Lukas 24
1 Men den fyrste dagen i vika, tidleg i otta, kom dei til gravi, og hadde med seg kryddorne som dei hadde laga til.
A NIN tapin wik, nin soran kaualap re pwara dong sousou o, wado potik kai me re kaonopadar;
2 Då fekk dei sjå at steinen var velt ifrå gravi;
Irail ari diaradar, me takai o kadapura sang sousou o,
3 dei gjekk inn, men fann ikkje likamen åt Herren Jesus.
O irail lao pedelong ong lole, ap sota diarada kalep en Kaun Iesus.
4 Dei visste ikkje kva dei skulde tenkja um dette; då stod det med ein gong tvo menner i skinande klæde innmed deim,
Kadekadeo irail lao insensued kidar, kilang, ol riamen, me likau kida likau linang, ap pwara dong irail.
5 og med dei fulle av otte stirde nedfyre seg, sagde mennerne til deim: «Kvi leitar de etter den livande millom dei daude?
Irail lao masapwekadar o ikiokidi nan pwel, ira ap masani ong irail: Da me komail raparapaki me maur amen ren me melar akan?
6 Han er ikkje her; han hev stade upp att. Kom i hug kva han sagde med dykk då han endå var i Galilæa,
A soer kotikot met, a iasadar. Tamanda, me a kotin masani ong komail ni a kotikoteta Kaliläa,
7 at Menneskjesonen skulde gjevast i henderne på synduge menneskje og krossfestast, og standa upp att tridje dagen!»
Mamasani: Nain aramas pan pangalang ni pa en me dipan akan, o lopuela, o ni ran kasilu a pan iasada.
8 Då kom dei i hug ordi hans,
Ir ari tamanda a masan akan.
9 og dei gjekk burt att frå gravi, og fortalde alt dette til dei elleve og alle dei andre.
O purodo sang nin sousou o, ap kaireki mepukat ong ekamen ko o ong me tei kan karos.
10 Det var Maria Magdalena og Johanna og Jakobs-Maria og dei hine kvinnorne i fylgjet deira - dei sagde dette med apostlarne;
Maria men Makdala, o Ioana, o Maria in en Iokopus, o me tei ko me iang irail, me kaireki mepukat ong wanporon akan.
11 men dei tenkte det var noko vas dei for med, og trudde deim ikkje.
A arail kasoi likamata kasoi likam pot re’rail, ap sota kamelele.
12 Peter sprang like vel av stad til gravi, og då han lutte seg ned, såg han ikkje anna enn likklædi; so gjekk han burt att, og undrast med seg yver det som var hendt.
Petrus ap uda tangalang sousou o, rukedi ong lole, ap diarada, me likau linen akan ta wonon wasa kis, ap purodo sang o puriamui kida me wiauier.
13 Same dagen gjekk tvo av deim utetter til ein liten by som heiter Emmaus, og ligg ei mil frå Jerusalem,
A kilang ni ran ota riamen re’rail momaitelang kisin kanim eu ad a Emaus; a doo sang Ierusalem mail wonu de isu.
14 og på vegen tala dei med einannan um alt det som nyst hadde hendt.
Ira ari kasokasoi penaer duen mepukat karos.
15 Med dei no gjekk og tala og dryfte det med kvarandre, kom Jesus sjølv innåt og slo fylgje med deim;
Kadekadeo ni ara kasokasoi o idedok pena, pein Iesus ap kotin pwara dong ira o iang ira kotila.
16 men augo deira var fjetra, so dei kjende honom ikkje.
A mas ara me atiat, pwe re de asa i.
17 «Kva er det for ting de røder so um, med de gjeng etter vegen?» spurde han. Då stana dei, og det var sjåande til at dei sturde.
I ari kotin masani ong ira: Da me koma kasokasoi pena ni oma alialu, o da me koma insensued kila?
18 Og den eine av deim - han heitte Kleopas - tok til ords og sagde til honom: «Du må visst vera den einaste som held til i Jerusalem og ikkje veit kva som hev hendt der desse dagarne!»
Amen ira, me ad a Kleopas, ap sapeng indang i: Koe men wai ta men nan Ierusalem, me sasa, me wiauier wasa o ni ran pukat?
19 «Kva for noko?» spurde han. «Det med Jesus frå Nasaret, » svara dei, «han som var ein profet, megtig i gjerning og ord for Gud og alt folket,
A kotin masani ong ira: Pwe dakot? Ira ap indang i: Duen Iesus en Nasaret, me saukop manaman amen ni a wiawia o masan akan mon Kot o aramas karos.
20 korleis øvsteprestarne og rådsherrarne våre fekk dømt honom frå livet og krossfeste honom.
O duen samero lapalap o atail saumas akan ar pangala i pwen pakadeikada ong matala o kalopuela i.
21 Og me vona at han var den som skulde løysa ut Israel. Og med alt det so er det no på tridje dagen sidan dette gjekk fyre seg.
A se kiki ong, me a pan kotin kamaioda wein Israel. Ari ran wet pong sili pong murin mepukat wiauier.
22 Men so hev og nokre kvinnor i flokken vår sett oss i uro og undring; dei var i otta ved gravi,
O pil kis at li akai kamasak kin kit ar pwaralang sousou o sangkonai.
23 og fann ikkje likamen hans, men kom og fortalde at dei hadde set ei syn av englar, og at englarne hadde sagt at han liver.
Ni ar sota diar kalep a, rap puredo indada, me re diaradar sansal en tounlang kai, me katitiki, me a iasadar,
24 Nokre av felagerne våre gjekk då ut til gravi, og fann det heiltupp so som kvinnorne hadde sagt, men honom såg dei ikkje.»
O kis at kai kolang sousou o, ap diaradar, duen li oko kasokasoida, a i me re sota diarada.
25 «Å, for uvituge de er, » svara han, «og for seinhuga til å tru alt det som profetarne hev tale!
A kotin masani ong ira: O koma meid lolepon o pwand nan mongiong omail, en kamelele meakan, me saukop akan kopadar.
26 Laut ikkje Messias lida dette, fyrr han kunde ganga inn til sin herlegdom?»
Kaidin i, me udan Kristus en kalokolok ap kodalang a lingan?
27 So tok han til frå Moses og alle profetarne, og i alle skrifterne lagde han ut for deim det som er sagt um honom der.
A ap kotin kawewe ong ira kisin likau kan duen pein i, tapiada ni Moses kokodo lel saukop akan.
28 Då dei var tett innmed den byen dei skulde til, lest han vilja ganga lenger.
Irail ap koren iong kanim, me irail koko ong. I ari kasongesong ira, dene a pan kotin daulul.
29 Men dei nøydde honom og sagde: «Ver hjå oss! Det lid til kvelds, og dagen hallar.» So gjekk han inn og var hjå deim.
Ira ap ngidingidiki i potoan ong: Kom kotikoteta re at, pwe a pan wasa pongier o ran wet koren iong imwisokela. A ap kotilong ong nan im o, pwen mimieta re ra.
30 Som han no sat til bords med deim, tok han brødet og velsigna det, og braut det og gav deim.
Kadekadeo ni a kotin iang ira ni tepel o, a kotin limada prot, laolaoki, a lao pilitiki pena, a kotiki ong ira.
31 Då vart augo deira upplatne, so dei kjende honom att; men i det same kvarv han burt for augo deira.
Mas ara ap pad pasanger, ira ap asa i. A ap kotin soredi sang mo’ra.
32 Då sagde dei med einannan: «Brann ikkje hjarta i oss då han tala med oss på vegen, då han lagde ut skrifterne åt oss?»
Ira ap inda nan pung ara: Mongiong ata sota mokimokid ni a kotin mamasani ong kita pon al o, ni a kotin kawewe ong kita kisin likau kan?
33 Og dei tok ut i same stund, og gjekk attende til Jerusalem. Dei fann dei elleve og felagarne deira samla, og dei sagde:
Ira ari uda ni auer ota o purelang Ierusalem, o diarada ekamen ko, o me iang ir, kot pena wasa takis,
34 «Herren hev sanneleg stade upp att, og hev synt seg for Simon.»
Katitiki: Nan melel Kaun o kotin iasadar o pwara dong Simon,
35 Og sjølve fortalde dei um det som hadde hendt på vegen, og korleis dei hadde kjent honom då han braut brødet.
Ira ap kasokasoi, me wiauier nani al o, o duen ara asaki i a pilitiki pasang prot.
36 Best dei tala um dette, stod han sjølv midt ibland deim og sagde: «Fred vere med dykk!»
A ni ar masan pena mepukat, pein Iesus ap kotin pwara dong nan pung arail masani ong ir: Komail popol!
37 Dei kvakk og vart rædde, og trudde det var ei ånd dei såg.
Irail ari masapwekadar o wapondar, o re kiki ong, me ani men, me re udial.
38 Då sagde han til deim: «Kvi er de so forstøkte, og kvifor vaknar det tvil i hjarta dykkar?
A kotin masani ong irail: Da me komail masak ki? O menda lamelam pukat mi nan mongiong omail?
39 Sjå henderne og føterne mine, at det er eg sjølv! Kjenn på meg og sjå! Ei ånd hev då’kje kjøt og bein, som de ser eg hev.»
Komail kilang pa i kat o na i kat, pwe pein ngai ta. Doke ia o kilang, pwe ani sota kin uduk o ti, duen omail kilang ia.
40 Då han hadde sagt det, synte han deim henderne og føterne sine.
A lao masani mepukat, ap kasale ong irail lim a o aluwilu a kan.
41 Då dei endå ikkje kunde tru for gleda, men berre undra seg, sagde han: «Hev de noko etande her?»
A ni ar sota non kamelele pweki ar peren o puriamuiki, ap kotin masani ong irail: Sota kan omail met?
42 Dei gav han eit stykke steikt fisk og noko av ei honningkaka,
Rap ki ong i kisan mam inin o onik.
43 og han tok det og åt det for augo deira.
I ari konot mo’rail.
44 So sagde han til deim: «Dette var det eg tala til dykk um då eg endå var i lag med dykk, at alt som er skrive um meg i Moselovi og profetarne og salmarne, laut sannast.»
A kotin masani ong irail: I masan akan, me I ki ong komail er, ni ai mimieta re omail, pwe karos en pwaida, me intingidier duen ngai nan kapung en Moses, o saukop akan, o psalm akan.
45 So let han upp for tankarne deira, so dei kunde skyna skrifterne.
I ap kotin kalolikongi irail, pwe ren dedeki kisin likau kai.
46 «So stend skrive, » sagde han, «at Messias skal lida og standa upp frå dei daude tridje dagen,
O kotin masani ong irail iduen a intingidier, o iduen udan kalokolok en Kristus, ap maureda sang ren me melar akan ni ran kasilu,
47 og i hans namn skal umvending og syndeforlating ropast ut for alle folkeslag; frå Jerusalem skal det ganga ut.
O padapadaki ong wei karos ni mar a, ren kalula, pwe dip akan en lapwada, a pan tapida nan Ierusalem.
48 De skal sjølve vitna um dette.
A komail me saunkadede en mepukat.
49 Og no vil eg senda yver dykk det som far min hev lova; men de skal halda dykk rolege i byen, til de vert budde med kraft frå det høge.»
A kilang, I pan kadara dong komail, me Sam ai inaukidar. A komail pan mimieta nan kanim o, komail lao audaudekier manaman sang poa.
50 Sidan tok han deim med seg ut or byen, til burt imot Betania, og han lyfte upp henderne og velsigna deim.
A kotin kalua ir alang Petanien, kotikida lim a, kapai irail ada.
51 Og med han lyste velsigningi, skildest han frå deim og for upp til himmelen.
Kadekadeo ni a kotin kapal ir ada, a kotiwei sang irail, kotidala nanlang.
52 Og dei kasta seg på kne og tilbad honom. So gjekk dei attende til Jerusalem i stor gleda,
Irail ari kaudok ong i, ap pure dong Ierusalem perenda kaualap;
53 og sidan var dei allstødt i templet og lova og prisa Gud.
O re potopot nan im en kaudok kapinga o kaudok ong Kot.
