Johannes 6
1 Sidan for Jesus burt til hi sida av Galilæa- eller Tiberias-sjøen.
Arah lidi, Jisu Galili Juusitum ah daansoon kata (erah suh, Taiberia Juusitum ngeh uh men eha).
2 Og det fylgde honom mykje folk, av di dei såg dei teikni han gjorde på dei sjuke.
Khoisatte loong ah epaatja etheng ih deesiitta ah tuprum ano miloong ah helilih ih phankhoom rumta.
3 Men Jesus gjekk upp i fjellet, og der sette han seg med læresveinarne sine.
Jisu kong adi duuwaang ano heliphante loong ah damdi roongtong wangta.
4 Det leid då mot påskehelgi åt jødarne.
Khopi Kuwaang saapoot ah thok ih taha.
5 Som no Jesus såg upp og vart var at det kom mykje folk til honom, segjer han til Filip: «Kvar skal me kjøpa brød, so desse folki kann få noko å eta?»
Jisu ih miloong ah jamsok adi hantek heh reeni wang arah japtupta, erah thoidi Philip suh chengta, [Aathan mina suh kotsuh manawa phaksat choh reh ih?] (
6 Det sagde han av di han vilde røyna honom; for han visste sjølv kva han vilde gjera.
Heh ih Philip suh thamtham ih thaak chengta; amiidi baleh heh ih tiim etheng erah jat eta.)
7 «Brød for eit halvt hundrad dalar rekk ikkje til, so kvar av deim kann få eit lite stykke, » svara Filip.
Philip ih ngaakbaatta, “Baanlo ah loongtang ih cheeru phak raangtaan ih botseh, chaanyi nang ih ehan ngunkholok ih ba lui reh ah.]
8 Ein av læresveinarne hans - det var Andreas, bror åt Simon Peter - segjer til honom:
Heliphante changdowa wahoh, Andriu, ngeh ih Simon Pitar no angta ah ih liita,
9 «Her er ein liten gut som hev fem byggbrød og tvo fiskar, men kva er det åt so mange?»
[Adi miwasah wasiit je ah, heh taang ni wong nawa hoon arah baanlo bangnga je ah erah damdi nyasi enyi. Enoothong erah than mina suh tabaam luika.]
10 «Lat folket setja seg!» sagde Jesus. Det var mykje gras på den staden; so sette mennerne seg; dei var um lag fem tusund i talet.
[Miloong ah tongthuk an,” Jisu ih baat rumta. (Erah di naam nang angta.) Erah thoidi miloong ah tong rumta; erah di miwah rooproop ih haajaat bangnga ang rumta.
11 Då tok Jesus brødi, og takka, og skifte deim ut til deim som sat der, og like eins av fiskarne, so mykje dei vilde hava.
Jisu ih baanlo ah toonpi ano, Rangte suh lakookmi liita, eno erah di tongte loong asuh pheekokaat thuk rumta. Nyasi ah uh emamah ih pheekoh rumta, eno neng ih mathan ih phaksah ah erah than ih korumta.
12 Då dei var mette, segjer han til læresveinarne: «Sanka i hop dei molarne som att er, so ingen ting vert spillt!»
Neng wok ah phoot phaksah rum ano, heliphante loong asuh baatta, [baanlo chep dakla loong ah khoontoon ih an; amasah uh lathaaja theng.]
13 So gjorde dei det, og dei fyllte tolv korger med molarne som var att av dei fem byggbrødi etter deim som hadde ete.
Baanlo bangnga dowa miloong ah ih dakphakta ah asih hongnyi ni lomtoon rumta.
14 Då no folket såg det teiknet han hadde gjort, sagde dei: «Dette er visst og sant profeten som skal koma til verdi!»
Jisu ih epaatjaajih reeta ah tuprum ano, miloong ah ih liita, “Mongrep ni kaatte Khowah abah amiisak di heh ju!]
15 Då skyna Jesus at dei vilde koma og taka honom med magt og gjera honom til konge; difor drog han seg undan og gjekk upp i fjellet att, han åleine.
Jisu ih jat eta miloong ah wangrum haano neng Luuwang laat angthuk suh jowang rumha ngeh ah; erah raangtaan ih Jisu heluulu kong ko soonwangta.
16 Då det vart kveld, gjekk læresveinarne ned til sjøen;
Rangja ang kano, Jisu liphante loong ah juusitum ko ih karumta,
17 dei steig ut i båten og vilde fara yver sjøen, til Kapernaum. Det var alt myrkt vorte, og Jesus var endå ikkje komen til deim.
eno khoonkhu adi duukah rum ano, juusitum lam ih Kaparnam ko ih daansoon wang rumta. Rang jennak ih adi uh, Jisu neng taang ni tangaak ra taha.
18 Bårorne gjekk høgt; for det bles ein hard vind.
Neng taangko pong ah rapne ih pong ano ju ah rapne ih mootmotta.
19 Då dei so hadde rott umlag ei halv mil eller halvtridje fjordung, ser dei at Jesus kjem gangande på sjøen og kjem næmare og næmare innåt båten. Dei vart rædde,
Heliphante loong ah meejombaji taan daanjop rum adi, Jisu ju khoni khoom arah japtup rumta, heh khoonkhu ko ih ra taha eno neng loong ah echo ih rumta.
20 men han sagde: «Det er eg; ver ikkje rædde!»
[Nakcho an,” Jisu ih baat rumta, [Ngah hanih!]
21 Då vilde dei taka honom upp i båten, og straks var båten ved det landet dei skulde til.
Erah lih adi khoonkhu ni toonhui rumta, eno neng kaat theng ko ih juukaang ni khoonkhu ah seek ih thoksoon kata.
22 Dagen etter stod det endå ein folkehop på hi sida av sjøen; dei hadde set at det ikkje var meir enn ein båt der, og at Jesus ikkje gjekk i båten med læresveinarne sine, men læresveinarne tok av stad åleine.
Erah saalih adi juusitum saangko dowa miloong ah ih dokthun rumta erah di khoonkhu ah esiit luulu ka ang ah ngeh ah. Neng ih jat eta Jisu heliphante loong ah damdi erah di takata, enoothong Jisu ah thiinhaat rum ano neng luulu karumta.
23 Men det kom båtar frå Tiberias, tett innmed den staden dei hadde halde måltid etterpå Herrens takkebøn.
Taiberia dowa, khoonkhu ehoh loong ah, juukaang ni raarum taha maradi Teesu Jisu ih lakookmi li ano baanlo pheekoh rumta re adi ah.
24 Då no folket såg at Jesus ikkje var der, og ikkje læresveinarne hans heller, steig dei sjølve i båtarne og for til Kapernaum og leita etter Jesus,
Miloong ah ih, Jisu nyia helihphante loong ah, erah di lajaptup rum kaano Kaparnam ko wangte khoonkhu adi duuwang rum ano tumjam wang rumta.
25 og då dei fann han der, på hi sida av sjøen, sagde dei til honom: «Når kom du hit, meister?»
Mina loong ah ih Jisu ah juusitum saangko japtup rum ano li rumta, [Nyootte, an aradi mabah ra taho?]
26 Jesus svara deim: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Det er’kje for di de såg teikn at de leitar etter meg, men for di de åt av brødi og vart mette.
Jisu ih ngaakbaat rumta, [Ngah ih sen loong asuh amiisak ih baat rumhala; ngah ih jat ehang sen loong ah ih baanlo ah sen wok laanphoot roh ih phak anno jam hali, paatjaajih reelang ah jat anno tah angka.
27 Vinn dykk ikkje føda som forgjengst, men føda som varer og gjev eit ævelegt liv! Den skal Menneskjesonen gjeva dykk; for honom hev Faderen, Gud, sett sitt innsigle på.» (aiōnios g166)
Ethet ela phaksat raangtaan ih nak mokah an; erah nang ebah, lathoonka roidong phaksat raang ih mokah an, eno erah langla Mina Sah rah ih kohan, tiimnge liidi, Rangte Hewah ih heh mendi sin hoon thiinta.] (aiōnios g166)
28 Då sagde dei til honom: «Korleis skal me fara åt, so me kann gjera Guds gjerningar?»
Erah thoidi neng ih cheng rumta, [Rangte ih seng suh reethuk suh liiha jun ih tiimjih jen re ih?]
29 Jesus svara: «Det er Guds gjerning, at de skal tru på den som han sende.»
Jisu ih ngaakbaat rumta, [Rangte ih sen suh tiimre thukjih ah langla heh ih wasiit kaat thuk hala ah hanpi an.
30 Då sagde dei til honom: «Kva teikn gjer då du, so me kann sjå det og tru deg? kva for verk gjer du?
Neng loong ah ih ngaakbaatta, [Seng ih hanpi suh an ih paatjaajih tiimjih noisok he? An tiimjih re uh?
31 Federne våre åt manna i øydemarki, som skrive stend: «Han gav dei brød frå himmelen å eta.»»
Phisaang hah ni sengte sengwah loong ih manna phakta, erah Rangteele ni liiha likhiik, ‘Neng loong asuh rangmong nawa Heh ih baanlo phakthuk rumta.’”
32 Då sagde Jesus til deim: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Moses gav dykk ikkje brødet frå himmelen, men Far min gjev dykk det rette brødet frå himmelen;
“Ngah ih amiisak baat rumhala,” Jisu ih baat rumta, [Moses ih tiimjih koh tahan erah rangmong nawa baanlo tah angta; rangmong nawa amiisak baanlo kottte abah seng Wah.
33 for Guds-brødet er det brødet som kjem ned frå himmelen og gjev verdi liv.»
Rangte ih koha baanlo ah langla o rangmong nawa ra hala erah, eno mongrep mina suh roidong koha.]
34 Då sagde dei til honom: «Herre, gjev oss alltid det brødet!»
“Chuupha,” miloong ah ih surumta, “Arah baanlo ah saarookwet kohe.”
35 Jesus svara: «Eg er livsens brød; den som kjem til meg, skal ikkje hungra, og den som trur på meg, skal aldri tyrsta.
“Roidong baanlo ah Ngah,” Jisu ih baat rumta. “O mina nga taang ni wang hala heh mabah uh ram ih tatiika; o mina ih ngah hanpi halang erah mih ah mabah uh joongle ih taleeka.
36 Men eg sagde dykk at de hev set meg og endå ikkje trur.
Ngah ih, baat rumhala sen ih tup ih he bah uh tahanpi kan.
37 Alle som Far min gjev meg, kjem til meg, og den som kjem til meg, skal eg so visst ikkje visa burt;
O mina seng Wah ih ngasuh kohalang ah nga taangnah wangha. Nga taang ni thokte ah o uh taphanhaat kang,
38 for eg hev kome ned frå himmelen, ikkje til å gjera det eg sjølv vil, men det han vil som sende meg,
tiimnge liidi ngah rangmong nawa nga tenthun jun ih reesuh tara tahang enoothong ngah o ih daapkaat halang erah tenthun jun ih re suh ra tahang.
39 og det er hans vilje som sende meg, at eg ikkje skal missa nokon av deim han hev gjeve meg, men vekkja deim upp att på den siste dag.
Eno nga daapkaatte tenthun ah langla ngasuh o koh halang erah loong ah ngah ih lamat haat theng, erah nang ebah rangthoon doh neng loong ah roidong raang ih ngaaksaat thuk ang.
40 For so vil Far min, at kvar den som ser Sonen og trur på honom, skal hava ævelegt liv, og at eg skal vekkja honom upp att på den siste dag.» (aiōnios g166)
Tiimnge liidi seng Wah ih jamha langla o ih Hesah ah japtup ano heh hanpi ha erah loong ah ih lathoonka roidong ah choh ah. Eno ngah ih neng loong ah rangthoon doh roidong chosuh ngaak saatsiit ang.] (aiōnios g166)
41 Då murra jødarne og fann åt honom, for di han sagde: «Eg er brødet som kom ned frå himmelen.»
Miloong ah Jisu thoidi phang jengmui rumta, tiimnge liidi Jisu ih liita, [Rangmong nawa ra taha baanlo ah ngah.]
42 «Er’kje dette Jesus Josefsson? sagde dei; «me kjenner då både far hans og mor hans; korleis hev det seg at han no segjer: «Eg hev kome ned frå himmelen?»»
Erah thoidi neng ih liita, [Arah mih ah Joseph sah, Jisu tanih angka? Heh nuwah uh seng ih jat ehi. Eno, heh ih, rangmong nawa ra halang ngeh mamah ih miili ah?]
43 Då tok Jesus til ords og sagde til deim: «Haldt ikkje på å murra dykk imillom!
Jisu ih ngaakbaat rumta, [Sen jaachi ni jengmui ah toihaat ih an.
44 Ingen kann koma til meg utan Faderen, som sende meg, hev drege honom, og eg skal vekkja honom upp att på den siste dag.
Nga daapkaatte seng Wah ih lathoksiit raabah o uh nga taangnah tami wangra; eno erah mih ah rangthoon doh roidong kot suh ngah ih ngaak saatsiit ih ang.
45 Det stend skrive hjå profetarne: «Og alle skal dei vera upplærde av Gud.» Kvar som hev lydt på Faderen og lært, han kjem til meg.
Khowah loong ih raangta, ‘Mina thoontang suh Rangte ih nyootsoot ah.’ O ang abah uh seng Wah jeng ah chaat ano kap ih abah erah mih ah nga taangnah wangha.
46 Ikkje so at nokon hev set Faderen utan han som er frå Gud, han hev set Faderen.
Seng Wah ah warep ih japtupchoi ngeh ih liijih tah angka; o heh jiin nawa ra hala erah ih luulu bah Hewah japtup ha.
Ngah ih amiisak baat rumhala; o mina ih hanpi ha erah mih ah ih ba lathoon roidong ah choh ah. (aiōnios g166)
48 Eg er livsens brød.
Roidong baanlo ah ngah.
49 Federne dykkar åt manna i øydemarki og døydde;
Phisaang hah ni sente senwah loong ah ih manna phakta, erabah uh neng loong ah etek eta.
50 her er det brødet som kjem ned frå himmelen, so den som et av det ikkje skal døy.
Enoothong rangmong nawa ra taha baanlo phakte ah tatiika.
51 Eg er det livande brødet som kom ned frå himmelen; dersom nokon et av det brødet, skal liva i all æva; og brødet eg vil gjeva, er kjøtet mitt, som eg gjev til liv for verdi.» (aiōn g165)
Rangmong nawa ra taha ething baanlo ah ngah. Erah baanlo ah o ih phak ah, erah mih ah roitang tong ah. Heh suh baanlo kohang ah nga si, erah ngah ih mongrep nah thingtong suh kohang.] (aiōn g165)
52 Då trætta jødarne med kvarandre og sagde: «Korleis kann han gjeva oss kjøtet sitt å eta?»
Emah li kano Jehudi loong ah neng jaachi ni tenkhat lam ih phang daanmui rumta. [Erah mih ah ih heh si mamah mi phakthuk he?] Neng loong ah ih cheng rumta.
53 Då sagde Jesus til deim: Det segjer eg dykk for visst og sant: Et de ikkje kjøtet åt Menneskjesonen, og drikk blodet hans, so hev de ikkje liv i dykk.
Jisu ih ngaakbaat rumta, [Ngah ih amiitiit ah baat rumhala; sen loong ah ih Mina Sah si ah laphak kanbah nyia heh sih ah lajok kanbah, sen jiinnah roidong tajeeka ang ah.
54 Den som et mitt kjøt og drikk mitt blod, hev eit ævelegt liv, og eg skal vekkja honom upp att på den siste dag. (aiōnios g166)
O ih nga si phak ah nyia nga sih jok ah heh suh ba lathoon roidong ah je ah, eno rangthoon doh ngah ih roidong raang ih heh ngaaksaat thuk ang. (aiōnios g166)
55 For kjøtet mitt er retteleg mat, og blodet mitt er retteleg drykk.
Tiimnge liidi nga si ah amiimi phaksat theng; nga sih ah amiimi jokjih.
56 Den som et mitt kjøt og drikk mitt blod, han vert verande i meg, og eg i honom.
O mina ih nga si phak ah nyia nga sih jok ah erah nga damdi, eno ngah heh damdi tonglang.
57 Som den livande Faderen sende meg, og eg liver ved Faderen, so skal og den som et meg liva ved meg.
Ething tongla Wah rah ih daapkaat halang, eno heh thoidi ba ngah uh thingtong elang. Erah likhiikhiik o ih nga si phak ha nga thoidoh heh uh ething tong ah.
58 Det er brødet som kom ned frå himmelen; det er’kje som det federne dykkar åt, og so døydde: den som et dette brødet, skal liva i all æva.» (aiōn g165)
Arah thoidi, rangmong nawa ra hala baanlo ah; sente senwah ih phakta baanlo ah likhiik tah angka, neng loong ah bah tek eta. O mina ih arah baanlo ah phak ah erabah roitang thingtong ah.] (aiōn g165)
59 Dette sagde han i eit synagogemøte, med han lærde i Kapernaum.
Kaparnam hani Jehudi rangsoomnok ni nyootsoot adi Jisu ih erah tiit ah baat rumta.
60 Mange av læresveinarne hans sagde då dei høyrde det: «Dette er stride ord, kven kann lyda på honom?»
Helilih ih khoomte loong dowa hantek ih boichaat rum ano li rumta, [Arah nyootsoot ha abah rapne ih echaan. O ih ma jen boichaat ah?]
61 Jesus visste med seg at læresveinarne hans murra um dette, og han sagde til deim: «Støyter de dykk på dette?
Labaat rumka bah uh, Jisu ih jat eta erah thoidi daanmui rumla ngeh ah, erah thoidi Jisu ih li rumta, [Arah nyootsoot rumhala ah sen raang ih lanook chaat theng tam ah?
62 Enn um de no fær sjå Menneskjesonen fara upp dit han var fyrr!
Jengthaak asuh, Mina Sah ah mani angta erah di ngaakwang ah tup anbah mamah ang ah?
63 Det er åndi som gjev liv; kjøtet gjer ikkje noko gagn. Dei ordi eg hev tala til dykk, er ånd, og er liv;
Rangte Chiiala ih roidong koha; hansi chaan aphaan ebah tiim uh tajen eke. Sen damdi roongwaan halang tiitkhaap adi Rangte ih koh arah roidong Chiiala je ah.
64 men det er nokre av dykk som ikkje trur.» For Jesus visste frå fyrste stund kven det var som ikkje trudde, og kven det var som skulde svika honom.
Erabah sen loong dung dowa mararah ih tahanpi kan.] (Jaakhoh dowa ih dook Jisu ih jat eta o mina ih tahanpi ka nyia o ih heh mokwaan ah.)
65 Og han sagde: «Difor var det eg sagde dykk at ingen kann koma til meg utan det er gjeve honom av Faderen.»
Eno Jisu ih we boot baatta, [Erah thoidi ngah ih baatrum taha seng Wah ih lawang thukra bah nga taangnah o uh tajen wangra.]
66 For dette var det mange av læresveinarne hans som drog seg undan og ikkje gjekk ikring med honom lenger.
Erah thoidi, Jisu damdi roong khoomte loong ah hantek liko ngaak rum ano lidi takah roongkhoom rumta.
67 Då sagde Jesus til dei tolv: «Vil de og ganga dykkar veg?»
Erah raangtaan ih heliphante asiwanyi asuh chengta, [Sen loong ah nep—doksoon esuh enook nih lan?]
Simon Pitar ih liita, [Teesu, seng loong ah o jinnah maakah kah ih? An jengkhaap ni ba lathoonka roidong tiit ah jeela. (aiōnios g166)
69 og me trur og veit at du er den Heilage frå Gud.»
Eno amadi seng ih hanpi ehi nyia jat ehi an luulu juuba Rangte taangnawa raaho rah Esa warah ah.]
70 «Hev eg ikkje sjølv valt dykk ut, alle tolv?» svara Jesus, «og ein av dykk er ein djevel!»
Jisu ih ngaatbaat rumta, [Ngah ih sen asiwanyi tanih danje rum taha? Erabah uh sendung dowa wasiit ah hakhoh luuwang!]
71 Han meinte Judas, son åt Simon Iskariot; for det var han som sidan skulde svika honom - han, ein av dei tolv.
Jisu ih Simon Iskariot sah, Judas tiit baatta. Tiimnge liidi Judas ah heliphante loongdung dowa heliphante taat ang abah uh, heh ih Jisu mokwaanta.
