Lukas 23
1 Då reiste dei seg, heile hopen, og førde honom til Pilatus,
Tegani sa e manuša save sesa ano Baro sudo, uštile thaj inđarde e Isuse ko Pilat, savo sasa o rimsko upravnikо.
2 og bar fram klagemålet sitt mot honom. «Me hev kome etter at denne mannen forvillar folket vårt, » sagde dei; «han forbyd deim å gjeva keisaren skatt, og segjer at han er Messias, ein konge.»
Gothe lije te tužin e Isuse: “Arakhljam kale manuše sar xoxavol amare manušen thaj phenol lenđe ma te poćinen o porezi е carose, a pese vaćarol kaj si o Hrist, caro.”
3 Då tok Pilatus til ords og spurde honom: «Er du kongen yver jødarne?» «Det er som du segjer, » svara han.
O Pilat pučlja le: “Tu li san o caro e Jevrejengo?” O Isus phenda lese: “Gija si sar so tu vaćare.”
4 Pilatus sagde til øvsteprestarne og folket: «Eg finn ingi skuld hjå denne mannen.»
Tegani o Pilat vaćarda e šorutne sveštenikurenđe thaj e manušenđe: “Me ni arakhav nisavo banđipe ane kava manuš.”
5 Då tok dei sterkare i og sagde: «Han øser upp folket med læra si i heile Jødeland; han tok til med det i Galilæa, og no hev han kome alt hit.»
Al von dije zor vaćarindoj: “Vov pe sikajimasa bunil e manušen ki sa i phuv Judeja. Počnisada ki Galileja thaj avilo sa dži kate ano Jerusalim!”
6 Då Pilatus høyrde det, spurde han um mannen var frå Galilæa,
Kana gova šunda o Pilat, pučlja: “Vov li si tari Galileja?”
7 og so snart han vart vis med at han lydde under Herodes’ velde, sende han honom åt Herodes; for han var og i Jerusalem i dei dagarne.
Thaj kana šunda o Pilat kaj si o Isus tari Galileja, bičhalda le ko Irod, savo vladisada ani Galileja. O Herod sasa ane gola đivesa ano Jerusalim.
8 Herodes vart svært glad då han såg Jesus; han hadde lenge ynskt at han måtte få sjå honom; for han hadde høyrt mykje um honom og gjorde seg von um å få sjå eit teikn av honom.
Kana dikhlja o Irod e Isuse, sasa but radujimo, golese kaj odavno manglja te dičhol le, golese kaj but šunda lestar thaj dija gođi kaj o Isus ka ćerol nesavo čudo angle leste.
9 Han spurde honom um mangt og mykje, men Jesus svara ikkje eit ord.
O Irod pučlja paše but buća, al o Isus khanči ni phenda lese.
10 Øvsteprestarne og dei skriftlærde stod der og klaga på honom so sterkt dei kunde.
Ačhile gothe i e šorutne sveštenikura thaj e učitelja tare Mojsijaso zakon thaj von zurale vaćarde protiv o Isus.
11 Og Herodes med hermennerne sine svivyrde og hædde honom, kasta ei brikjeleg kåpa um honom og sende honom so attende til Pilatus.
O Irod thaj lese vojnikura ladžarde le thaj asaje e Isusese. Urade le ano carsko fostano thaj bičhalde le palal ko Pilat.
12 Den dagen vart Herodes og Pilatus vener; fyrr hadde det vore fiendskap millom deim.
Ane gova đive mirisajle o Pilat thaj o Irodo maškare peste, golese kaj angleder golestar sesa dušmanura.
13 So kalla Pilatus i hop øvsteprestarne og rådsherrarne og folket
O Pilat ćidija e šorutne sveštenikuren, e manušenđe phurederen thaj e manušen
14 og dei sagde til deim: «De hev ført denne mannen fram for meg og skulda honom for at han leider folket på avveg. No hev eg lydt honom ut, so de hev høyrt på det, men eg hev’kje funne honom saka i noko av det de klagar honom for.
thaj vaćarda: “Anden manđe kale manuše thaj phenen kaj e manušen bunil. Ake, me angle tumende pučljem le thaj ni arakhljem ni jekh banđipe so tumen čhuven pe leste.
15 Og det hev ikkje Herodes heller; for eg sende dykk til honom. So kann de sjå, at han hev ikkje gjort noko, som han skulde lata livet for.
Ni o Irod ni arakhlja banđipe pe leste, golese kaj bičhalda le palal amende. Ake, ni ćerda khanči sosa bi zaslužila te avol mudardo.
16 Difor vil eg refsa honom og so gjeva honom fri.»
Golese ka šibi le thaj ka mukha le.”
17 Men han laut gjeva deim ein fange fri i høgtidi.
[Dži jekh berš ko prazniko, trubuja te mučhen lenđe jekhe phangle manuše.]
18 Då ropa dei alle som ein; «Burt med honom! Gjev oss Barabbas fri!»
Tegani sa e manuša dije vika vaćarindoj: “Mudar akale a mukh amenđe e Varava!”
19 - so heitte ein som var sett i fengsel for eitt upprør som hadde brote ut i byen, og for manndråp -.
(O Varnava sasa čhudimo ano phanglipe paši pobuna thaj pašo mudaripe.)
20 På nytt tala Pilatus til deim; for han vilde gjerne gjeva Jesus fri.
O Pilat vadži jekh drom vaćarda lenđe kaj vov bi mučhola e Isuse.
21 Men dei ropa imot: «Krossfest honom, krossfest honom!»
Al von dije vika: “Čhu le ko krsto! Čhu le ko krsto!”
22 So tala han til deim tridje gongen og sagde: «Kva vondt hev han då gjort, denne mannen? Eg hev’kje funne honom saka i noko som han kann dømast frå livet for. Difor vil eg refsa honom og so gjeva honom fri.»
Tegani o Pilat trito drom vaćarda lenđe: “Savo bilačhipe vov ćerda? Me ni dikhav khanči sosa bi zaslužila te avol mudardo. Gija ka šibiv le thaj ka mukhav le.”
23 Men dei braut på, og kravde med høge rop at han skulde krossfestast, og ropi deira fekk yvertaket.
Al e manuša ni ačhile te vazden piro glaso thaj manglje taro Pilat te čhuvol e Isuse ko krsto. I lenđi vika sasa pozurali thaj pozurali.
24 Då dømde Pilatus so at det skulde vera som dei kravde.
Golese o Pilat odlučisada te ćerol sar so e manuša manđen.
25 Han løyste den som sat fengsla for upprør og manndråp, den som dei bad um, men gav Jesus yver til deim, so dei kunde gjera med honom som dei vilde.
Tegani mukhlja e Varnava, savo sasa ano phanglipe paši pobuna thaj pašo mudaripe, a e Isuse dija e vojnikurenđe te ćeren lesa kova so e manuša manglje.
26 Då dei førde honom burt, tok dei fat på ein mann som kom frå marki; han heitte Simon, og var frå Kyrene; honom lagde dei krossen på, so han skulde bera honom etter Jesus.
Kana inđarde e vojnikura e Isuse, dolde nesave Simone taro foro Kirina savo avola taro polje, thaj čhute pe leste o krsto te inđarol le palo Isus.
27 Ein stor folkehop fylgde honom; bland deim var det mange kvinnor, som øya og gret for hans skuld.
Palo Isus đele pherdo manuša thaj džuvlja save ruje thaj žalisade le.
28 Jesus snudde seg åt deim og sagde: «Jerusalems døtter, gråt ikkje yver meg! Gråt heller yver dykk sjølve og borni dykkar!
O Isus irisajlo premal lende thaj vaćarda: “Čhejalen taro Jerusalim! Ma roven pale mande. Nego, roven pale tumende thaj pale tumare čhave.
29 For det kjem dagar då dei skal segja: «Sæle dei som aldri bar barn under beltet! Sælt det livet som aldri hev født, og det brjostet som aldri hev fostra!»
Golese kaj dikh, aven e đivesa ane save ka vaćaren: ‘Blagoslovime kola džuvlja save našti bijanen, blagoslovime e vođa save ni bijande, thaj blagoslovime e čuča save ni parvarde!’
30 Då kjem dei til å segja til fjelli: «Fall yver oss!» og til haugarne: «Gøym oss!»
Tegani ka vaćaren e planinenđe: ‘Peren pe amende!’ thaj e bregurenđe: ‘Učharen amen!’
31 For fer dei so med det grøne treet, korleis skal det då ganga med det turre?»
Golese kaj, ako kava e manuša ćeren e zelenone kaštesa, so ka avol e šuće kaštesa?”
32 Tvo andre, tvo illgjerningsmenn, vart og førde av stad saman med honom og skulde lata livet.
Katane e Isusesa inđarde duje bilačhe manušen te aven mudarde.
33 Då dei kom til den staden som kallast Skallen, krossfeste dei honom der, og like eins illgjerningsmennerne, den eine på høgre og den andre på vinstre sida.
Kana avile ke kova than savo akhardola “Kokalo e šoreso”, gothe čhute ko krsto e Isuse thaj lesa i e duje bilačhe manušen, jekhe tari lesi desno rig a avere tari levo rig.
34 Men Jesus sagde: «Fader, forlat deim, for dei veit ikkje kva dei gjer!» So skifte dei klædi hans millom seg og drog strå um deim.
Tegani o Isus vaćarda: “Dade! Oprosti lenđe, golese kaj ni džanen so ćeren.” Pale gova e vojnikura čhudije i kocka te ulaven maškar peste leso fostano.
35 Folket stod og såg på; og rådsherrarne spotta og sagde: «Han hev hjelpt andre, no kann han hjelpa seg sjølv, dersom han er Guds Messias, den utvalde!»
But manuša gothe ačhile thaj dikhlje sa gova, a e manušenđe šorutne marde muj lesa vaćarindoj: “Averen spasisada, nek spasil akana korkoro pes, te si vov o Hrist, birimo e Devleso.”
36 Hermennerne gjorde narr av honom; dei gjekk fram og rette honom eddik og sagde:
I e vojnikura marde muj lesa. Avile paše leste thaj dije le šut.
37 «Er du kongen yver jødarne, so hjelp deg sjølv!»
Thaj vaćarde e Isusese: “Te san tu caro e Jevrejengo, spasi korkoro tut!”
38 Og uppyver honom var det ei innskrift: «Dette er kongen yver jødarne.»
A sasa pe leste upre pisime kala lafura: “Kava si caro e Jevrejengo.”
39 Ein av illgjerningsmennerne som hekk der, hædde honom og sagde: «Er’kje du Messias? - hjelp deg sjølv og oss!»
Jekh tare gola bilačhe manuša so sesa ko krsto e Isusesa, marda muj thaj vaćarda lese: “Te san tu o Hrist, spasi tut thaj amen!”
40 Då tok den andre til ords, og skjemde på honom og sagde: «Ottast ikkje du heller Gud, du som er under same domen?
Al o dujto dija vika pe leste: “Tu li ni dara taro Dol? Kana san i tu korkoro gija osudimo?
41 Og det er me med rette; for me fær berre lika for det me hev gjort. Men han hev ikkje gjort noko urett.
Amen sam čače osudime golese so gova zaslužisadam, al vov ni ćerda khanči bilačho.”
42 Jesus, » sagde han, «kom meg i hug når du kjem i ditt rike!»
Tegani vaćarda e Isusese: “Isuse, kana ka rese ane ćo carstvo, de tut gođi pe mande thaj av manđe milostivno.”
43 «Det segjer eg deg for visst, » svara Jesus: «I dag skal du vera med meg i paradis.»
Pe gova phenda lese o Isus: “Čače vaćarav tuće: ađive ka ave mancar ano raj!”
44 Det var no kring den sette timen; då vart det myrkt yver heile landet, alt til den niande timen,
Sasa popodne kana peli i rat ki sa i phuv dži ke trin popodne,
45 og soli svartna. Forhenget i templet rivna midt i tvo.
golese so kalilo o kham. A i hramsko fironga pharadili ke opaš.
46 Og Jesus ropa med høg røyst: «Fader, i dine hender gjev eg mi ånd!» Då han hadde sagt det, andast han.
Tegani o Isus dija vika andare sa o glaso: “Dade! Ane ćire vasta mukhav mingro duxo.” Kana kava phenda, mulo.
47 Då hovudsmannen såg det som hende, lova han Gud og sagde: «Den mannen var sanneleg skuldlaus!»
Kana dikhlja o kapetano so sasa, lija te hvalil e Devle thaj vaćarda: “Čače kava manuš sasa čačukano pravedno manuš!”
48 Og heile folkemengdi som hadde samla seg for å sjå på dette, øya seg og gjekk burt att då dei såg kva som hende.
Kana sa e manuša ćidije pe te dičhen kava thaj dikhlje so sasa, lije te džan pese thaj marde pe ane pe kolina tari žal.
49 Men alle venerne hans, og dei kvinnorne som hadde fylgt honom frå Galilæa, stod langt undan og såg på.
Sa kola so džanglje e Isuse, ačhile podur. Thaj e džuvlja so avile lesa tari Galileja, dikhlje kava.
50 Det var ein mann som heitte Josef, ein god og rettvis mann; han høyrde til det Høge Rådet,
Sasa jekh manuš palo alav Josif, savo sasa jekh tare šorutne e jevrejenđe. Sasa šukar thaj pravedno manuš
51 men hadde ikkje vore med på rådi og gjerningarne deira; han åtte heime i Arimatæa, ein by i Jødeland, og var ein av deim som venta på Guds rike -
tari Arimateja, foro ani Judeja. Vov ni složisajlo golesa so ćerde e Isusese, thaj ađućarda o Carstvo e Devleso.
52 den mannen gjekk til Pilatus og bad um likamen åt Jesus,
Đelo ko Pilat thaj rodije o telo e Isuseso.
53 tok honom ned, sveipte honom i lin og lagde honom i ei grav som var hoggi i berget, og som det endå ikkje var lagd nokon i.
Pale gova o Josif uljarda e Isuseso telo taro krsto, paćarda le čaršafesa thaj čhuta le ano limori savo sasa hundo ani stena thaj ane savo khoni naj sasa čhuto.
54 Det var då fyrebuingsdagen, og kviledagen var i kjømdi.
Ćerda gova jekh đive anglo savato, savo lija te ikljol.
55 Nokre av dei kvinnorne som hadde vore med han frå Galilæa, fylgde etter; dei skoda gravi og såg korleis likamen hans vart lagd.
E džuvlja save avile e Isusesa andari Galileja, đele palo Josif i dikhlje o limori i sar čhute gothe e Isuseso telo.
56 So gjekk dei heim att og laga til angande kryddor og salvar. Kviledagen heldt dei seg i ro etter lovi.
Pale gova irisajle čhere te ćeren e mirisna čara thaj e uljura te mačhen e Isuseso telo. Kana sa ćerde, već avilo o savato i naštine ćeren gova te poštuin e Mojsijaso zakon.
