Klagesangene 5

1 Kom i hug, Herre, kor det er med oss! Skoda etter og sjå, kor me er svivyrde!

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Vår arv er komen åt framande, våre hus åt utlendske menner.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 Farlause er me vortne, hev ikkje far. Møderne våre er som enkjor.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Me lyt kjøpa det vatnet me drikk, vår ved lyt me betala.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Våre forfylgjarar hev me på halsen; me er trøytte, fær ikkje kvild.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Til Egyptarland rette me hand, til Assyria, vilde mettast med brød.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 Våre feder synda, dei er burte, me lyt bera deira misgjerningar.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Trælar er våre herrar, og ingen riv oss ut or deira hand.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 Me søkjer vårt brød med livsens fåre for sverdet i øydemark.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Vår hud er glodheit som omnen, for svolten som gneg og brenn.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 Kvende hev i Sion dei skjemt, møyar i byarne i Juda.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 Hovdingar hengde dei med si hand, gamle viste dei ikkje vyrdnad.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 Ungmenne laut bera kverni, og gutar seig ned med vedbyrdi på.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 Dei gamle sit ikkje lenger i porten, dei unge ikkje meir med sitt strengespel.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 Det er slutt med vår hjartans gleda, vår dans er umsnudd til sorg.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 Kransen er fallen av vårt hovud; usæle me, at me hev synda!

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Difor er hjarta vårt sjukt, di so er augo våre dimme -

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 for Sions fjell som ligg audt, der renner no revar ikring.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 Kvi vil du oss æveleg gløyma, ganga frå oss dagarne lange?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 Vend oss, Herre, til deg, so kjem me; nya upp att våre dagar frå gamalt!

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 For du kann vel ikkje reint ha støytt oss burt, vera so ovleg harm på oss.

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?