Lukas 24
1 Men den fyrste dagen i vika, tidleg i otta, kom dei til gravi, og hadde med seg kryddorne som dei hadde laga til.
อถ สปฺตาหปฺรถมทิเน'ติปฺรตฺยูเษ ตา โยษิต: สมฺปาทิตํ สุคนฺธิทฺรวฺยํ คฺฤหีตฺวา ตทนฺยาภิ: กิยตีภิ: สฺตฺรีภิ: สห ศฺมศานํ ยยุ: ฯ
2 Då fekk dei sjå at steinen var velt ifrå gravi;
กินฺตุ ศฺมศานทฺวาราตฺ ปาษาณมปสาริตํ ทฺฤษฺฏฺวา
3 dei gjekk inn, men fann ikkje likamen åt Herren Jesus.
ตา: ปฺรวิศฺย ปฺรโภ เรฺทหมปฺราปฺย
4 Dei visste ikkje kva dei skulde tenkja um dette; då stod det med ein gong tvo menner i skinande klæde innmed deim,
วฺยากุลา ภวนฺติ เอตรฺหิ เตโชมยวสฺตฺรานฺวิเตา เทฺวา ปุรุเษา ตาสำ สมีเป สมุปสฺถิเตา
5 og med dei fulle av otte stirde nedfyre seg, sagde mennerne til deim: «Kvi leitar de etter den livande millom dei daude?
ตสฺมาตฺตา: ศงฺกายุกฺตา ภูมาวโธมุขฺยสฺยสฺถุ: ฯ ตทา เตา ตา อูจตุ รฺมฺฤตานำ มเธฺย ชีวนฺตํ กุโต มฺฤคยถ?
6 Han er ikkje her; han hev stade upp att. Kom i hug kva han sagde med dykk då han endå var i Galilæa,
โสตฺร นาสฺติ ส อุทสฺถาตฺฯ
7 at Menneskjesonen skulde gjevast i henderne på synduge menneskje og krossfestast, og standa upp att tridje dagen!»
ปาปินำ กเรษุ สมรฺปิเตน กฺรุเศ หเตน จ มนุษฺยปุเตฺรณ ตฺฤตียทิวเส ศฺมศานาทุตฺถาตวฺยมฺ อิติ กถำ ส คลีลิ ติษฺฐนฺ ยุษฺมภฺยํ กถิตวานฺ ตำ สฺมรตฯ
8 Då kom dei i hug ordi hans,
ตทา ตสฺย สา กถา ตาสำ มน: สุ ชาตาฯ
9 og dei gjekk burt att frå gravi, og fortalde alt dette til dei elleve og alle dei andre.
อนนฺตรํ ศฺมศานาทฺ คตฺวา ตา เอกาทศศิษฺยาทิภฺย: สรฺเวฺวภฺยสฺตำ วารฺตฺตำ กถยามาสุ: ฯ
10 Det var Maria Magdalena og Johanna og Jakobs-Maria og dei hine kvinnorne i fylgjet deira - dei sagde dette med apostlarne;
มคฺทลีนีมริยมฺ, โยหนา, ยากูโพ มาตา มริยมฺ ตทนฺยา: สงฺคิโนฺย โยษิตศฺจ เปฺรริเตภฺย เอตา: สรฺวฺวา วารฺตฺตา: กถยามาสุ:
11 men dei tenkte det var noko vas dei for med, og trudde deim ikkje.
กินฺตุ ตาสำ กถามฺ อนรฺถกาขฺยานมาตฺรํ พุทฺธฺวา โกปิ น ปฺรไตฺยตฺฯ
12 Peter sprang like vel av stad til gravi, og då han lutte seg ned, såg han ikkje anna enn likklædi; so gjekk han burt att, og undrast med seg yver det som var hendt.
ตทา ปิตร อุตฺถาย ศฺมศานานฺติกํ ทธาว, ตตฺร จ ปฺรโหฺว ภูตฺวา ปารฺไศฺวกสฺถาปิตํ เกวลํ วสฺตฺรํ ททรฺศ; ตสฺมาทาศฺจรฺยฺยํ มนฺยมาโน ยทฆฏต ตนฺมนสิ วิจารยนฺ ปฺรตเสฺถฯ
13 Same dagen gjekk tvo av deim utetter til ein liten by som heiter Emmaus, og ligg ei mil frå Jerusalem,
ตสฺมินฺเนว ทิเน เทฺวา ศิเยฺยา ยิรูศาลมศฺจตุษฺโกฺรศานฺตริตมฺ อิมฺมายุคฺรามํ คจฺฉนฺเตา
14 og på vegen tala dei med einannan um alt det som nyst hadde hendt.
ตาสำ ฆฏนานำ กถามกถยตำ
15 Med dei no gjekk og tala og dryfte det med kvarandre, kom Jesus sjølv innåt og slo fylgje med deim;
ตโยราลาปวิจารโย: กาเล ยีศุราคตฺย ตาภฺยำ สห ชคาม
16 men augo deira var fjetra, so dei kjende honom ikkje.
กินฺตุ ยถา เตา ตํ น ปริจินุตสฺตทรฺถํ ตโย รฺทฺฤษฺฏิ: สํรุทฺธาฯ
17 «Kva er det for ting de røder so um, med de gjeng etter vegen?» spurde han. Då stana dei, og det var sjåande til at dei sturde.
ส เตา ปฺฤษฺฏวานฺ ยุวำ วิษณฺเณา กึ วิจารยนฺเตา คจฺฉถ: ?
18 Og den eine av deim - han heitte Kleopas - tok til ords og sagde til honom: «Du må visst vera den einaste som held til i Jerusalem og ikkje veit kva som hev hendt der desse dagarne!»
ตตสฺตโย: กฺลิยปานามา ปฺรตฺยุวาจ ยิรูศาลมปุเร'ธุนา ยานฺยฆฏนฺต ตฺวํ เกวลวิเทศี กึ ตทฺวฺฤตฺตานฺตํ น ชานาสิ?
19 «Kva for noko?» spurde han. «Det med Jesus frå Nasaret, » svara dei, «han som var ein profet, megtig i gjerning og ord for Gud og alt folket,
ส ปปฺรจฺฉ กา ฆฏนา: ? ตทา เตา วกฺตุมาเรภาเต ยีศุนามา โย นาสรตีโย ภวิษฺยทฺวาที อีศฺวรสฺย มานุษาณาญฺจ สากฺษาตฺ วาเกฺย กรฺมฺมณิ จ ศกฺติมานาสีตฺ
20 korleis øvsteprestarne og rådsherrarne våre fekk dømt honom frå livet og krossfeste honom.
ตมฺ อสฺมากํ ปฺรธานยาชกา วิจารกาศฺจ เกนาปิ ปฺรกาเรณ กฺรุเศ วิทฺธฺวา ตสฺย ปฺราณานนาศยนฺ ตทียา ฆฏนา: ;
21 Og me vona at han var den som skulde løysa ut Israel. Og med alt det so er det no på tridje dagen sidan dette gjekk fyre seg.
กินฺตุ ย อิสฺราเยลียโลกานฺ อุทฺธารยิษฺยติ ส เอวายมฺ อิตฺยาศาสฺมาภิ: กฺฤตาฯ ตทฺยถา ตถาสฺตุ ตสฺยา ฆฏนายา อทฺย ทินตฺรยํ คตํฯ
22 Men so hev og nokre kvinnor i flokken vår sett oss i uro og undring; dei var i otta ved gravi,
อธิกนฺตฺวสฺมากํ สงฺคินีนำ กิยตฺสฺตฺรีณำ มุเขโภฺย'สมฺภววากฺยมิทํ ศฺรุตํ;
23 og fann ikkje likamen hans, men kom og fortalde at dei hadde set ei syn av englar, og at englarne hadde sagt at han liver.
ตา: ปฺรตฺยูเษ ศฺมศานํ คตฺวา ตตฺร ตสฺย เทหมฺ อปฺราปฺย วฺยาฆุเฏฺยตฺวา โปฺรกฺตวตฺย: สฺวรฺคีสทูเตา ทฺฤษฺฏาวสฺมาภิเสฺตา จาวาทิษฺฏำ ส ชีวิตวานฺฯ
24 Nokre av felagerne våre gjekk då ut til gravi, og fann det heiltupp so som kvinnorne hadde sagt, men honom såg dei ikkje.»
ตโตสฺมากํ ไกศฺจิตฺ ศฺมศานมคมฺยต เต'ปิ สฺตฺรีณำ วากฺยานุรูปํ ทฺฤษฺฏวนฺต: กินฺตุ ตํ นาปศฺยนฺฯ
25 «Å, for uvituge de er, » svara han, «og for seinhuga til å tru alt det som profetarne hev tale!
ตทา ส ตาวุวาจ, เห อโพเธา เห ภวิษฺยทฺวาทิภิรุกฺตวากฺยํ ปฺรเตฺยตุํ วิลมฺพมาเนา;
26 Laut ikkje Messias lida dette, fyrr han kunde ganga inn til sin herlegdom?»
เอตตฺสรฺวฺวทุ: ขํ ภุกฺตฺวา สฺวภูติปฺราปฺติ: กึ ขฺรีษฺฏสฺย น นฺยายฺยา?
27 So tok han til frå Moses og alle profetarne, og i alle skrifterne lagde han ut for deim det som er sagt um honom der.
ตต: ส มูสาคฺรนฺถมารภฺย สรฺวฺวภวิษฺยทฺวาทินำ สรฺวฺวศาสฺเตฺร สฺวสฺมินฺ ลิขิตาขฺยานาภิปฺรายํ โพธยามาสฯ
28 Då dei var tett innmed den byen dei skulde til, lest han vilja ganga lenger.
อถ คมฺยคฺรามาภฺยรฺณํ ปฺราปฺย เตนาเคฺร คมนลกฺษเณ ทรฺศิเต
29 Men dei nøydde honom og sagde: «Ver hjå oss! Det lid til kvelds, og dagen hallar.» So gjekk han inn og var hjå deim.
เตา สาธยิตฺวาวทตำ สหาวาภฺยำ ติษฺฐ ทิเน คเต สติ ราตฺริรภูตฺ; ตต: ส ตาภฺยำ สารฺทฺธํ สฺถาตุํ คฺฤหํ ยเยาฯ
30 Som han no sat til bords med deim, tok han brødet og velsigna det, og braut det og gav deim.
ปศฺจาทฺโภชโนปเวศกาเล ส ปูปํ คฺฤหีตฺวา อีศฺวรคุณานฺ ชคาท ตญฺจ ภํกฺตฺวา ตาภฺยำ ทเทาฯ
31 Då vart augo deira upplatne, so dei kjende honom att; men i det same kvarv han burt for augo deira.
ตทา ตโย รฺทฺฤษฺเฏา ปฺรสนฺนายำ ตํ ปฺรตฺยภิชฺญตุ: กินฺตุ ส ตโย: สากฺษาทนฺตรฺทเธฯ
32 Då sagde dei med einannan: «Brann ikkje hjarta i oss då han tala med oss på vegen, då han lagde ut skrifterne åt oss?»
ตตเสฺตา มิโถภิธาตุมฺ อารพฺธวนฺเตา คมนกาเล ยทา กถามกถยตฺ ศาสฺตฺรารฺถญฺจโพธยตฺ ตทาวโย รฺพุทฺธิ: กึ น ปฺราชฺวลตฺ?
33 Og dei tok ut i same stund, og gjekk attende til Jerusalem. Dei fann dei elleve og felagarne deira samla, og dei sagde:
เตา ตตฺกฺษณาทุตฺถาย ยิรูศาลมปุรํ ปฺรตฺยายยตุ: , ตตฺสฺถาเน ศิษฺยาณามฺ เอกาทศานำ สงฺคินาญฺจ ทรฺศนํ ชาตํฯ
34 «Herren hev sanneleg stade upp att, og hev synt seg for Simon.»
เต โปฺรจุ: ปฺรภุรุทติษฺฐทฺ อิติ สตฺยํ ศิโมเน ทรฺศนมทาจฺจฯ
35 Og sjølve fortalde dei um det som hadde hendt på vegen, og korleis dei hadde kjent honom då han braut brødet.
ตต: ปถ: สรฺวฺวฆฏนายา: ปูปภญฺชเนน ตตฺปริจยสฺย จ สรฺวฺววฺฤตฺตานฺตํ เตา วกฺตุมาเรภาเตฯ
36 Best dei tala um dette, stod han sjølv midt ibland deim og sagde: «Fred vere med dykk!»
อิตฺถํ เต ปรสฺปรํ วทนฺติ ตตฺกาเล ยีศุ: สฺวยํ เตษำ มธฺย โปฺรตฺถย ยุษฺมากํ กลฺยาณํ ภูยาทฺ อิตฺยุวาจ,
37 Dei kvakk og vart rædde, og trudde det var ei ånd dei såg.
กินฺตุ ภูตํ ปศฺยาม อิตฺยนุมาย เต สมุทฺวิวิชิเร เตฺรษุศฺจฯ
38 Då sagde han til deim: «Kvi er de so forstøkte, og kvifor vaknar det tvil i hjarta dykkar?
ส อุวาจ, กุโต ทุ: ขิตา ภวถ? ยุษฺมากํ มน: สุ สนฺเทห อุเทติ จ กุต: ?
39 Sjå henderne og føterne mine, at det er eg sjølv! Kjenn på meg og sjå! Ei ånd hev då’kje kjøt og bein, som de ser eg hev.»
เอโษหํ, มม กเรา ปศฺยต วรํ สฺปฺฤษฺฏฺวา ปศฺยต, มม ยาทฺฤศานิ ปศฺยถ ตาทฺฤศานิ ภูตสฺย มำสาสฺถีนิ น สนฺติฯ
40 Då han hadde sagt det, synte han deim henderne og føterne sine.
อิตฺยุกฺตฺวา ส หสฺตปาทานฺ ทรฺศยามาสฯ
41 Då dei endå ikkje kunde tru for gleda, men berre undra seg, sagde han: «Hev de noko etande her?»
เต'สมฺภวํ ชฺญาตฺวา สานนฺทา น ปฺรตฺยยนฺฯ ตต: ส ตานฺ ปปฺรจฺฉ, อตฺร ยุษฺมากํ สมีเป ขาทฺยํ กิญฺจิทสฺติ?
42 Dei gav han eit stykke steikt fisk og noko av ei honningkaka,
ตตเสฺต กิยทฺทคฺธมตฺสฺยํ มธุ จ ททุ:
43 og han tok det og åt det for augo deira.
ส ตทาทาย เตษำ สากฺษาทฺ พุภุเช
44 So sagde han til deim: «Dette var det eg tala til dykk um då eg endå var i lag med dykk, at alt som er skrive um meg i Moselovi og profetarne og salmarne, laut sannast.»
กถยามาส จ มูสาวฺยวสฺถายำ ภวิษฺยทฺวาทินำ คฺรนฺเถษุ คีตปุสฺตเก จ มยิ ยานิ สรฺวฺวาณิ วจนานิ ลิขิตานิ ตทนุรูปาณิ ฆฏิษฺยนฺเต ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ สฺถิตฺวาหํ ยเทตทฺวากฺยมฺ อวทํ ตทิทานีํ ปฺรตฺยกฺษมภูตฺฯ
45 So let han upp for tankarne deira, so dei kunde skyna skrifterne.
อถ เตภฺย: ศาสฺตฺรโพธาธิการํ ทตฺวาวทตฺ,
46 «So stend skrive, » sagde han, «at Messias skal lida og standa upp frå dei daude tridje dagen,
ขฺรีษฺเฏเนตฺถํ มฺฤติยาตนา โภกฺตวฺยา ตฺฤตียทิเน จ ศฺมศานาทุตฺถาตวฺยญฺเจติ ลิปิรสฺติ;
47 og i hans namn skal umvending og syndeforlating ropast ut for alle folkeslag; frå Jerusalem skal det ganga ut.
ตนฺนามฺนา ยิรูศาลมมารภฺย สรฺวฺวเทเศ มน: ปราวรฺตฺตนสฺย ปาปโมจนสฺย จ สุสํวาท: ปฺรจารยิตวฺย: ,
48 De skal sjølve vitna um dette.
เอษุ สรฺเวฺวษุ ยูยํ สากฺษิณ: ฯ
49 Og no vil eg senda yver dykk det som far min hev lova; men de skal halda dykk rolege i byen, til de vert budde med kraft frå det høge.»
อปรญฺจ ปศฺยต ปิตฺรา ยตฺ ปฺรติชฺญาตํ ตตฺ เปฺรษยิษฺยามิ, อเตอว ยาวตฺกาลํ ยูยํ สฺวรฺคียำ ศกฺตึ น ปฺราปฺสฺยถ ตาวตฺกาลํ ยิรูศาลมฺนคเร ติษฺฐตฯ
50 Sidan tok han deim med seg ut or byen, til burt imot Betania, og han lyfte upp henderne og velsigna deim.
อถ ส ตานฺ ไพถนียาปรฺยฺยนฺตํ นีตฺวา หสฺตาวุตฺโตลฺย อาศิษ วกฺตุมาเรเภ
51 Og med han lyste velsigningi, skildest han frå deim og for upp til himmelen.
อาศิษํ วทนฺเนว จ เตภฺย: ปฺฤถคฺ ภูตฺวา สฺวรฺคาย นีโต'ภวตฺฯ
52 Og dei kasta seg på kne og tilbad honom. So gjekk dei attende til Jerusalem i stor gleda,
ตทา เต ตํ ภชมานา มหานนฺเทน ยิรูศาลมํ ปฺรตฺยาชคฺมุ: ฯ
53 og sidan var dei allstødt i templet og lova og prisa Gud.
ตโต นิรนฺตรํ มนฺทิเร ติษฺฐนฺต อีศฺวรสฺย ปฺรศํสำ ธนฺยวาทญฺจ กรฺตฺตมฺ อาเรภิเรฯ อิติ๚
