadde turka radt ifrå roti.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਾਤਃਕਾਲੇ ਤੇ ਤੇਨ ਮਾਰ੍ਗੇਣ ਗੱਛਨ੍ਤਸ੍ਤਮੁਡੁਮ੍ਬਰਮਹੀਰੁਹੰ ਸਮੂਲੰ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੰ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
21 Peter kom i hug dei ordi Jesus hadde lyst, og sagde: «Meister, sjå fiketreet som du banna, hev turka!»
ਤਤਃ ਪਿਤਰਃ ਪੂਰ੍ੱਵਵਾਕ੍ਯੰ ਸ੍ਮਰਨ੍ ਯੀਸ਼ੁੰ ਬਭਾਸ਼਼ੰ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਪਸ਼੍ਯਤੁ ਯ ਉਡੁਮ੍ਬਰਵਿਟਪੀ ਭਵਤਾ ਸ਼ਪ੍ਤਃ ਸ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੋ ਬਭੂਵ|
22 Då tok Jesus til ords og sagde: «Hav tru til Gud!
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍, ਯੂਯਮੀਸ਼੍ਵਰੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤ|
23 Det segjer eg dykk for sant: Um nokon segjer til dette fjellet: Lyft deg upp og kasta deg ut i havet! og ikkje hev tvil i hjarta, men trur at det vil ganga som han segjer, so skal det ganga som han vil.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਕੋਪਿ ਯਦ੍ਯੇਤਦ੍ਗਿਰਿੰ ਵਦਤਿ, ਤ੍ਵਮੁੱਥਾਯ ਗਤ੍ਵਾ ਜਲਧੌ ਪਤ, ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਮਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮਵਸ਼੍ਯੰ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਮਨਸਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਸਨ੍ਦਿਹ੍ਯ ਚੇਦਿਦੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਾਨੁਸਾਰੇਣ ਤਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
24 Difor segjer eg dykk: Kva de bed um og ynskjer etter, so tru visst at de alt hev fenge det - då fær de det!
ਅਤੋ ਹੇਤੋਰਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਚ੍ਮਿ, ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਕਾਲੇ ਯਦ੍ਯਦਾਕਾਂਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਤੱਤਦਵਸ਼੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ, ਇੱਥੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤ, ਤਤਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ|
25 Og når de stend og bed, og hev noko imot einkvan, so tilgjev honom det! Då skal og far dykkar i himmelen tilgjeva dykk for misgjerningarne dykkar!
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਸਮੁੱਥਿਤੇਸ਼਼ੁ ਯਦਿ ਕੋਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਰਾਧੀ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੰ, ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਗਾਂਮਿ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
26 Men um de ikkje tilgjev, skal ikkje heller far dykkar i himmelen tilgjeva dykkar misgjerningar.»
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੇ ਤਰ੍ਹਿ ਵਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਗਾਂਸਿ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
27 So kom dei til Jerusalem att. Og med han gjekk ikring i templet, kom dei øvste prestarne og dei skriftlærde og styresmennerne burt til honom
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਪੁਨ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪ੍ਰਵਿਵਿਸ਼ੁਃ, ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਦਾ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਇਤਸ੍ਤਤੋ ਗੱਛਤਿ, ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਃ ਪ੍ਰਾਞ੍ਚਸ਼੍ਚ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮੇਤ੍ਯ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ,
28 og sagde: «Kva rett hev du til å gjera dette, eller kven gav deg retten til å gjera det?»
ਤ੍ਵੰ ਕੇਨਾਦੇਸ਼ੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਸ਼਼ਿ? ਤਥੈਤਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਕੇਨਾਦਿਸ਼਼੍ਟੋਸਿ?
29 «Eg vil spyrja dykk um ein ting, » sagde Jesus. «Svara meg, so skal eg segja dykk kva rett eg hev til å gjera dette:
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤਿਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਅਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਏਕਕਥਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਾਮਿ, ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਤਸ੍ਯਾ ਉੱਤਰੰ ਕੁਰੁਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਕਯਾਜ੍ਞਯਾਹੰ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਮਿ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
30 Var dåpen åt Johannes frå himmelen eller frå menneskje? Svara meg!»
ਯੋਹਨੋ ਮੱਜਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਜਾਤੰ ਕਿੰ ਮਾਨਵਾਤ੍? ਤਨ੍ਮਹ੍ਯੰ ਕਥਯਤ|
31 Då lagde dei yver med kvarandre og sagde: «Svarar me: «Frå himmelen, » so segjer han: «Kvi trudde de honom då ikkje?»
ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵੇਕ੍ਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ, ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਬਭੂਵੇਤਿ ਚੇਦ੍ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਕੁਤਸ੍ਤੰ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੈਤ? ਕਥਮੇਤਾਂ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
32 Lat oss heller svara: «Frå menneskje!»» men det torde dei ikkje for folket; for alle trudde at Johannes var retteleg ein profet.
ਮਾਨਵਾਦ੍ ਅਭਵਦਿਤਿ ਚੇਦ੍ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਭਯਮਸ੍ਤਿ ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯੋਹਨੰ ਸਤ੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੰ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ|
33 So svara dei honom: «Det veit me ikkje.» «Då segjer ikkje eg dykk heller kva rett eg hev til å gjera dette, » sagde Jesus.
ਅਤਏਵ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦਿਸ਼਼ੁ ਰ੍ਵਯੰ ਤਦ੍ ਵਕ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮਃ| ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੇਨਾਦੇਸ਼ੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਮਿ, ਅਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਤੰਨ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
