Lukas 21
1 Då han såg upp, vart han var at dei rike lagde gåvorne sine i templekista;
Jesu wakalanga wabona balumi bavubi kabalokubikka zipo munkomo yakubikkila mali.
2 og han vart var ei armodsleg enkja, som lagde tvo skjervar.
Wakabona umwi muka mufu ufwaba kalokubikka tunini tobile.
3 Då sagde han: «Det segjer eg dykk for sant: Denne fatige enkja hev lagt meir enn dei alle.
Lino wakati, “Kasimpe ndamba obu kulindunywe, oyu muchete mukamufu wapa kwinda boonse.
4 For det som desse gav, det gav dei alle av nøgdi si; men ho gav av si fatige råd - gav alt ho hadde til å livberga seg med.»
Boonse bapa zipo mukwindilila mukuvula kwazyo. Pesi mukamufu, kwinda buchete bwakwe, wabikka toonse twayelede kupona ato”.
5 Det var nokre som tala um templet, at det var prydt med fagre steinar og vigde gåvor. Då sagde han:
Abamwi bakali kwambula achikombelo, yasamika mabwe mabotu azituuzyo, wakamba,
6 «Dette som de skodar, um det skal de vita at det vil koma ei tid då her ikkje vert liggjande stein på stein, som ikkje skal rivast laus.»
“kulizezi zintu nzimubwene, izuba liyosika nikuyochala katachikwe bbwe lilatala abbwe nyina liyochala kalitawidide ansi.”
7 «Når skal då dette ganga fyre seg, meister, » spurde dei, «og kva er merket på at den tidi lid nær?»
Bamumuzya bati, “Muyisi, ndilili niziyochitika zintu ezi?” Alubo nchiinzi chiyoba chitondezyo chakuti zintu ezi zyaamba kuchitika?”
8 Då svara han: Sjå dykk fyre, so ingen fær ført dykk på villstig! For mange skal taka mitt namn og segja: «Det er eg!» og: «Det lid innpå tidi. Fylg ikkje etter deim!
Jesu wakasandula, “Amuchenjele kuti muteenwi. Nkambo bayosika muzina lyangu kabati 'ndime oyoo'a 'chindi chaba afwifwi' mutakabatobeli.
9 Og når de høyrer um ufred og upprør, so vert ikkje fælne! For fyrst lyt det henda; men enden kjem ikkje straks.»
Mwakumvwa nkondo ampyompyongano mutakayowi, nkambo zintu ezi zyelede kuchitikana kusanguna, pele mamanino takayochitika kufwambana”.
10 So sagde han til deim: «Folk skal reisa seg imot folk, og rike mot rike;
Mpawo wakati kulimbabo, “Chisi chiyolwana achisi nyina.
11 store jordskjelvar skal koma, og uår og sott kring i landi; og det skal syna seg skræmor og store teikn frå himmelen.
Kuyooba mizuzumino mipati munyika, anzala mumasena asiyenesiyene azilwazi, kuyoba ziyosya azitondeezyo zipati zizwa kujulu.
12 Men fyrr alt dette hender, skal dei leggja hand på dykk og forfylgja dykk og draga dykk inn i synagogor og fangehus; og de skal førast fram for kongar og landshovdingar for mitt namn skuld.
Pesi kakutanachitika ezi zintu, bayobikka manza abo alindinywe akumupenzya, bamwabe muzikombelo amuntolongo, akumweeta kunembo lyabami abendelezi nkambo kazina lyangu.
13 Då skal de koma til å vitna.
Kuyoba bukamboni kulindinywe.
14 Legg dykk då på minne at de ikkje fyreåt tarv tenkja på korleis de skal svara for dykk!
Nkambo kako amukanze mumyoyo yanu kuteezeezya makani ngimuyowamba,
15 Eg skal gjeva dykk munn og visdom, som ingen av motmennerne dykkar skal kunna standa seg for eller segja imot.
nkambo ndime usikamupe majwi abusongo kuti boonse basinkondo nyokwe bakachilwe kukaka akukazya.
16 Jamvel foreldre og brør og skyldfolk og vener skal svika dykk og valda sume av dykk dauden,
Pele muyozipegwa atala abazyali, bakulana, nzubo, abenzuma alimwi bayobikwa bamwi bana mulufu.
17 og alle skal hata dykk for mitt namn skuld.
Muyosulwa moonse nkambo kazina lyangu.
18 Men ikkje eit hår på hovudet dykkar skal forkomast.
Pele takukoyooba kasusu kakumitwe yanu kayooloba.
19 Haldt ut, so skal de vinna sjælerne dykkar!
Kumakatazyo muyoobujana bumi bwanu.
20 Når de ser at stridsherar kringset Jerusalem, då skal de vita at det ikkje er lenge fyrr han vert lagd i øyde.
“Nimwakubona Jelusalema yazyungulukwa ampi, lino muyoziba kuti kusaalwa kwabo kwaba afwifwi.
21 Då lyt dei som er i Judaland røma til fjells; dei som er inni byen, lyt flytja ut, og dei som er utpå landet, må ikkje koma inn.
Lino abo bali muJudiya abachijile mumalundu, alubo bali mudolopo abazwe, abo alabo bali anze achisi tabelede kunjila mudolopo.
22 For dette er hemnardagarne; då skal det ganga fram alt det som stend skrive.
Nkambo aya mazuba akubwedzya chibi, kuti zintu zyoonse zilembedwe ziyoozuzikizigwe.
23 Stakkars deim som gjeng med barn eller gjev brjost, i dei dagarne! For det skal vera stor naud i landet og vreide yver dette folket.
Mawee kuli babo bamisi akulibabo banyonsya kumazuba ayo! Nkambo kuyoba mapenzi mapati munyika, ayendelana abantu aba.
24 Dei skal falla for sverdseggi og førast hertekne burt til alle heidningfolk, og Jerusalem skal heidningarne trøda under fot, til heidningtidi er ute.
Bayojegwa apanga, bayootolwa baange kuzisi zyoonse a Jelusalemu uyoozunganisigwa abamasi kusikila chindi chabamasi chizulile.
25 Det skal syna seg teikn i sol og måne og stjernor, og på jordi skal folki fælast i vonløysa, når havet og brotsjøarne dyn.
Kuyooba zitondeezyo kuzuba, akumwezi, amunyenyezi. Amunyika, nyika iyoba akakukatazigwa nkambo kakuvuuma kwamayuwe amulwizi.
26 Folk skal uvita av rædsla og gru for det som kjem yver mannaheimen; for himmelkrafterne skal skakast.
Kuyoba bantu bayoomana nguzu akuyowa akuyeya zintu zitasikile nyika. Nkambo nguzu zyakujulu ziyozunganisigwa.
27 Då skal dei sjå Menneskjesonen koma i skyi med velde og stor herlegdom.
Mpawo bayomubona Mwana mulombe wa Muntu kaboola mujoba munguzu amubulemu bupati.
28 Men når dette tek til å henda, då rett dykk upp, og lyft hovudet! for det lid mot utløysingi dykkar.»
Pele zintu ezi zyakutalika kuchitika, amunyampuke akulungumika mitwe yanu, nkambo lwangunuko lwanu lwaba afwifwi”.
29 So sagde han deim ei likning: «Sjå på fiketreet og alle andre tre!
Jesu wakabambila muzikozyano, “Mulange mukuyu amasamu onse.
30 So snart de ser dei hev sprotte, då veit de av dykk sjølve at no er sumaren nær.
Lino na asyuuka ndelema, anga mwabona lwanu akuziba mayinza aba afwifwi.
31 Soleis når de ser dette hender, då veit de at Guds rike er nær.
Lino aboobo, na mwabona zintu ezi kazichitika, muyoziba kuti bwami bwaLeza bwaba afwifwi.
32 Det segjer eg dykk for visst: Denne ætti skal ikkje forgangast fyrr alt saman hev hendt.
Kasimpe ndamwambila obu nywe, olu lunyungu talukayindi mane zintu ezi zikachitike.
33 Himmel og jord skal forgangast, men mine ord skal aldri forgangast.
Ijulu anyika ziyoyinda, pele ijwi lyangu talikoyomana pe.
34 Gjev agt på dykk sjølve, at de aldri let hjarta tyngjast av rus og ovdrykk og verdsleg sut, so den dagen kjem uventande på dykk!
Pesi amuswilile lwanu, kuti myoyo yanu italemenwi akwindilizya kunywa akukolwa akulipenzya abuumi, azuba elyo talikoyomujana kufwambana pe
35 For som eit fuglenet skal han skal koma yver alle som bur kring i vidande verdi.
mbuli kakole. Nkambo chiyosikila kuli boonse bapona kubusyu bwanyika yoonse.
36 Vak kvar tid og stund, og bed at de kann få styrk til å røma undan alt dette som koma skal, og standa dykk framfor Menneskjesonen!»
Pesi amulibambile chindi choonse, mukombe kuti mube anguzu akuchija zintu ezi zitachitike, akwiima kunembo lya Mwana mulombe wa Muntu”.
37 Um dagarne lærde han i templet; men um kveldarne gjekk han ut or byen og var natti yver på den åsen dei kallar Oljeberget.
Lino kuzwa kuseni kusikila goko wakali kuyiisya muzikombelo, munsi wakali kuzwa anze akuyokkala kutegwa Oliveti.
38 Og alt folket kom tidleg um morgonen til honom i templet og lydde på honom.
Bantu boonse balikusika kuseni kuzomuswilizya mutempele.
