Johannes 5

1 Ei tid etterpå var det ei av høgtiderne åt jødarne, og Jesus for upp til Jerusalem.

Gakapiteje genego shashinkupagwa shikukuu sha Bhayaudi, na bhalabho a Yeshu gubhapite ku Yelushalemu.

2 Ved Saueporten i Jerusalem er det ein dam som dei på hebraisk kallar Betesda, med fem sulehallar kringum;

Kwene ku Yelushalemu, tome na nnango gushemwa, Nnango gwa Ngondolo, lyashinkupagwa litanda lya mashi liishemwa Bhetishata kwa Shiebhulania, na lyashinkukola mmbuto nng'ano.

3 i deim låg det ei heil mengd med sjuke - blinde, halte, nomne - som venta på at vatnet skulle rørast upp;

Nnyenje mmatimbwimo bhashinkupagwanga bhalwelenji bhabhagwinji bhatemingenenje, ashinangalole na ashinangwabha na bhapolokanga ibhalo, bhalinginji nkulindilila mashi gakologanywe.

4 for ein engel for frå tid til tid ned i dammen og rørde upp vatnet, og den fyrste som då steig uti, etter at vatnet var upprørt, han vart frisk, kva sjukdom han so leid av.

Pabha malaika jwa kunnungu atendaga tuluka nitimbulikanya mashi. Nnwele jojowe shalongolele tumbushila mmashi mula, shalame shilwele shoshowe shakwete.

5 No var det der ein mann som hadde dregest med sjukdomen sin i åtte og tretti år.

Bhai, penepo ashinkupagwa nnwele jumo alwalile yaka makumi gatatu na yaka nane.

6 Då Jesus såg honom liggja der, og fekk vita at han hadde vore sjuk i lang tid, sagde han til honom: «Vil du verta frisk?»

Numbe a Yeshu bhakammoneje jwenejo ali agonile penepo, gubhang'amwile kuti jwenejo patemi penepo mobha gamagwinji, gubhammushiye, “Bhuli ulipinga kulama?”

7 «Herre, » svara den sjuke, «eg hev ingen som kann bera meg ned i dammen når vatnet tek til å rørast, og med eg er på vegen, stig ein annan ned fyre meg.»

Na jwalakwe gwajangwile, “Mmakulungwa, nne nangali mundu jwandumbushiya mmashimu pugatimbulikanywa. Kila pungulinga tumbushila, mundu juna anakoposhela nimbitila.”

8 Jesus segjer til honom: «Statt upp, tak sengi di og gakk!»

A Yeshu gubhammalanjile, “Jinuka utole likai lyako ujende.”

9 Og straks vart mannen frisk, og tok sengi si og gjekk. Det var ein kviledag dette hende;

Shangupe mundu jula gwalamile, gwatolile likai lyakwe, gwajabhwile. Lyeneli pulyatendeshe Lyubha lya Pumulila.

10 difor sagde jødarne til den som hadde vorte lækt: «Det er kviledag! Du hev ikkje lov til å bera sengi.»

Kwa nneyo Bhayaudi bhananji gubhannugulilenje mundu alamiywe jula, “Lelo Lyubha lya Pumulila, ikaapinjikwa kujigala likai.”

11 Han svara: «Den som gjorde meg frisk, han sagde til meg: «Tak sengi di og gakk!»»

Ikabheje jwenejo gwabhabhalanjilenje, “Bhene bhandu bhanamiyebho nibhanugulile, ‘Jigala likai lyako, ujende.’”

12 Dei spurde honom: «Kva var det for ein mann som sagde til deg: «Tak sengi di og gakk?»»

Bhalabhonji gubhaammushiyenje, “Jwene mundu akulugulile, ‘Jigala likai lyako, ujendejo,’ gani?”

13 Men den som hadde vorte lækt, visste ikkje kven det var, for Jesus hadde drege seg undan av di det var so mykje folk der på staden.

Ikabheje jwenejo jwangammanya annamiye, pabha a Yeshu bhajabhwile penepo, numbe pashinkugumbala lugwinjili lwa bhandu.

14 Sidan fekk Jesus sjå honom i templet og sagde til honom: «No hev du fenge att helsa di. Synda no ikkje meir! elles kunde det henda deg noko verre!»

Bhai kungai a Yeshu gubhaimene naka mundu jubhannamiye jula ku Likanisha, gubhannugulile, “Nnaino ulamile, unatende yambi kabhili, linakuukoposhela lya punda jogoya.”

15 Mannen gjekk av stad og sagde med jødarne at det var Jesus som hadde gjort honom frisk.

Bhene bhandubho gubhapite gubhaalugulilenje bhakulungwa bha Bhayaudi kuti, bhanamiye bhala a Yeshu.

16 Og difor forfylgde jødarne Jesus, sidan han gjorde slikt på ein kviledag.

Pabha a Yeshu bhashinkutenda genego Lyubha lya Pumulila, Bhayaudi gubhatandwibhenje kwaashima.

17 Han svara deim: «Far min arbeider til no; eg arbeider og.»

Bhai a Yeshu gubhaalugulilenje, “Atati bhanakamula maengo mobha gowe, nkali nne ngunakamula maengo nneyo peyo.”

18 Difor var jødarne endå meir huga på å drepa honom, sidan han ikkje berre braut helgi, men jamvel kalla Gud Far sin, og gjorde seg sjølv lik med Gud.

Kwa gene malobhego, bhakulungwanji bha Bhayaudi gubhapundilenje kuloleya shanabhuli shibhaabhulaganje a Yeshu, nngabha ga nngakunda shalia ja Lyubha lya Pumulilape, ikabhe ga bheleketa kuti a Nnungu Ainabhabho, kwa nneyo bhanakwiilinganya na a Nnungu.

19 So tok Jesus til ords og sagde til deim: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Sonen kann ingen ting gjera av seg sjølv, anna enn det han ser Faderen gjer; for det han gjer, det gjer Sonen og like eins.

A Yeshu gubhaalugulilenje, “Kweli kweli ngunakunnugulilanga, Nne namwana gwabho ngakombola tenda shindu sha jikape, ngunatenda shingushibhona Atati bhalitenda. Pabha shibhaatenda Atati, Nne shindende shosho pesho

20 For Faderen Sonen kjær, og syner honom alt det han gjer sjølv, og han skal syna honom større verk enn desse, so de skal koma til å undrast.

Pabha Atati bhanakumpinga mwana gwabho na bhanakunnanguya kila shindu shibhatenda bhayene na kabhili shibhannanguye indu yaikulungwa kupunda yenei na mmanganya shinkanganigwanje.

21 For liksom Faderen vekkjer upp dei daude og gjev deim liv, soleis gjev Sonen og liv åt kven han vil.

Malinga Atati shibhakwayuyanga bhawilenje nikwapanganga gumi, nneyo peyo na Nne Mwana gwabho ngunakwapanganga gumi bhungupinga kwaapanganga.

22 For Faderen dømer ikkje heller nokon, men hev gjeve heile domen yver til Sonen,

Atati bhakakunng'ukumula mundu jojowe, liengo lyowe lya ukumula bhambele Nne namwanagwabho,

23 so alle skal æra Sonen som dei ærar Faderen. Den som ikkje ærar Sonen, ærar ikkje Faderen, som hev sendt honom.

nkupinga bhandu bhowe bhang'isimiyanje malinga shibhakwaisimiyanga Atati. Bhakang'ishimyanga Nne bhakakwaishimiyanga Atati bhandumile.

24 Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som høyrer mitt ord og trur den som sende meg, han hev ævelegt liv, og kjem ikkje for domen, men hev gjenge yver frå dauden til livet. (aiōnios g166)

“Kweli ngunakummalanjilanga, apilikana lilobhe lyangu na kwakulupalila bhandumile bhala, akwete gumi gwa pitipiti. Ngu akaukumulwa, ikabhe atapwilwe kushiwo na apegwilwe gumi. (aiōnios g166)

25 Det segjer eg dykk for visst og sant: Det kjem ei tid, ja, ho hev alt kome, då dei daude skal høyra røysti åt Guds Son, og dei som lyder på henne, skal liva.

Kweli ngunakunnugulilanga, mobha ganakwiya, numbe gaishe, bhawilenje shibhapilikananje lilobhe lyangu, na shibhapilikananjebho, shibhalamanje.

26 For liksom Faderen hev liv i seg sjølv, so gav han og Sonen den gåva at han hev liv i seg sjølv;

Malinga Atati shibhali shiumilo sha gumi, nneyo peyo bhandendile nne Namwana gwabho kubha shiumilo sha gumi.

27 og han gav honom fullmagt til å halda dom, av di han er ein menneskjeson.

Kabhili bhashimba mashili ga ukumula pabha nne Mwana juka Mundu.

28 De må ikkje undrast på det! For det kjem ein time då alle dei som ligg i graverne skal høyra hans røyst,

Nnakanganigwanje kwa lyeneli, pabha mobha ganakwiya bhowe bhalinginji mmakabhuli shibhapilikananje lilobhe lyangu.

29 og dei skal koma ut; dei som hev gjort godt, skal standa upp til liv, og dei som hev gjort vondt, skal standa upp til dom.

Na bhalabhonji shibhayukanje, bhatendilenje ya uguja shibhayukanje na lama na bhatendilenje yangali ya mmbone shibhayukanje na ukumulwa.”

30 Eg kann ikkje gjera noko av meg sjølv; eg dømer etter det eg høyrer, og domen min er rettferdig; for eg gjeng ikkje etter min eigen vilje, men etter hans vilje som sende meg.

“Nne ngaatenda shindu kwa mashili gangu namwene. Nne ngunaukumula malinga shingupilikana kopoka kwa Atati, nne ukumu jangu ja aki. Nne ngaapinga tenda shingupinga namwene, ikabhe shibhaapinga bhandumile bhala.

31 Dersom eg vitnar um meg sjølv, so sæter ikkje vitnemålet mitt.

“Niikong'ondelaga namwene, ukong'ondelogo jwakwa shakunde kuti gwa kweli.

32 Det er ein annan som vitnar um meg, og eg veit at det vitnemålet han gjev meg, er sant.

Ikabheje bhapalinji bhananji bhaakong'ondelanga gangu nne, munkumbi gwabhonjimo bhapali a Yowana. Na nne nimumanyi kuti yowe ibhakong'ondele gangu nne, ni ya kweli.

33 De hev sendt bod til Johannes, og han hev vitna for sanningi.

Mmanganyanji nshikwaatumanga bhantenga kwa a Yowana, na bhalabho gubhakong'ondele ga kweli.

34 Men eg tek ikkje mot vitnemål av noko menneskje; dette nemner eg berre av di eg gjerne vil de skal frelsast.

Nne ngalolela kukong'ondelwa na bhandunji, ikabheje ngunabheleketa genega nkupinga ntapulwanje.

35 Han var lampa som brann og skein, og de hadde hug til å gleda dykk eit bil i ljoset hans.

A Yowana pubhaliji malinga shenje shikolela nilangaya, na mmanganya mwainonyelenje shilangayasho kwa mobha gashoko.”

36 Men eg hev eit vitnemål som er større enn det frå Johannes; for dei verki som Far min hev gjeve meg, og vil eg fullføra, sjølve dei verki eg gjer, vitnar um meg at Faderen hev sendt meg.

“Ikabheje nne ngwete ukong'ondelo gwangu namwene numbe gwankulungwa kupunda gwa a Yowana. Pabha maengo gungutenda, ni gubhambele Atati nigatende. Numbe genego ganangong'ondela kuti njitumwa na Atati.

37 Og Faderen, som sende meg, hev sjølv vitna um meg. Hans røyst hev de aldri høyrt, og hans skapnad hev de aldri set,

Nabhalabho Atati bhandumile bhanangong'ondela. Mmanganya nkanabhe pilikananga lilobhe lyabho, wala kwaabhona kumeyo,

38 og hans ord ber de ikkje i hjarta dykkar; for den han sende, honom trur de ikkje.

na ntenga gwabho gukatama mmitima jenunji, pabha mwangankulupalilanga jubhantumile jula.

39 De granskar skrifterne av di de tenkjer at de hev eit ævelegt liv i deim, og dei er det som vitnar um meg. (aiōnios g166)

Mmanganya nnaatonelanga Majandiko ga Ukonjelo nniganishiyanga kuti mwenemo, shimpatanje gumi gwa pitipiti, mbena Majandiko gogo ganangong'ondela nne! (aiōnios g166)

40 Og endå vil de ikkje koma til meg, so de kann hava liv.

Nkali nneyo, mmanganya nkapinganga kunyiila nne nkupinga mpatanje gumi.

41 Eg tek ikkje mot æra av menneskje,

“Nne ngaloleya kuiniywa na bhandunji.

42 men eg kjenner dykk og for at de ikkje hev kjærleiken til Gud i dykk.

Ikabheje nimumanyi kuti mmanganyanji, kwaapinga a Nnungu kwakwa mmitima jenunji.

43 Eg er komen i far min’s namn, og de tek ikkje imot meg; kjem ein annan i sitt eige namn - honom tek de imot!

Nne pung'ishe kwa mashili ga Atati, ikabheje nkamboshelanga. Ikabhe mundu juna aikaga kwa mashili gakwe nyene, shimumposhelanje.

44 Korleis kann de tru, de som tek imot æra av kvarandre, men ikkje søkjer den æra som kjem frå den einaste Gud?

Mmanganyanji nnapinganga kulumbililwa na bhandu ajenunji, na nkaapinganga kulumbililwa na Bhenebho bhali jikape a Nnungu, igala shinkulupalilanje bhuli?

45 De må’kje tenkja eg vil klaga dykk for far min! Det er ein som klagar dykk, Moses, han som de hev sett dykkar von til.

Nnaganishiyanje kuti nne shininnugulanje kwa Atati. A Musha bhunkwaakulupalilangabho shibhannugulanje.

46 For trudde de Moses, so trudde de meg; for det er meg han hev skrive um.

Monaga kweli mwaakulupalilenje a Musha, nkangulupalilenje na nne. Pabha a Musha bhashinkujandika gangu nne.

47 Men når de ikkje trur hans skrifter, korleis skal de då tru mine ord?»

Ikabheje nkakulupalilanje gubhajandishe gala, shinkulupalilanje bhuli, malobhe gungubheleketa nne?”